fb

1.jpg2.jpg3.jpg4.jpg5.jpg6.jpg7.jpg8.jpg

Zbliżamy się do końca roku szkolnego i najczęściej zadawanym pytaniem w szkole będzie „czy to jest sprawiedliwe?”. Sprawiedliwość jest pojęciem często bardzo względnym, dotyczy bowiem oceny zachowania, postępowania innych ludzi. Niekiedy ocena jest oparta na mylących kryteriach i jest bardzo subiektywna. Jeśli kogoś lubimy jesteśmy skłonni oceniać go korzystniej niż na to zasługuje, odpuszczać brak starania się itp. Tak jest w szkole, ale i w domu. Kryteria, normy, zasady i prawa pozwalają nam odczuwać, że postępujemy sprawiedliwie. Jednak bycie nadmiernie skrupulatnym w stosowaniu zasad, nie uwzględnianie specyficznych warunków, w jakich znajduje się dana osoba, powoduje , że stajemy się bezduszni i co gorsza, tego samego uczymy innych. Zasady, normy, kryteria i prawa są tworzone po to, aby postępować sprawiedliwie. Są wtedy odpowiednie, jeśli oparte są na Prawie Boskim. Bóg dając je kierował się niezgłębioną miłością i miłosierdziem wobec człowieka. Pokazał nam, jak należy postępować, aby życie było radosne i dawało wewnętrzny spokój.
Szkoła i dom są miejscem, gdzie szczególnie dotyka nas niesprawiedliwość. Każdy taki fakt bardziej rani nas niż w innych środowiskach. Rodzi się wtedy gniew, złość, bunt, żal i rozgoryczenie. Aby temu zapobiec, określane są prawa i obowiązki ucznia, kryteria oceniania. Dobrze jest jeśli i w domu wszyscy są świadomi swoich praw i obowiązków a podział ich jest sprawiedliwy.

Tematy poruszane w maju:

  1. Sprawiedliwość w domu.
    Propozycje dla rodziców: zastanowię się nad przywilejami i obowiązkami swoich dzieci w domu, czy są adekwatne do ich możliwości. Może należy je zmienić, by były bardziej sprawiedliwe?

  2. Sprawiedliwość w szkole.
    Propozycje dla rodziców: przeprowadzę rozmowę ze swoimi dziećmi na ten temat. Jeśli to konieczne zwrócę się o pomoc do wychowawcy klasy.

Miłość  najczęściej dostrzegana jest w kontekście relacji małżeńskich, rodzinnych, ponieważ w domu mamy najwięcej okazji, by ją okazywać i jej doświadczać. Jednak miłość ma szersze znaczenie. Jest ona pomaganiem innym, obroną słabszych, dobroczynnością, opieką, troską o innych, zrozumieniem, przebaczeniem, życzliwością, dobrym życzeniem, miłosierdziem, wspieraniem i wszystkim tym, co jest dobrem.
Każda myśl i działanie wypływające z miłości jest w istocie dobre, ale jako osoby posiadające dar rozróżniania i oceniania musimy pamiętać o konsekwencjach czynów.
Miłość ma swoje źródło w Bogu, które nigdy się nie wyczerpie, możemy z niego korzystać bez granic.

Proponuję następujące tematy:

  1. Miłość do siebie. Samopoznanie warunkiem dokonania zmiany na lepsze.

    Jesteśmy mieszanką różnych cech i  dobrych  i złych. Ważne jest, aby zaakceptować taki stan. Zrozumienie tego jest punktem wyjścia do podjęcia prób doskonalenia tego, co w nas nie jest najlepsze. Miłość do siebie to dbanie   o ciało i umysł oraz duszę, a także odkrywanie w sobie talentów, rozwijanie ich i wykorzystywanie dla dobra innych.
    Propozycje dla rodziców: porozmawiam ze swoim dzieckiem o jego zdolnościach i w jaki sposób może je pokazać. Porozmawiam również  o niedobrym przyzwyczajeniu i  możliwościach jego zmiany. 

  2. Miłość do innych. Jak ją okazujemy?

    „Będziesz miłował bliźniego swego jak siebie samego”

     W każdym z nas jest iskra Boga, w niektórych jest przykryta trudną osobowością, negatywnymi emocjami i  może się zdarzyć, że szczera życzliwość pozwoli jej przebić się i zajaśnieć.
    Propozycje dla rodziców: zastanowię się z dziećmi komu i w jaki sposób możemy okazać miłość np. pomagając.

  3. Miłość do Boga.

    Będziesz miłował Pana Boga swego z całego serca i z całej duszy swojej i z całej myśli swojej i z całej siły swojej. To jest największe i pierwsze przykazanie” - Mt 22,36

    Kochać Boga jest najpiękniejszym zobowiązaniem człowieka. Kochać oznacza słuchać Jego i pozwolić prowadzić się Jemu. Bóg upodobał sobie czyste i pełne miłości serce. Człowiek nie zawsze odpowiada miłością na miłość, Bóg zawsze nam  odwzajemnia miłość i nigdy nie jest ona nadaremną.
    Propozycje dla rodziców: porozmawiam z dzieckiem o tym w jaki sposób możemy okazywać Bogu miłość, kim chciałoby być dla Boga.

       Alicja Dzwonkowska

 

W marcu zatrzymamy się na temacie wiary. Czym jest wiara, czy można żyć bez wiary, jaka jest moja wiara? Na te pytania każdy musi odpowiedzieć sobie sam. Ogólnie można rzec, że wiara jest uznaniem czegoś za pewne i oczywiste, chociaż do końca nie można tego udowodnić. Nasz rozum nie potrafi tego pojąć.

Tematy szczegółowe:

  1. Wiara w Boga

    „Wiara jest dziełem łaski, a jednocześnie świadomą i dobrowolną odpowiedzią człowieka na samoobjawienie się Boga” - Jan Paweł II

    „Przez wiarę Chrystus zamieszkuje w sercu wierzącego, dzięki czemu uczeń upodobnia się do samego Pana i przyjmuje Jego postać” - Jan Paweł II

    „Człowiek nie może wytłumaczyć sobie sensu wszystkiego, co dzieje się w jego życiu – a więc musi przyznać, że nie jest panem własnego losu. Jest jednak przekonany o swoim przeznaczeniu i stara się odkryć, w jaki sposób je otrzymał, w jaki sposób jest ono wpisane w jego istnienie” - Jan Paweł II

    „Nauka nie jest w stanie zweryfikować pytania o istnienie Boga” - Jan Paweł II

    „Celowość obecna we wszechświecie każe domyślać się istnienia Stwórcy” - Jan Paweł II

    Łatwiej jest nam wierzyć w Boga, gdy widzimy niewytłumaczalne zdarzenia nazwane cudami, jeszcze głębiej wierzylibyśmy, gdyby Bóg w fizycznej formie osobowej pojawił się przed nami. Wiemy, że niektórzy mieli takie szczęście. Wszystkim innym pozostaje uwierzyć, mimo braku takich doświadczeń. Bóg istnieje. To motto jest podstawą do prowadzenia życia moralnego, do wdrażania Jego nauk codziennie. Ci, którzy tak postępują osiągają radość wewnętrzną i spokój sumienia.
    Propozycje dla rodziców: Pomyślę, w jaki sposób wdrażam nauki pochodzące od Boga? Czy moje dziecko może dostrzec moją wiarę? Z dzieckiem porozmawiam o Bogu i w jaki sposób On przejawia się w świecie.

  2. Wiara i zaufanie do siebie
    Znamy przykłady różnych, wielkich postaci, które poprzez wielką wiarę w siebie, w swoje możliwości osiągnęły sukcesy. Wiara w siebie, zaufanie do siebie jest potrzebne na każdym kroku, aby zrealizować wszelkie zamierzenia i cele. Jak ona powstaje? Poprzez wysiłek i wytrwałość, świadomość, że jesteśmy czymś więcej niż strukturą fizyczno-mentalną. Akceptację osób z zewnątrz bardzo pomaga uwierzyć w siebie. Rola rodziców jest w tym procesie niezastąpiona, przynajmniej na etapie początkowym.

    Propozycje dla rodziców: Odpowiem sobie na pytanie: czy potrafię pogłębiać wiarę w siebie u mojego dziecka? Czy nie jestem zbyt wymagający, krytyczny, czy dostrzegam wysiłek i starania mojego dziecka? Czy jestem zbyt pobłażliwy, za często chwalę, co może deprywować wagę pochwały. Porozmawiam z dzieckiem , poproszę go, aby powiedziało mi coś o sobie, jakie jego zdaniem ono jest, z czym sobie dobrze radzi, a co sprawia mu kłopoty. Zaobserwuję, jak zachowuje się w nowych, trudniejszych sytuacjach i wyzwaniach.

  3. Wiara w świat
    „Niewidzialny Bóg staje się widzialny poprzez swoje dzieła” - Jan Paweł II

    „Stwarzając świat ze swej nieskończonej dobroci, Bóg stworzył go dobrym” - Jan Paweł II

    „Piękno tego świata każe nam podnosić wzrok ku górze, ku Bogu” - Jan Paweł II

    Dostrzeganie Boga w Jego dziełach, to niezbędna umiejętność, by odczuwać zachwyt za akt stworzenia, by pamiętać o Bogu, Jego mocy, mądrości, tajemniczości. Ale jednocześnie obserwujemy, że ludzie często postępują źle i są niegodni nazwania ich dziećmi Boga. Zawsze niewłaściwe postępowanie człowieka nakazuje nam zachować ostrożność w relacjach. Nie każdy, kto nazywa się twoim przyjacielem jest nim prawdziwie. Współcześni ludzie są zbyt chwiejni emocjonalnie, mentalnie, nieugruntowani we właściwych wartościach. Stąd doznajemy wiele bólu i rozczarowań. Można zatrzymać ten trend poprzez nie pozwolenie na krzywdzenie siebie i wiarę w takie wartości, które ukażą nam miłość Boga, Jego opiekę nad nami.
    Propozycje dla rodziców: Porozmawiam z dzieckiem o tym, jak piękny jest świat (przyroda, zjawiska…), ile mądrości kryje w sobie, co jest dziełem Boga i o tym, że jednocześnie żyją osoby, wobec których musimy zachować ostrożność, nie naśladować ich i nie wierzyć im.

Alicja Dzwonkowska

W lutym skupimy się nad następną wartością – prawdą. Prawda jest niezbędna dla godnego życia. Mamy w sobie głęboką potrzebę kierowania się Prawdą każdego dnia. Obserwując naturę, odkrywamy reguły i prawa, które są przestrzegane w całym wszechświecie. To jest Prawda wszechświata, dana przez Tego, który go stworzył . Nikt i nic poza człowiekiem nie stara się jej ominąć czy oszukać. Człowiek otrzymując dar rozumu nie tylko może odkrywać i poznawać zasady, ale często próbuje zmieniać je z różnym skutkiem. Dlatego tym bardziej jesteśmy zobligowani do poznawania Prawdy Boskiej i życia wg Niej.
Jako rodzice i nauczyciele naszym naczelnym zadaniem jest nauczyć dzieci odkrywać prawdę o sobie i innych, rozróżniać co jest prawdziwe a co fałszywe, a także rozbudzić i wzmacniać umiłowanie prawdy, pomóc w kroczeniu drogą prawdy. Nie jesteśmy tylko ciałem i umysłem z jego pragnieniami, myślami, ale jesteśmy kimś więcej. Jeśli odkryjemy kim jesteśmy będziemy mogli bezpiecznie i spokojnie cieszyć się tym, co nas spotyka, czerpać nauki z doświadczeń.
Jak wielokrotnie wcześniej pisałam najlepszym nauczycielem jest przykład rodziców. Jeśli mówimy prawdę, myślimy kierując się prawdą (przy czym najwyższym standardem jest myślenie, które nacechowane jest dobrą intencją, niekrzywdzeniem i miłością szeroko rozumianą), jeśli postępujemy kierując się prawdą, to zaszczepimy w dziecku to czym żyjemy, a w efekcie otrzymamy ich szacunek.
Co to jest prawda? Są prawdy dotyczące otaczającego nas świata. Ponieważ my zmieniamy się i świat zmienia się, więc te prawdy (opinie, osądy, przekonania) nie mają cechy niezmienności. Aby bezpiecznie funkcjonować potrzebne są nam prawdy, które nie zmieniają się. Na nich możemy budować swoje życie. Takie prawdy muszą mieć źródło w tym co wieczne czyli muszą pochodzić od Boga, który był, jest i będzie miał cechy wszechobecności, wszechmocy oraz wszechwiedzy. Szczęśliwe są dzieci, których rodzice są świadomi prawd absolutnych i uczą je jak ich doświadczać w życiu codziennym. Jest to największy skarb jaki możemy dać dzieciom.
Oczywiście ucząc prawd musimy dostosować komunikację do wieku dziecka. Aby ułatwić zamieszczamy niżej niektóre propozycje.

A oto tematy, które chcemy poruszać:

  1. Poznaję prawdę o sobie (uczę się odróżniać prawdę od nieprawdy; jestem uczciwy wobec siebie - wykonuję swoje obowiązki; uczę się być prawdomówny: prawdę nieprzyjemną dla kogoś mówię ze szczerym zrozumieniem, współczuciem, miłością, nie mówię w gniewie, nienawiści, pysze; dotrzymuję obietnic i przyrzeczeń; unikam fałszu: nie mówię nieprawdy w celu przypodobania się komuś lub otrzymania korzyści, w takich przypadkach lepiej milczeć niż skłamać; potrafię przyznać się do błędu i ponieść konsekwencje; spokój sumienia uzyskuję kierując się prawdą- moje myśli, słowa i czyny są spójne ze sobą)
    Propozycje dla rodziców: porozmawiam ze swoim dzieckiem na temat jego mocnych i słabych stron oraz sposobów i możliwości zmiany tych słabych.

  2. Dokonuję wyboru prawdziwych sądów i postaw w swoim otoczeniu (poznaję i oceniam w sumieniu różne postawy, przekonania w swoim otoczeniu, dokonuję wyboru tych prawdziwych; umiem powiedzieć „nie” w przypadku działań niezgodnych z prawdą, nie tracę czasu na zbędne dyskusje - nie daję się wciągnąć; szukam prawdy w sytuacjach konfliktowych czy kontrowersyjnych; unikam pochopnego oceniania innych, zwłaszcza pod wpływem emocji, zanim poznam ich postawy i przyczyny postępowania; unikam kłótni wynikających z różnicy zdań; szukam towarzystwa osób, co do których jestem przekonany, że nie kłamią, nie oszukują, są szczere; nie oceniam drugiego człowieka przez pryzmat tego, co inni o nim mówią)
    Propozycje dla rodziców: stworzę warunki dla dziecka, aby pomyślało o osobie, której nie lubi np. o kimś ze szkoły lub z rodziny czy znajomych i porozmawiam o tym, co jest tego przyczyną, a następnie wspólnie wyszukam takie cechy tej osoby, które może zaakceptować i polubić.

  3. Poznaję prawdy absolutne (poznaję Prawdy niezmienne zawarte w Piśmie Św; doświadczam Prawd zawartych w Dekalogu; pamiętam i kieruję się Prawdami)
    Propozycje dla rodziców: porozmawiam z dzieckiem o tym jakie przykazanie z Dekalogu sprawia mu najwięcej trudności w kierowaniu się nim oraz jak mogę je przezwyciężyć.

Alicja Dzwonkowska

W styczniu tematem wiodącym jest inspiracja. Inspiracja jest gotowością do działań twórczych, kreatywnych, przełamujących bariery czy schematy mentalne, jest też otwarciem się na czerpanie wiedzy z autorytetów, osób, które uznajemy za ciekawe, mądre. Inspiracja jest natchnieniem, pomysłem, wyrazem korzystania z wyższych zdolności umysłowych, często bez udziału świadomej percepcji. Najbardziej cenną inspiracją jest ta, która pochodzi bezpośrednio od Boga.

Dzięki inspiracji jesteśmy różni i świat ciągle zmienia się.

Tematy szczegółowe:

  1. Dobre myśli inspirują moje działania. Często zainspirowane działanie wygląda jak naśladowanie kogoś. Musimy mieć świadomość tego, że różne środowiska mogą nas pobudzić do niekoniecznie chcianych i dobrych zachowań. Szczególnie istotne jest to w przypadku dzieci.
    Propozycje dla rodziców: Zaobserwuję, co najbardziej inspiruje moje dziecko. Jeśli jest to złe towarzystwo (nie dotyczy to tylko kolegów czy koleżanek, ale mogą to być nieodpowiednie książki, filmy, czy gry) postanawiam zmienić takie źródła.

  2. Swoją postawą mogę zainspirować innych. Czyny bardziej przemawiają niż najpiękniejsze słowa. Ta oczywistość zmusza nas do kontrolowania swojego zachowania wobec dzieci i otoczenia. Dzieci naśladują swoich rodziców. Wzorce jakie przejmą po nas mogą być drogowskazem lub przykrym balastem.
    Propozycje dla rodziców: Zaobserwuję, jakie moje postawy, jakie zachowania czy słowa zachęcają dziecko do lepszego postępowania.

  3. Bóg jest źródłem prawdziwie dobrej inspiracji. Działania człowieka mogą być wywołane egoistycznymi pobudkami, dlatego zaufanie do ludzi jest zawsze ograniczone. Bóg działa z czystej miłości, więc możemy mu zaufać bezgranicznie. Sama możliwość zaufania już jest ogromną łaską otrzymaną od Niego. Jeśli inspiracje przyjdą od Boga, dostaniemy również siłę, aby je zrealizować.
    Propozycje dla rodziców: Nauczmy dzieci pamiętania o Bogu i kontaktu z Nim.

Z każdego dnia przeznacz pół godziny na modlitwę, a jeżeli masz dużo do zrobienia, przeznacz 1 godzinę” - Św. Franciszek Salezy
Miej czas na to, aby pomyśleć - to źródło mocy. Miej czas na modlitwę – to największa siła na ziemi. Miej czas na uśmiech – to muzyka duszy” - Matka Teresa

Alicja Dzwonkowska

Nadzieja jest związana z oczekiwaniem na lepsze. Wzbudza w nas optymizm i pozytywne myślenie. Dzięki temu mamy ochotę do podejmowania działań, realizacji planów i marzeń. Nadzieja jest szczególnie związana z wiarą.
Musicie być mocni mocą nadziei, która przynosi pełną radość życia i nie pozwala zasmucać” - Jan Paweł II

Tematy szczegółowe:

  1. Nadzieja i ja. Każdy z nas ma określone wyobrażenie o sobie i swoich możliwościach. Jeśli jest pozytywne - osiąganie sukcesów jest łatwiejsze.
    Propozycje dla rodziców: pamiętając o tym, że nasze dzieci są często kopiami nas samych, starajmy się nie załamywać w trudnych chwilach oraz być dla nich osobami, które umacniają je w wierze w siebie i w nadziei na spełnione marzenia.

  2. Nadzieja związana z rodziną i szkołą. Te dwa środowiska budzą najwięcej emocji, oczekiwań i pragnień. W nich spędzamy najwięcej czasu i mają na nas kluczowy wpływ w kształtowaniu osobowości. Nasze oczekiwania warto weryfikować co jakiś czas, aby nie czuć rozczarowań.
    Propozycje dla rodziców: kontroluję swoje wypowiedzi. Krytyką nie odbieram innym nadziei.

  3. Bóg jest obecny w nadziei. Nadzieja daje nam siłę do zrealizowania czy zaspokojenia potrzeb. Wiara w Boga powoduje, iż nasza nadzieja, jeśli jest oparta na niej, posiada moc potrzebną do działania.
    Propozycje dla rodziców: Porozmawiajmy o nadziei jako o wyjątkowej wartości, bez której nie potrafimy dobrze żyć.

Alicja Dzwonkowska

Męstwo kojarzy nam się z odwagą ludzi zwłaszcza żołnierzy walczących o wolność kraju. Ale ta cecha jest niezbędna również w czasach pokoju. Nasze serca bowiem są jak pola bitwy, na których niemal codziennie toczy się walka między dobrem a złem, między miłością a nienawiścią, odwagą a tchórzostwem, radością a złością, pokorą a pychą, akceptacją a nietolerancją itd. W zależności co przeważy, jaka będzie intencja naszego działania takimi stajemy się. Każdego dnia możemy toczyć walkę ze złymi skłonnościami, nawykami, cechami czy zachowaniami, które pojawiają się w nas. Aby zwyciężać potrzebna jest świadomość tego co robimy oraz silna determinacja do zmiany. Aby dziecko chciało się zmienić, muszą chcieć tego dorośli. I to oni swoim życiem muszą stale pokazywać, że to co złe można zmienić.

Tematy szczegółowe:

  1. Odważnie podejmuję decyzje i działania dotyczące mojej osoby.
    Oczywiste jest, że za decyzje dzieci odpowiadają dorośli. Nie jest więc dopuszczalne, aby dziecko stanowiło o ważnych sprawach, gdyż mając za mało wiedzy i doświadczeń nie potrafi dokonywać właściwych wyborów. Ale dobrze jest, jeśli jesteśmy gotowi do wysłuchania jego zdania i rozmowy na ten temat.
    Zadanie dla rodziców: godzę się na dobre decyzje dziecka. Stanowczo nie pozwalam na złe działania. Uświadamiam dziecku konsekwencje i proponuję inne zachowania.

  2. Potrafię wyrażać swoje zdanie i odmówić współpracy osobie lub grupie namawiającej do złych zachowań.
    Złe towarzystwo to bardzo szeroki temat. Jednak należy mieć świadomość, iż bardzo łatwo upodobniamy się do otoczenia. A przeciwstawienie się złu, wymaga od nas ogromnego męstwa.
    Zadanie dla rodziców: zastanowię się, czy wiem jak zachowuje się moje dziecko w różnych sytuacjach, z różnymi osobami, a zwłaszcza czy wiem z jakimi kolegami, koleżankami spędza czas i czym się zajmują. Może należy zasięgnąć opinii innych rodziców lub uczniów?

  3. Bóg wspiera odważnych i nieustraszonych.
    Gdyby nie było takich ludzi, nie można by było dokonywać zmian. Życie stawia wyzwania, z którymi musimy sobie poradzić. I nie chodzi tylko o zdobycie pozycji czy bogactwa, ale również o bycie wiernym zasadom i wartościom, które czynią człowieka pełnym godności. Niekiedy to, co wydaje się nielogiczne, czy też nie do osiągnięcia dokonuje się, gdyż nasza decyzja, nasza determinacja spodobała się Bogu.
    Zadanie dla rodziców: Przypomnijmy dzieciom wydarzenia świadczące o męstwie. Zaakcentujmy, jak bardzo potrzebne jest stawianie czoła niesprawiedliwości i nieprawdzie.

Alicja Dzwonkowska

 

Szacunek jest podstawą do formowaniu dobrych relacji. Jest wyrazem kulturalnego zachowania. Jest to akceptowanie drugiej osoby. Wyraża się w życzliwym, wyrozumiałym postępowaniu, w chęci udzielania pomocy, jeśli osoba, którą szanujemy prosi o nią, w unikaniu robienia przykrości.
Tematy szczegółowe:

  1. Szanuję siebie.
    Szacunek względem siebie wyraża się poprzez dbanie o swoje ciało, o higienę osobistą, o odpowiednie odżywianie się. Szanuję siebie jeśli staram się poznawać własne możliwości i wykorzystać w dobrym celu. Szanuję siebie, jeśli czytam dobrą literaturę, właściwie korzystam z mediów, nie zaśmiecam swojego umysłu.
    Propozycje dla rodziców: zorientuję się, czy moje dziecko właściwie korzysta z telefonu, internetu, telewizji, odpowiednio odżywia się, prowadzi zdrowy tryb życia.

  2. Szanuję rodziców i nauczycieli.
    Szacunek dla rodziców i nauczycieli. Jest to postawa, która wymaga uważnego słuchania, mówienia prawdy, wyrażania wdzięczności, doceniania za trud i wysiłek wkładany w wychowanie i uczenie. Szacunek względem nauczycieli wymaga kulturalnego i opanowanego sposobu zachowania oraz zwracania się.
    Propozycje dla rodziców: porozmawiam z dzieckiem na temat jego relacji z nauczycielami, w trudnych sytuacjach zastanowimy się jak je zmienić.

  3. Szanuję koleżanki i kolegów.
    Szacunek względem koleżanek i kolegów. Jeśli zaczniemy skupiać całą swoją uwagę na negatywnych i słabych stronach innych, nie będziemy mogli ich szczerze szanować.
    Propozycje dla rodziców: znajdę czas na rozmowę z dzieckiem na temat relacji w klasie, porozmawiam jak się czuje, jak chciałoby się czuć, co można zmienić.

  4. Szanuję otaczający mnie świat.
    Szacunek wobec otaczającego mnie świata. Jeśli nauczymy dziecko doceniać to, co posiada, dbać o przyrodę, o zwierzęta, o wartości, które mamy, wówczas instalujemy w nich właściwy program zachowań na przyszłość.
    Propozycje dla rodziców: zwrócę uwagę na to, czy moje dziecko dba o książki, utrzymuje swoje miejsce nauki w czystości i ładzie.

Alicja Dzwonkowska

Ten rok szkolny rozpoczniemy od wartości odpowiedzialność. Wartość ta najbardziej związana jest z prawym i właściwym postępowaniem. Stopień odpowiedzialności zależy od wieku oraz roli jaką pełnimy. Skupimy się na czterech aspektach: odpowiedzialności za siebie, odpowiedzialności wobec szkoły, wobec rodziny i wobec Boga.

  1. Odpowiedzialność za siebie: rodzice muszą pozwolić, aby dziecko ponosiło konsekwencje swojego zachowania. W ten sposób nabywa wiedzy praktycznej na temat funkcjonowania w świecie. Wyręczając dziecko w jego obowiązkach szkolnych uczymy go nieuczciwości, oczekiwania na pomoc, w rezultacie jego poczucie wartości maleje, gdyż ciągle jest niesamodzielne. Poprzez doświadczenie skutków własnego działania dziecko najszybciej nauczy się unikania niewłaściwego zachowania.
    Propozycje dla rodziców: porozmawiajmy z dzieckiem za co jest odpowiedzialny. Czy jest świadome, że ono również ponosi odpowiedzialność za swoje działania, za to jak i do czego używa swojego ciała i czym napełnia swój umysł.

  2. Odpowiedzialność wobec szkoły: każdy uczeń ma nie tylko prawa, ale i obowiązki. Można się z nimi zapoznać w statucie szkoły, regulaminie, w zasadach oceniania ucznia, w procedurach postępowania w sytuacjach krytycznych. Nie wykonywanie obowiązków wiąże się z ponoszeniem konsekwencji. Uczeń odpowiedzialny jest nie tylko za swój rozwój, swoje umiejętności, ale również za to, jak funkcjonuje w klasie, jaki wkład wnosi w to, aby relacje między uczniami były dobre, czy nie daje negatywnego przykładu dla innych.
    Propozycje dla rodziców: przypominamy o zasadach zachowania w szkole, o zasadach oceniania, regulaminie. Nawet, jeśli mamy wątpliwości co do zasad szkolnych, lepiej dla dziecka jest, jeśli nie słyszy naszych komentarzy. O swoich sugestiach można porozmawiać z wychowawcą klasy. Zadbajmy o potrzebne przybory, pomoce, ćwiczenia i książki.

  3. Odpowiedzialność wobec rodziny: dom jest miejscem, w którym powinniśmy czuć się bezpiecznie. Tam jesteśmy najbardziej autentyczni i tam przeżywamy najgłębiej swoje doświadczenia. Dlatego tak ważna jest wrażliwość na potrzeby i pragnienia członków rodziny, okazywanie szacunku i zrozumienia, nie prowokowanie konfliktów, wybaczanie i nie wykorzystywanie innych. Odpowiedzialności uczymy się od najmłodszych lat.
    Propozycje dla rodziców: zastanowimy się czy sprawiedliwie zostały podzielone obowiązki domowe między dziećmi. Pamiętamy, aby zauważać i doceniać dzieci za zaangażowanie się w zajęcia domowe. Zapraszamy swoje dzieci do wspólnych działań na rzecz domu.

  4. Odpowiedzialność wobec Boga: jest ona najwyższej wagi. Jednocześnie uzależniona od naszego funkcjonowania na co dzień. Jeśli dobrze postępujemy wobec nauczycieli, szkoły, rodziców i innych osób, to jesteśmy odpowiedzialni też wobec Boga. Oczywiście ważne jest, abyśmy nasze dziecko swoim przykładem i przykładami dobrych ludzi, z literatury, historii, z Pisma św. uwrażliwiali i uczyli mądrego i rozważnego postępowania.
    Propozycje dla rodziców: przypominamy o tym, że rozmowa z Bogiem, modlitwa daje nam potrzebne siły, aby żyć dobrze. W przypadkach zwątpienia prosimy Boga o pomoc i kierowanie nami.

Alicja Dzwonkowska

W ramach realizacji „Wychowania w wartościach” w nadchodzącym roku szkolnym zaakcentujemy następujące wartości: odpowiedzialność, szacunek, wolność, nadzieja, zaufanie, prawda, wiara, miłość, sprawiedliwość. Oczywiście niektóre wartości powtarzają się dlatego, że wymagają głębszego rozumienia i utrwalania praktycznego.

Początek strony