fb

1.jpg2.jpg3.jpg4.jpg5.jpg6.jpg7.jpg8.jpg

Za każdy dar łaski bądź wdzięczny, a większego staniesz się godny, bo wdzięczność za otrzymane łaski jest modlitwą o nowe” - Św. S. Pelczar
Doświadczenie pokazuje, że wdzięczność w dzieciach jest zapowiedzią szczęśliwej przyszłości” - Św. Jan Bosko

Wdzięczność jest wartością, która daje radość obu stronom tj osobie wyrażającej wdzięczność i przyjmującej. Osoba, która przyjmuje podziękowanie dostaje potwierdzenie swojego działania i jednocześnie zachętę do dalszego starania się. Osoba zaś dziękująca spłaca niejako pierwszą ratę długu wobec tego, co otrzymała.
Nie każdy dziękuje, nie każdy umie dziękować. Niektórzy uważają, że nie muszą, bo to im się należy np. dzieci nieraz tak twierdza zwracając się do rodziców, inni nie potrafią dziękować..
Wdzięczności uczymy się, jest niezbędna, aby wprowadzić ciepło i radość w relacje między ludźmi.

  1. Jestem wdzięczny rodzicom, rodzinie.
    Jaką wdzięczność okażesz swoim rodzicom, takiej spodziewaj się od swoich dzieci” - Tales z Miletu.
    Z rodziną przeżywamy różne chwile i te dobre i te złe. Czasem mamy jej dość. Ale nie sposób nie zauważać starań rodziców w wychowanie, zapewnienie warunków swoim dzieciom.
    Propozycje dla rodziców: Uczmy dzieci dziękowania. Niech ojciec zainspiruje dziecko, aby dziękowało mamie, a mama, aby dziecko dziękowało tacie.

  2. Jestem wdzięczny szkole, klasie.
    Nawet, jeśli szkoła, koleżanki, koledzy czy nauczyciele nie spełniają naszych oczekiwań, starajmy się dostrzec dobre strony naszej społeczności. Wyobraźmy sobie, co by było, gdybyśmy nie mogli uczyć się, nie mieli takich warunków, jakie mamy. Wielu dzieciom nie jest to dane. Obecnie doświadczamy trochę innej rzeczywistości – szkoła przeniosła się na teren domu. Mamy inny rodzaj kontaktów zarówno z nauczycielami jak i z klasą. Na pewno ten rodzaj komunikacji jest uboższy.
    Propozycje dla rodziców: zawsze, gdy zbliża się koniec roku często dzieci dziękują Dyrekcji i nauczycielom. Dobrze, jeśli podziękowania płyną z serca, wówczas atmosfera wspólnej pracy staje się błogosławiona.
    „Umiejcie być wdzięczni każdemu, kto wyświadcza wam dobrodziejstwo. Umiejcie wytężoną pracą, dobrym zachowaniem, być pociechą waszych przełożonych” - Św. Jan Bosko

  3. Jestem wdzięczny Bogu.
    To wdzięczność za wszystko, za to, że istniejemy, za wszelkie dobra, ale też i za nieoczekiwane trudności, które posłużyły do mojego rozwoju.

    Wszechświat jest dziełem rąk Boga, nosi zatem znamię Jego dobroci. Jest piękny i godny podziwu, zasługuje na to, byśmy się nim cieszyli, ale istnieje też po to, abyśmy go uprawiali i rozwijali. Potrzeba dokończenia dzieła Bożego otwiera w świecie przestrzeń dla ludzkiej pracy” - Jan Paweł II ( Dzieła zebrane. Listy, t.3, Kraków 2007, s.454)

    Dziś doświadczacie w sposób szczególny prawdy, że zostaliście wyposażeni w wielorakie dary i talenty. Nie przestawajcie za nie dziękować Temu, który „hojnie darzy łaską i chwałą, nie odmawia dobrodziejstw postępującym nienagannie” (ps. 84,12). Odkrywajcie w sobie te zdolności, cieszcie się nimi i rozwijajcie je z Bożą pomocą. Nieście je jako dary Ducha Świętego wszystkim, którzy potrzebują waszego miłosierdzia. Niech owocują w waszych rodzinach, szkołach i środowiskach” - Jan Paweł II (Wypłyń na głębię! Ojciec Święty do młodych Polaków, warszawa 2006, s.247)

    Pierwszym i najważniejszym zadaniem człowieka wobec talentów, jakie otrzymuje, jest otworzyć na nie swe ręce i przyjąć je dobrym sercem, a więc z radością i wdzięcznością wobec Dawcy"  - Abp. S. Nowak

    Propozycje dla rodziców: pamiętajmy, że „najlepiej człowiek prosi, gdy dziękuje” - St. Wyszyński.
    „Okazując wdzięczność człowiek ofiaruje Bogu to, czym został przezeń obdarowany i czyniąc tak dostępuje chwały” - Św. Ireneusz

Alicja Dzwonkowska

Naszym tematem miesięcznym w kwietniu jest pokój. Wydaje się, że w obecnej sytuacji odczucie go jest nieosiągalne. Tak myślimy z naszej perspektywy, z naszej ograniczonej ludzkiej perspektywy. Sądzę, że uzyskanie stanu spokoju nie jest możliwe bez łaski Boga. Tylko wiara z głębi serca, bezwarunkowa może nas uspokoić. Wiara i zaufanie do Tego, który stworzył ten świat musi dawać nam nadzieję na lepsze dni. Tak jak Jezus pokonał śmierć, tak teraz pokona wroga niewidzialnego dla nas. Musimy w to wierzyć niezachwianie. Jako dzieci Boże wierzymy, że nie zostawi nas, jeśli tylko otworzymy nasze serca.
Jest On jak słońce, które oświetla nas. Gdy idziemy wpatrzeni w Niego i za Nim, nie widzimy cienia. Jeśli odwrócimy się, cień będzie wędrował razem z nami. Od nas zależy, którą drogę wybierzemy.
Wybierajmy na przekór wszystkiemu to, co jest dobre i pozytywne.
Wypełniajmy obowiązki najlepiej jak potrafimy, a resztę oddajmy Bogu. Zwracajmy uwagę na to, aby obdarzać się wzajemnie ciepłym słowem. Wykorzystajmy ten czas na dodawanie sobie otuchy. Wybaczajmy sobie to, co nie wyszło, może tkwią w nas jakieś urazy, żale czy trudne, emocjonujące relacje. Nie zawsze możemy się ich pozbyć, ale zawsze możemy oddać je w ręce Najwyższego, niech On tym się zajmie.
Pokój nie przychodzi na zawołanie, dlatego bądźmy uważni w swoich działaniach, by nie wywoływać niepotrzebnych emocji, bądźmy uważni na to, co i jak mówimy zarówno do naszych bliskich jak i do innych osób. I to niech będzie zadaniem dla nas wszystkich.
Życząc dobrych i zdrowych Świąt, nadziei na przyszłe dni pozdrawiam serdecznie

Alicja Dzwonkowska

W marcu skupimy się nad następną wartością – prawdą. Prawda jest niezbędna dla godnego życia. Mamy w sobie głęboką potrzebę kierowania się Prawdą każdego dnia. Obserwując naturę, odkrywamy reguły i prawa, które są przestrzegane w całym wszechświecie. To jest Prawda wszechświata, dana przez Tego, który go stworzył. Nikt i nic poza człowiekiem nie stara się jej ominąć czy oszukać. Człowiek otrzymując dar rozumu nie tylko może odkrywać i poznawać zasady, ale często próbuje zmieniać je z różnym skutkiem. Dlatego tym bardziej jesteśmy zobligowani do poznawania Prawdy Boskiej i życia wg Niej.
Jako rodzice i nauczyciele naszym naczelnym zadaniem jest nauczyć dzieci odkrywać prawdę o sobie i innych, rozróżniać co jest prawdziwe a co fałszywe, a także rozbudzić i wzmacniać umiłowanie prawdy, pomóc w kroczeniu drogą prawdy.
Jak wielokrotnie wcześniej pisałam najlepszym nauczycielem jest przykład rodziców. Jeśli mówimy prawdę, myślimy kierując się prawdą (przy czym najwyższym standardem jest myślenie, które nacechowane jest dobrą intencją, niekrzywdzeniem i miłością szeroko rozumianą), jeśli postępujemy kierując się prawdą, to zaszczepimy w dziecku to czym żyjemy, a w efekcie otrzymamy ich szacunek.
Co to jest prawda? Są prawdy dotyczące otaczającego nas świata. Jednak my zmieniamy się i świat zmienia się, więc te prawdy (opinie, osądy, przekonania) nie mają cechy niezmienności. Aby bezpiecznie funkcjonować potrzebne są nam prawdy, które nie zmieniają się. Na nich możemy budować swoje życie. Takie prawdy muszą mieć źródło w tym, co wieczne czyli muszą pochodzić od Boga, który był, jest i będzie miał cechy wszechobecności, wszechmocy oraz wszechwiedzy. Szczęśliwe są dzieci, których rodzice są świadomi prawd absolutnych i uczą je jak ich doświadczać w życiu codziennym. Jest to największy skarb jaki możemy dać dzieciom.
Oczywiście ucząc prawd musimy dostosować komunikację do wieku dziecka. Aby ułatwić zamieszczam niżej niektóre propozycje.

A oto tematy, które chcemy poruszać:

  1. Poznaję prawdę o sobie - uczę się odróżniać prawdę od nieprawdy; jestem uczciwy wobec siebie - wykonuję swoje obowiązki; uczę się być prawdomówny: prawdę nieprzyjemną dla kogoś mówię ze szczerym zrozumieniem, współczuciem, miłością, nie mówię w gniewie, nienawiści, pysze; dotrzymuję obietnic i przyrzeczeń; unikam fałszu: nie mówię nieprawdy w celu przypodobania się komuś lub otrzymania korzyści, w takich przypadkach lepiej milczeć niż skłamać; potrafię przyznać się do błędu i ponieść konsekwencje; spokój sumienia uzyskuję kierując się prawdą - moje myśli, słowa i czyny są spójne ze sobą.
    Propozycje dla rodziców: porozmawiam ze swoim dzieckiem na temat jego mocnych i słabych stron oraz sposobów i możliwości zmiany.

  2. Dokonuję wyboru prawdziwych sądów i postaw w swoim otoczeniu - poznaję i oceniam w sumieniu różne postawy, przekonania w swoim otoczeniu, dokonuję wyboru tych prawdziwych; umiem powiedzieć „nie” w przypadku działań niezgodnych z prawdą, nie tracę czasu na zbędne dyskusje - nie daję się w nie wciągnąć; szukam prawdy w sytuacjach konfliktowych czy kontrowersyjnych; unikam pochopnego oceniania innych, zwłaszcza pod wpływem emocji, zanim poznam ich postawy i przyczyny postępowania; unikam kłótni wynikających z różnicy zdań; szukam towarzystwa osób, co do których jestem przekonany, że nie kłamią, nie oszukują, są szczere; nie oceniam drugiego człowieka przez pryzmat tego, co inni o nim mówią.
    Propozycje dla rodziców: stworzę warunki dla dziecka, aby pomyślało o osobie, której nie lubi np. o kimś ze szkoły lub z rodziny czy znajomych i porozmawiam o tym, co jest tego przyczyną, a następnie wspólnie wyszukam takie cechy tej osoby, które może zaakceptować i polubić.

  3. Poznaję prawdy absolutne - poznaję Prawdy niezmienne zawarte w Piśmie Św.; doświadczam Prawd zawartych w Dekalogu; pamiętam i kieruję się Prawdami.
    Propozycje dla rodziców: porozmawiam z dzieckiem o tym jakie przykazanie z Dekalogu sprawia mu najwięcej trudności w kierowaniu się nim oraz jak mogę je przezwyciężyć.

Alicja Dzwonkowska

W tym miesiącu skupimy się na odpowiedzialności. Wartość ta najbardziej związana jest z prawym i właściwym postępowaniem. Stopień odpowiedzialności  zależy od wieku, roli jaką pełnimy. My skupimy się na trzech aspektach : odpowiedzialności wobec szkoły, wobec rodziny i wobec Boga.

  1. Odpowiedzialność wobec szkoły: każdy uczeń ma nie tylko prawa, ale i obowiązki. Można się z nimi zapoznać w statucie szkoły, regulaminie, w zasadach oceniania ucznia, w procedurach postępowania w sytuacjach krytycznych. Nie wykonywanie obowiązków wiąże się z ponoszeniem konsekwencji. Uczeń odpowiedzialny jest nie tylko za swój rozwój, swoje umiejętności, ale również za to, jak funkcjonuje w klasie, jaki wkład wnosi w to, aby relacje między uczniami były dobre, czy nie daje negatywnego przykładu dla innych.
    Propozycje dla rodziców: przypomnę o zasadach zachowania w szkole, zorientuję się, czy moje dziecko zna system oceniania, regulamin i akceptuje go, czy ma wszystkie potrzebne książki, pomoce, czy systematycznie uczy się, czy ma motywację do wysiłku.

  2. Odpowiedzialność wobec rodziny: dom jest miejscem, w którym powinniśmy czuć się bezpiecznie. Tam jesteśmy najbardziej autentyczni i tam przeżywamy najgłębiej swoje doświadczenia. Dlatego tak ważna jest wrażliwość na potrzeby i pragnienia członków rodziny, okazywanie szacunku i zrozumienia, nie prowokowanie konfliktów, wybaczanie i nie wykorzystywanie innych. Odpowiedzialności uczymy się od najmłodszych lat.
    „Was, młodych, którzy instynktownie, odruchowo wyrażacie ”wolę życia” w marzeniach i nadziejach, proszę byście się stawali „prorokami życia”. Bądźcie prorokami słowem i czynem, buntując się przeciw cywilizacji egoizmu, która często traktuje człowieka jako narzędzie zamiast jako cel, depcząc jego godność i uczucia w imię korzyści materialnej; bądźcie prorokami, pomagając w konkretny sposób tym, którzy was potrzebują i którzy bez waszej pomocy mogliby ulec pokusie rozpaczy” - Jan Paweł II
    Propozycje dla rodziców: rozdzielę sprawiedliwie obowiązki domowe między swoje dzieci wg ich możliwości. Doceniam za odpowiedzialne zaangażowanie się w zajęcia domowe. Zapraszam swoje dzieci do wspólnych działań na rzecz domu.

  3. Odpowiedzialność wobec Boga: jest ona najwyższej wagi. Jednocześnie uzależniona od naszego funkcjonowania na co dzień. Jeśli odpowiedzialnie postępujemy wobec nauczycieli, szkoły, rodziców i innych osób, to jesteśmy odpowiedzialni też wobec Boga. Oczywiście ważne jest, abyśmy nasze dziecko swoim przykładem i przykładami dobrych ludzi, literatury, Pisma św. uwrażliwiali i uczyli mądrego i rozważnego postępowania.
    Propozycje dla rodziców: przypomnę o tym, że rozmowa, modlitwa daje nam potrzebne siły, aby żyć odpowiedzialnie. Praktykuję codziennie.
    „Każdy jest odpowiedzialny przed Bogiem za swoje życie, które od Niego otrzymał. Bóg pozostaje najwyższym Panem życie, jesteśmy obowiązani przyjąć je z wdzięcznością i chronić je ze względu na jego cześć i dla zbawienia naszych dusz. Jesteśmy zarządcami, a nie właścicielami życia, które Bóg nam powierzył. Nie rozporządzamy nimi” KKK 2280

Alicja Dzwonkowska

W styczniu tematem wiodącym w programie wychowawczym szkoły będzie wiedza. Powszechne pojęcie edukacji zawęża się do zdobywania informacji i określonych umiejętności. Zapomnieliśmy, że prawdziwa edukacja to również transformacja serc oraz kształtowanie dobrych charakterów. W programach szkolnych mamy ściśle określone kryteria, czego powinien nauczyć się uczeń. Aby jednak być przygotowanym na dobre przeżycie swojego życia, uczeń powinien rozwijać i pogłębiać oprócz wiedzy doczesnej wiedzę duchową.
Wiedza doczesna uczy nas jak przeżyć życie, jak zdobyć zawód, osiągnąć jakiś status materialny, natomiast wiedza duchowa nadaje właściwy sens naszym wysiłkom, pozwala na życie z godnością, na czerpanie inspiracji, na mądre dokonywanie wyborów. Wiedza duchowa powoduje, że żyjemy w bliskości Boga, że potrafimy zachować granice w postępowaniu, że potrafimy znosić wiele cierpliwie. Rezultatem jej jest mądrość i spokój sumienia, a także jasność umysłu, a przez to mamy większą zdolność korzystania z talentów i umiejętności dla dobra innych.
A zatem skupimy się na dwóch tematach:

  1. Wiedza doczesna
    Jest to przyswajanie informacji o świecie zewnętrznym. Oczywiście najlepsze są takie, które możemy praktycznie wykorzystać na co dzień czy w przyszłości.
    Propozycją dla rodziców będzie przyjrzenie się, czego dziecko uczy się i utrwalanie tego, co jest wg nich szczególnie ważne lub przyjrzenie się temu, czym dziecko jest bardzo zainteresowane. Jeśli zainteresowanie jest pozytywne dostarczamy dodatkowych ciekawych wiadomości.

  2. Wiedza duchowa
    Jest ona skierowaniem uwagi do świata wewnętrznego, do swojego serca i swoich myśli dotyczących naszego odczuwania i rozumienia Boga, zasad i reguł, którymi należy kierować się w postępowaniu codziennym.
    „Rozwój techniki oraz naznaczony panowaniem techniki rozwój cywilizacji współczesnej domaga się proporcjonalnego rozwoju moralności i etyki. Tymczasem ten drugi zdaje się, niestety, wciąż pozostawać w tyle. I stąd też, ów skądinąd zdumiewający postęp, w którym trudno nie dostrzegać również tych rzeczywistych znamion wielkości człowieka, jakie w swych twórczych zalążkach objawiły się na kartach Księgi Rodzaju musi rodzić wielorakie niepokoje. Niepokój zaś dotyczy zasadniczej i podstawowej sprawy: czy ów postęp, którego autorem i sprawcą jest człowiek, czyni życie ludzkie na ziemi pod każdym względem bardziej „godnym człowieka”, „bardziej ludzkim”? Nie można żywić wątpliwości, że pod wieloma względami czyni je takim. Pytanie jednak dotyczy tego co najistotniejsze: czy człowiek jako człowiek w kontekście tego postępu staje się lepszy, duchowo dojrzalszy, bardziej świadomy godności swego człowieczeństwa, bardziej odpowiedzialny, bardziej otwarty na drugich, zwłaszcza dla potrzebujących, dla słabszych, bardziej gotowy świadczyć i nieść pomoc wszystkim?” Jan Paweł II ( Encykliki, t.1, Kraków 2005, s.25)
    Propozycją dla rodziców będzie utrwalenie znajomości Dekalogu i pogłębianie jego rozumienia. Wskazane jest zatrzymanie się na przypowieściach w Ewangelii – przeczytanie co najmniej dwóch w tygodniu i wspólnie  z dzieckiem odniesienie do współczesności, przełożenie jej na poziom rozumienia dziecka.

Alicja Dzwonkowska

Zbliżają się święta Bożego Narodzenia. Niech będzie to też okazją do zastanowienia się nad tym, w co wierzę, jaka jest moja wiara, czy jestem świadoma tego, jak wielką zmianę spowodowało pojawienie się Jezusa na ziemi, czego dokonał i co w dalszym ciągu jest dokonywane? Czym jest wiara w Niego, czy można żyć bez wiary? Na te pytania każdy musi odpowiedzieć sobie sam. Definiując można rzec, że wiara jest uznaniem czegoś za pewne i oczywiste, chociaż do końca nie można tego udowodnić. Nasz rozum nie potrafi tego pojąć i udowodnić, ale w głębi serca przyjmujemy i odczuwamy obecność Boga.

Tematy szczegółowe:

  1. Wiara w Boga
    „Wiara jest dziełem łaski, a jednocześnie świadomą i dobrowolną odpowiedzią człowieka na samoobjawienie się Boga” - Jan Paweł II

    „Przez wiarę Chrystus zamieszkuje w sercu wierzącego, dzięki czemu uczeń upodobnia się do samego Pana i przyjmuje Jego postać” - Jan Paweł II

    „Człowiek nie może wytłumaczyć sobie sensu wszystkiego, co dzieje się w jego życiu – a więc musi przyznać, że nie jest panem własnego losu… Jest jednak przekonany o swoim przeznaczeniu i stara się odkryć, w jaki sposób je otrzymał, w jaki sposób jest ono wpisane w jego istnienie” - Jan Paweł II

    „Nauka nie jest w stanie zweryfikować pytania o istnienie Boga” - Jan Paweł II

    „Celowość obecna we wszechświecie każe domyślać się istnienia Stwórcy” - Jan Paweł II

    Łatwiej jest nam wierzyć w Boga, gdy widzimy niewytłumaczalne zdarzenia nazwane cudami, jeszcze głębiej wierzylibyśmy, gdyby Bóg w fizycznej formie osobowej pojawił się przed nami. Wiemy, że niektórzy mieli takie szczęście. Wszystkim innym pozostaje uwierzyć, mimo braku takich doświadczeń. Bóg istnieje. To motto jest podstawą do prowadzenia życia moralnego, do wdrażania Jego nauk codziennie. Ci, którzy tak postępują osiągają radość wewnętrzną i spokój sumienia.
    Propozycje dla rodziców: Pomyślę, w jaki sposób wdrażam nauki pochodzące od Boga? Czy moje dziecko może dostrzec moją wiarę? Z dzieckiem porozmawiam o Bogu i w jaki sposób On przejawia się w świecie, o przesłaniu Chrystusa, jak je wdrażać w codzienne życie.

  2. Wiara i zaufanie do siebie
    Znamy przykłady różnych, wielkich postaci, które poprzez wielką wiarę w siebie, w swoje możliwości osiągnęły sukcesy. Wiara w siebie, zaufanie do siebie jest potrzebne na każdym kroku, aby zrealizować wszelkie zamierzenia i cele. Jak ona powstaje? Poprzez wysiłek i wytrwałość oraz akceptację osób z zewnątrz. Rola rodziców jest w tym procesie niezastąpiona, przynajmniej na etapie początkowym.
    Propozycje dla rodziców: Odpowiem sobie na pytanie: czy potrafię pogłębiać wiarę w siebie u mojego dziecka? Czy nie jestem zbyt wymagający, krytyczny, czy dostrzegam wysiłek i starania mojego dziecka? Czy jestem zbyt pobłażliwy, za często chwalę, co też może zmniejszać wagę pochwały. Porozmawiam z dzieckiem , poproszę go, aby powiedziało mi coś o sobie, jakie jego zdaniem ono jest, z czym sobie dobrze radzi, a co sprawia mu kłopoty. Zaobserwuję, jak zachowuje się w nowych, trudniejszych sytuacjach i wyzwaniach.

  3. Wiara w świat
    „Niewidzialny Bóg staje się widzialny poprzez swoje dzieła” - Jan Paweł II

    „Stwarzając świat ze swej nieskończonej dobroci, Bóg stworzył go dobrym” - Jan Paweł II

    „Piękno tego świata każe nam podnosić wzrok ku górze, ku Bogu” - Jan Paweł II

    Dostrzeganie Boga w Jego dziełach, to niezbędna umiejętność, by odczuwać zachwyt za akt stworzenia, by pamiętać o Bogu, Jego mocy, mądrości, tajemniczości. Ale jednocześnie obserwujemy, że ludzie często postępują źle i są niegodni nazwania ich dziećmi Boga. Zawsze niewłaściwe postępowanie człowieka nakazuje nam zachować ostrożność w relacjach. Nie każdy, kto nazywa się twoim przyjacielem jest nim prawdziwie. Współcześni ludzie są zbyt chwiejni emocjonalnie, mentalnie, nieugruntowani we właściwych wartościach. Stąd doznajemy wiele bólu i rozczarowań. Można zatrzymać ten trend poprzez nie pozwolenie na krzywdzenie siebie i wiarę w takie wartości, które ukażą nam miłość Boga, Jego opiekę nad nami.
    Propozycje dla rodziców: Porozmawiam z dzieckiem o tym, jak piękny jest świat (przyroda, zjawiska…), ile mądrości kryje w sobie, co jest dziełem Boga i o tym, że jednocześnie żyją osoby, wobec których musimy zachować ostrożność, nie naśladować ich i nie wierzyć im.

 

 

                          Alicja Dzwonkowska

Temat ten realizowany jest w naszej szkole ze szczególnym zaangażowaniem uczniów, nauczycieli i Dyrekcji, dlatego tylko przytoczę niektóre inspirujące wypowiedzi znaczących osób.

Musimy wyjaśnić różnice pomiędzy niezdrową formą nacjonalizmu, który uczy pogardy dla innych narodów i kultur, a patriotyzmem, który jest właściwą miłością własnego kraju. Prawdziwy patriotyzm nigdy nie stara się dążyć do dobrobytu własnego kraju kosztem innych. Bowiem ostatecznie dotknęłoby to także jego własnego narodu, wyrządzanie krzywdy dotyka obu stron – i agresora i ofiary. Nacjonalizm, szczególnie w swoich najskrajniejszych formach, jest więc antytezą prawdziwego patriotyzmu” - Jan Paweł II - ONZ ,1995 r.

Patriotyzm oznacza umiłowanie tego, co ojczyste: umiłowanie historii, tradycji, języka czy samego krajobrazu ojczystego. Jest to miłość, która obejmuje również dzieła rodaków i owoce ich geniuszu. Próbą dla tego umiłowania staje się zagrożenie tego dobra, jakim jest ojczyzna. Nasze dzieje uczą, że Polacy byli zawsze zdolni do wielkich ofiar dla zachowania tego dobra albo też dla jego odzyskania” - Jan Paweł II („Pamięć i tożsamość”)

Prawdziwy patriotyzm nie tylko polega na tym, ażeby kochać jakąś idealną ojczyznę, ale – ażeby kochać, badać i pracować dla realnych składników tej ojczyzny, którymi są ziemie, społeczeństwo, ludzie i wszelkie ich bogactwa” - B. Prus

Niech wspaniałe świadectwo miłości Ojczyzny, bezinteresowności, jakich mamy wiele w naszej historii, będą wyzwaniem do zbiorowego poświęcenia wielkim narodowym celom” - Jan Paweł II (Parlament 1999)

Sztuką jest umierać dla ojczyzny, ale największą sztuką jest dobrze żyć dla niej” - St. Wyszyński

Starajmy się tak postępować i tak żyć, by nikomu w naszej Ojczyźnie nie brakło dachu nad głową i chleba na stole, by nikt nie czuł się samotny, pozostawiony bez opieki” - Jan Paweł II

Nie chciejcie ojczyzny, która was nic nie kosztuje” - Jan Paweł II

Potrzeba nieustannej odnowy umysłów i serc, aby przepełniała je miłość i sprawiedliwość, uczciwość i ofiarność, szacunek dla innych i troska o dobro wspólne, szczególnie o to dobro, jakim jest wolna Ojczyzna” - Jan Paweł II

Przystoi walczyć w obronie praw, wolności, ojczyzny” - Cyceron

Musicie ducha hartować, aby móc jak orły przelatywać w przyszłość Ojczyzny” - St. Wyszyński

Prawdziwy patriotyzm nie może mieć na względzie interesów jednej klasy, ale dobro całego narodu” - R. Dmowski

Naród, który nie szanuje swej przeszłości nie zasługuje na szacunek teraźniejszości i nie ma prawa do przyszłości” - J. Piłsudski

Jesteśmy różni, pochodzimy z różnych stron Polski, mamy różne zainteresowania, ale łączy nas jeden cel. Cel ten to Ojczyzna, dla której chcemy żyć i pracować” - R. Dmowski

Nie pytajmy, co może zrobić dla nas ojczyzna. Pytajmy, co my możemy dla niej uczynić” - J. K. Kennedy

Ojczyzna to trzy  wielkie rzeczy wspólne: wspólna mowa, wspólne ziemie i wspólna pamięć” - B. Wolniewicz

Patriotyzm jest wtedy, Gdy na pierwszym miejscu jest miłość do własnego narodu; nacjonalizm wtedy, gdy na pierwszym miejscu jest nienawiść do innych narodów” - Ch. de Gaulle

Prawdziwym patriota jest ten, który nie jest ze wszystkiego zadowolony w swej ojczyźnie, to człowiek, który pragnie i walczy o to, by w niej było lepiej” - K. Dickens

Pocałunek złożony na ziemi polskiej ma dla mnie sens szczególny. Jest  to jakby złożony na rękach matki – albowiem Ojczyzna jest nasz matka ziemską. Polska jest matka szczególna. Niełatwe są jej dzieje, zwłaszcza na przestrzeni ostatnich stuleci. Jest matką, która wiele wycierpiała i wciąż na nowo cierpi” - Jan Paweł II (Lotnisko Okęcie, Warszawa 16.06.1983 r.)

Obywatele mają obowiązek przyczyniać się wraz z władzami cywilnymi do dobra społeczeństwa w duchu prawdy, sprawiedliwości, solidarności i wolności. Miłość ojczyzny i służba dla niej wynikają z obowiązku wdzięczności i porządku miłości. Podporządkowanie prawowitej władzy i służba na rzecz dobra wspólnego wymagają od obywateli wypełniania ich zadań w życiu wspólnoty politycznej” - KKK2239 (2212-13, 2235-38, 2240, 2244)

Aby uformować tożsamość narodową młodego człowieka należy akcentować jak wielkie znaczenie ma dla nas posiadanie wolnego kraju, własnego języka, własnej kultury. Ukazywanie wybitnych osobowości, ich dokonań dla Polski i świata jest jednym z zadań  dla nauczycieli i rodziców. Angażowanie się w pracę dla dobra wspólnego to także namacalny dowód naszego patriotyzmu.
Propozycje dla rodziców: przybliżę postacie historyczne osób, które umiłowały swoją ojczyznę. Akcentuję w rozmowach z dzieckiem, jak bardzo ważne jest, aby system społeczny i polityczny istniał dla dobra wspólnego narodu. Wskażę, kto jest współczesnym patriotą i dlaczego oraz w jaki sposób można obecnie wyrażać patriotyzm.

Alicja Dzwonkowska

Człowiek prawy to taki, który w swoim myśleniu, mówieniu i działaniu kieruje się przyjętymi standardami etycznymi, który nie kłamie, postępuje sprawiedliwie, kieruje się zasadami przyzwoitości, dobrego zachowania, a przede wszystkim kieruje się własnym sumieniem. Aby tak żyć potrzebna jest nam odwaga, motywacja do dociekania prawdy oraz wycofywania się ze złego działania.

Tematy szczegółowe:

  1. Właściwe postępowanie względem własnej osoby

    Odpowiednie postępowanie względem siebie łączy się z szacunkiem do siebie i odpowiedzialnością za to w jaki sposób dbam o swoje ciało, umysł, jak je używam i w jakich zamiarach. Zasady, regulaminy, przykazania powstały z mądrości i w trosce o człowieka. Jako rodzice powinniśmy zapoznać swoje dzieci z ich treścią i sposobem rozumienia, a także pokazać zastosowanie w codziennym życiu.
    Propozycje dla rodziców: ograniczę spożywanie niezdrowej żywności oraz oglądanie agresywnych czy nieodpowiednich filmów.

    Zadaniem rodziców jest wychowywanie samych siebie oraz swoich dzieci do zrozumienia informacji i umiejętności wyboru przekazu, jakie one zawierają, bez poddawania się im, lecz w sposób niezależny i odpowiedzialny. Tam, gdzie zadanie to jest wykonane właściwie, środki informacji społecznej przestają być w życiu rodziny niebezpiecznym rywalem, który zastawia sidła na podstawowe zadania rodziny, a stanowią cenne okazje do rozsądnej konfrontacji z rzeczywistością i staja się pożytecznymi składnikami w procesie stopniowego dojrzewania ludzkiego, które jest niezbędne we wprowadzeniu młodzieży w życie społeczne” Jan Paweł II (Rola komunikacji społecznej wobec zadań rodziny, „L`Obsservatore Romano” 1980, nr 1 (5), s.5)

    Wiadomo, że środki przekazu społecznego oddziałują na psychikę odbiorców tak pod względem uczuciowym i intelektualnym, jak moralnym, a nawet religijnym, zwłaszcza młodych. Mogą zatem mieć dobroczynny wpływ na życie i zwyczaje rodzin oraz na wychowanie dzieci, lecz jednocześnie kryją zasadzki i niebezpieczeństwa, których nie należy lekceważyć i mogą stać się nosicielami – czasem, zręcznie i systematycznie wmanewrowanymi, co niestety zdarza się w różnych krajach świata – ideologii rozkładających i zniekształcających poglądy na życie, rodzinę, religię, moralność, nieszanujących prawdziwej godności i przeznaczenia człowieka” Jan Paweł II (Adhortacje, t.1, Kraków 2006, s.194)Prawość w relacjach z innymi

  2. Prawość jako powinność wobec sumienia.
    Bycie w odpowiednich relacjach z otoczeniem oznacza, że nie wywyższamy się ani też nie obniżamy swojego znaczenia. Efektem jest właściwa komunikacja z osobami oraz lepsze samopoczucie. Gdyby wszyscy postępowali zgodnie z ustalonymi regułami, nie miałaby miejsce przemoc i walka, kłamstwo i manipulacja.
    Propozycje dla rodziców: przedstawiam jasno swoje stanowisko i oczekiwania w sytuacjach konfliktowych. Spokojnie wysłuchuję argumentów czy usprawiedliwień dziecka. W przypadkach uzasadnionych dopilnuję, by dziecko poniosło konsekwencje.

  3. Powinność wobec sumienia.
    Sumienie jest głosem Boga w nas. Każdy je posiada, chociaż nie każdy dobrze je słyszy. Jest oczywiste, że jeśli coś używamy, to musimy o to dbać   (np. samochód). Dotyczy to również sumienia.
    W jaki sposób? Przede wszystkim powinno być czyste. Nie pozwólmy, aby emocje czy złe działania wobec innych zanieczyściły go. Zaniedbania czy błędne formowanie sumienia dotknie nas boleśnie w przyszłości.

    Całe prawo Boże – wypisane niegdyś na kamiennych tablicach, a równocześnie wpisane odwiecznie w sercach ludzkich. Tak, że i ci, co nie znają Dekalogu, znają jego istotną treść. Bóg głosi prawo moralne nie tylko słowami Przymierza – Starego Przymierza z góry Synaj i Chrystusowej Ewangelii – głosi je samą wewnętrzną prawdą tego rozumnego stworzenia, jakim jest człowiek. To Boże prawo moralne jest dane człowiekowi i równocześnie dla człowieka: dla jego dobra… Jeśli człowiek burzy ten fundament, szkodzi sobie: burzy ład życia i współżycia ludzkiego w każdym wymiarze…” Jan Paweł II (Pielgrzymki do ojczyzny, Przemówienia, homilie, Kraków 2006, s.564-565)

    Propozycje dla rodziców: zaobserwuję , czy moje dziecko nie usprawiedliwia swojego zachowania posługując się kłamstwem, niedopowiedzeniami czy niewłaściwym rozumieniem obowiązków.
    „Wychowanie sumienia jest zadaniem całego życia .Od najmłodszych lat wprowadza ono dziecko w poznawanie i praktykowanie wewnętrznego prawa, rozpoznawanego przez sumienie. Roztropne wychowanie kształtuje cnoty; chroni lub uwalnia od strachu, egoizmu i pychy, fałszywego poczucia winy i dążeń do upodobania w sobie, zrodzonego z ludzkich słabości i win. Wychowanie sumienia zapewnia wolność i rodzi pokój serca” KKK (1731-34, 1749-54, 1762-65)

Alicja Dzwonkowska

W tym roku zaczniemy od współpracy jako wartości niezbędnej do dobrego samopoczucia w społeczności szkolnej.
Współpracując rozwijamy komunikację, zrozumienie innych, współodczuwanie, uczymy się unikać lub rozwiązywać kwestie sporne, tworzymy pozytywne więzi oraz stajemy się bardziej odpowiedzialni. Dzięki współpracy mamy poczucie tworzenia, uczymy się zaufania do innych osób, doznajemy wspólnych emocji  w wysiłkach. Doświadczenia jakie otrzymujemy wzbogacają i modulują naszą osobowość. Możemy wyeliminować nasze lęki przed ludźmi lub przynajmniej je poznać, możemy podnieść poczucie wartości, poznać siebie w różnych okolicznościach.
Oczywiście jest jeden kluczowy warunek, aby współpraca owocowała wymienionymi darami , mianowicie powinna występować tylko i wyłącznie w dążeniach do dobrych i etycznych celów.

Tematy szczegółowe:

  1. Współpraca w zespole klasowym.
    Współpraca w zespole klasowym. Jako rodzice niekiedy słyszymy skargi czy opinie naszych dzieci na temat różnych trudności  w relacjach, zwłaszcza w pracy grupowej. Zdarza się, że jakieś dziecko chce narzucać innym swą wolę za wszelką cenę, krytykuje innych, oskarża, atakuje, obmawia i inicjuje konflikty. Jeśli dotyczy to naszego dziecka musimy się przyjrzeć i dostrzec, gdzie nauczyło się takich strategii postępowania, jakie korzyści z takiego postępowania otrzymuje.
    Propozycje dla rodziców: porozmawiam z dzieckiem na temat zajęć grupowych w klasie, rozpoznam problemy i zastanowię się, kogo naśladuje moje dziecko i w jaki sposób mogę osłabić niepożądane zachowania oraz wzmocnić to, co dobre.

  2. Współdziałanie  w rodzinie. 
    Codziennie obserwujemy, jak nasze dziecko postępuje w domu, jakie ma relacje z nami, z rodzeństwem, czy nastawione jest tylko na branie, czy i jak wywiązuje się z powierzonych obowiązków. Dziecko winno aktywnie uczestniczyć w życiu rodziny, być zaangażowanym w pomoc innym, dostrzegać potrzeby najbliższych osób, gdyż wtedy czuje się potrzebne    i uczy się funkcjonowania w grupie, uczy się podstawowych czynności domowych, potrafi docenić wysiłek innych osób i być wdzięcznym. Dziecko jest bardzo ważne, ale nie można uczynić go centrum uwagi.
    Propozycje dla rodziców: przydzielę stały obowiązek swojemu dziecku (jedno zadanie, które lubi wykonywać i jedno, którego nie lubi). Nagradzam za dobre wykonanie i wysiłek. W przypadku niechęci dziecka rozmawiam i spisuję umowę.

  3. Bóg i moje z Nim współdziałanie.
    Jako rodzic otrzymałem też zadanie od samego Boga: wychować dziecko, by umiało dokonywać dobrych wyborów, by umiało odróżniać dobro od zła, by było w przyszłości prawym członkiem społeczności, kochało i było kochane. Jak wiemy jest to bardzo odpowiedzialne zadanie i bez pomocy Boga nie udaje się.
    Propozycje dla rodziców: współdziałanie z Bogiem wymaga od nas pamiętania o tym, czego On od nas oczekuje, o zasadach, które ostrzegają nas przed złym postępowaniem, o dobrych nawykach i  o tym, że nie możemy wychowania zostawić tylko Jemu, musimy reagować na próby niewłaściwych działań przez nasze dzieci. Tak więc zaobserwujmy, czy nasze dziecko potrafi słuchać sumienia, czy szczerze traktuje kontakt z Bogiem, czy prawdziwie wierzy w  Niego i nauczmy go zwracać się do Boga w sytuacjach trudnych.

Alicja Dzwonkowska

Rok szkolny 2019/20 jest wyjątkowy, obfituje w wiele zmian organizacyjnych. Tym bardziej dobra współpraca jest bazą do właściwego zrealizowania zadań edukacyjnych i wychowawczych szkoły.
Nasz program profilaktyczno - wychowawczy od 2010 r. opiera się na edukacji w wartościach. Zrozumienie i przyjęcie takich samych wartości przez nauczycieli, rodziców i uczniów  jest gwarantem dobrego współdziałania, budowania prawidłowej osobowości młodego człowieka. Daje perspektywę lepszego radzenia sobie z otaczającą rzeczywistością, dokonywania wyborów zgodngo z indywidualnymi możliwościami oraz sumieniem. Zależy nam na tym, aby absolwenci naszej szkoły umieli przewidywać konsekwencje swoich działań, aby nie krzywdzili siebie oraz innych osób.

Początek strony