fb

1.jpg2.jpg3.jpg4.jpg5.jpg6.jpg7.jpg8.jpg

Radość jest ostatnim tematem w bieżącym roku szkolnym. Perspektywa wakacji i końca roku szkolnego zarówno uczniom jak i rodzicom nasuwa swobodniejsze i milsze myśli. Radość łączy się nie tylko z różnego rodzaju sukcesami szkolnymi, ale i z zadowoleniem z bycia razem z rówieśnikami, atmosferą w klasie, w domu, zadowoleniem z samego siebie.

Tematy szczegółowe:

  1. Radość z samego siebie.
    Co to oznacza? Na pewno akceptację tego, że istniejemy, że mamy określone zdolności, które możemy użyć dla dobra innych, że możemy osiągnąć wymarzone cele.
    Propozycje dla rodziców: Okaż zadowolenie z jakiegoś osiągnięcia swojego dziecka, zwłaszcza, jeśli włożyło w nie wiele trudu. Zwróć uwagę na to, z ilu jeszcze sytuacji można być zadowolonym.

  2. Relacje z innymi osobami i otoczeniem dają mi radość.
    Propozycje dla rodziców: Ucz swoje dziecko omijać drażliwe sytuacje, unikać konfliktów lub konstruktywnie je rozwiązywać (obie strony powinny być choć częściowo być zadowolonymi). Pokaż, co to jest kompromis .

  3. Radość w kontaktach z Bogiem.
    Bóg jest ponad naszymi wyobrażeniami, ale też jeśli zawołamy do Niego z głębi naszego serca odpowiedź przyjdzie w zdarzeniach codziennych. Uczmy się komunikacji z serca, komunikacji z Nim.
    Propozycje dla rodziców: Jeśli masz trudną sytuację, skup się na Bogu, pomyśl o Nim, porozmawiaj z Nim słowami modlitwy lub własnymi, posiedź w ciszy i czekaj na odpowiedź. Bądź cierpliwy. Odpowiedź nadejdzie. Naucz swoje dziecko zwracania się o pomoc do Boga. Jest to najtrwalsze zabezpieczenie na przyszłość.

Alicja Dzwonkowska

Gdy nadchodzi wiosna nie jest możliwe nie dostrzeżenie piękna w przyrodzie. Zachwycamy się kwitnącymi kwiatami, roślinami, krajobrazem. Pojawiają się pytania: kto stworzył tak piękną naturę, kto nią kieruje i dla kogo.
Natura i jej prawa pochodzą od Boga. Rolą człowieka jest przyjąć ją jako dar, troszczyć się o nią i wykorzystywać ku dobru.
Piękno przyrody jest pięknem naturalnym niezależnym od nas, ale jest również piękno stworzone przez człowieka. Do niego zaliczamy literaturę, architekturę, muzykę, tkaniny, malarstwo. Jeżeli współgra z pięknem naturalnym odczuwamy je jako harmonię, ład, porządek, spokój.
Jest też piękno duchowe, które oparte jest na takich wartościach jak: życzliwość, pokój, tolerancja, mądrość, dobroć, miłość, cierpliwość, szczerość.
Tematy szczegółowe:

  1. Ukazywanie własnego piękna. 
    Każdy z nas ma własną niepowtarzalność, swój wewnętrzny urok. Jeśli dostrzegamy go w sobie, pomagamy mu emanować nim na zewnątrz, stajemy się bardziej ufni, bardziej kreatywni i zadowoleni. Nie chodzi tutaj jedynie o piękno fizyczne, które często nas zwodzi, popycha do odczuwania pogardy wobec mniej urodziwych, lecz o wewnętrzny urok, który daje nam nasze myślenie, nasze uczucie i działanie.
    Propozycje dla rodziców: uczę swoje dziecko dostrzegania własnego piękna i wartości. Niech pamiętają o tym, że wszyscy mamy wewnętrzne piękno, zapobiegajmy powstawaniu dumy i negatywnych uczuć w stosunku do innych.

  2. Dostrzeganie piękna innych osób. Tworzenie pięknego otoczenia.
    Często chcemy być „naj”. Ujrzenie czegoś dobrego i pięknego zwłaszcza w osobie, której nie lubimy lub której zazdrościmy jest niełatwym zadaniem. Ale możliwym. Rozwijając kontakt z Bogiem musimy pamiętać, że Jego iskra jest w każdym, chociaż przykryta naszymi wadami, nawykami. Tylko robiąc wysiłek intelektualny i wznosząc się ponad wrażenia zmysłowe i emocje możemy dostrzec Jego obecność.
    Drugim ważnym naszym zadaniem jest tworzenie estetycznego otoczenia. To my jesteśmy odpowiedzialni za to, czy są przestrzegane prawa w przyrodzie, czy wokół nas jest porządek i ład. Obecnie często chce nam się wmówić, że to co jest nieestetyczne, jest ładne, a to co destrukcyjne jest właściwe, to co dziwne jest naturalne. Musimy w odbiorze artystycznym zachować zdrowy rozsądek i kierować się wrodzonym poczuciem piękna i estetyki, wówczas przyczynimy się do wzrostu harmonii i ładu w świecie.
    Piękno, dobro i prawda są nierozłączne i są filarami naszego życia.
    Propozycje dla rodziców: porozmawiam z dzieckiem na temat osoby, której nie lubi. Pomogę mu znaleźć w niej dobre cechy. Przyzwyczajam swoje dziecko do utrzymywania porządku wokół siebie.

  3. Bóg przejawia się poprzez piękno.
    Jeśli śledzimy odkrycia nauki dostrzegamy, że największe dzieła powstały w zgodzie z naturą i w kontakcie z Bogiem. W tajemniczości, pięknie świata przejawia się mądrość Boga. Dlatego pamiętajmy o tym, podziwiajmy i radujmy się naturą i bądźmy wdzięczni.
    Propozycje dla rodziców: piękno pochodzące od Boga przyciąga, jest charyzmatyczne. Zadbajmy o to, by nasze serca były dobre i szczere, a piękno jako ich nieodłączny towarzysz pojawi się samo.

Alicja Dzwonkowska

Nadzieja jest związana z oczekiwaniem na lepsze. Wzbudza w nas optymizm i pozytywne myślenie. Dzięki temu mamy ochotę do podejmowania działań, realizacji planów i marzeń. Nadzieja jest szczególnie związana z wiarą.

Musicie być mocni mocą nadziei, która przynosi pełną radość życia i nie pozwala zasmucać” - Jan Paweł II

Tematy szczegółowe:

  1. Nadzieja i ja. Każdy z nas ma określone wyobrażenie o sobie i swoich możliwościach. Jeśli jest pozytywne osiąganie sukcesów jest łatwiejsze.
    Propozycje dla rodziców: pamiętając o tym, że nasze dzieci są często kopiami nas samych starajmy się sami nie załamywać w trudnych chwilach oraz być dla nich osobami, które umacniają je w wierze w siebie i w nadziei na spełnione marzenia.

  2. Nadzieja związana z rodziną i szkołą. Te dwa środowiska budzą najwięcej emocji, oczekiwań i pragnień. W nich spędzamy najwięcej czasu i maja na nas kluczowy wpływ w kształtowaniu osobowości. Nasze oczekiwania warto weryfikować co jakiś czas, aby nie czuć rozczarowań.

    Propozycje dla rodziców: kontroluję swoje wypowiedzi. Krytyką nie odbieram innym nadziei.
  3. Bóg jest obecny w nadziei. Nadzieja daje nam siłę do zrealizowania czy zaspokojenia potrzeb. Wiara w Boga powoduje, iż nasza nadzieja, jeśli jest oparta na niej, posiada moc potrzebna do działania.
    Propozycje dla rodziców: Porozmawiajmy o nadziei jako o wyjątkowej wartości, bez której nie potrafimy dobrze żyć.

Alicja Dzwonkowska

W marcu skupimy się nad następną wartością – prawdą. Prawda jest niezbędna dla godnego życia. Mamy w sobie głęboką potrzebę kierowania się Prawdą każdego dnia. Obserwując naturę, odkrywamy reguły i prawa, które są przestrzegane w całym wszechświecie. To jest Prawda wszechświata, dana przez Tego, który go stworzył. Nikt i nic poza człowiekiem nie stara się jej ominąć czy oszukać. Człowiek otrzymując dar rozumu nie tylko może odkrywać i poznawać zasady, ale często próbuje zmieniać je z różnym skutkiem. Dlatego tym bardziej jesteśmy zobligowani do poznawania Prawdy Boskiej i życia wg Niej.

Jako rodzice i nauczyciele naszym naczelnym zadaniem jest nauczyć dzieci odkrywać prawdę o sobie i innych, rozróżniać co jest prawdziwe a co fałszywe, a także rozbudzić i wzmacniać umiłowanie prawdy, pomóc w kroczeniu drogą prawdy.

Jak wielokrotnie wcześniej pisałam najlepszym nauczycielem jest przykład rodziców. Jeśli mówimy prawdę, myślimy kierując się prawdą ( przy czym najwyższym standardem jest myślenie, które nacechowane jest dobrą intencją, niekrzywdzeniem i miłością szeroko rozumianą), jeśli postępujemy kierując się prawdą, to zaszczepimy w dziecku to czym żyjemy, a w efekcie otrzymamy ich szacunek.

Co to jest prawda? Są prawdy dotyczące otaczającego nas świata. Ponieważ my zmieniamy się i świat zmienia się, więc te prawdy (opinie, osądy, przekonania) nie mają cechy niezmienności. Aby bezpiecznie funkcjonować potrzebne są nam prawdy, które nie zmieniają się. Na nich możemy budować swoje życie. Takie prawdy muszą mieć źródło w tym co wieczne czyli muszą pochodzić od Boga, który był, jest i będzie miał cechy wszechobecności, wszechmocy oraz wszechwiedzy. Szczęśliwe są dzieci, których rodzice są świadomi prawd absolutnych i uczą je jak ich doświadczać w życiu codziennym. Jest to największy skarb jaki możemy dać dzieciom.
Oczywiście ucząc prawd musimy dostosować komunikację do wieku dziecka. Aby ułatwić zamieszczamy niżej niektóre propozycje.
A oto tematy, które chcemy poruszać:

  1. Poznaję prawdę o sobie (uczę się odróżniać prawdę od nieprawdy; jestem uczciwy wobec siebie-wykonuję swoje obowiązki; uczę się być prawdomówny: prawdę nieprzyjemną dla kogoś mówię ze szczerym zrozumieniem, współczuciem, miłością, nie mówię w gniewie, nienawiści, pysze; dotrzymuję obietnic i przyrzeczeń; unikam fałszu: nie mówię nieprawdy w celu przypodobania się komuś lub otrzymania korzyści, w takich przypadkach lepiej milczeć niż skłamać; potrafię przyznać się do błędu i ponieść konsekwencje; spokój sumienia uzyskuję kierując się prawdą- moje myśli, słowa i czyny są spójne ze sobą)
    Propozycje dla rodziców: porozmawiam ze swoim dzieckiem na temat jego oceny samego siebie. Może należy wskazać mu jego zalety, a może te z i to zczym może się zmierzyć i poprawić.

  2. Dokonuję wyboru prawdziwych sądów i postaw w swoim otoczeniu (poznaję i oceniam w sumieniu różne postawy, przekonania z którymi spotykam się w swoim otoczeniu, dokonuję wyboru tych prawdziwych; umiem powiedzieć „nie” w przypadku działań niezgodnych z prawdą, nie tracę czasu na zbędne dyskusje - nie daję się wciągnąć; szukam prawdy w sytuacjach konfliktowych czy kontrowersyjnych; unikam pochopnego oceniania innych, zwłaszcza pod wpływem emocji, zanim poznam ich podstawy i przyczyny postępowania; unikam kłótni wynikających z różnicy zdań; szukam towarzystwa osób, co do których jestem przekonany, że nie kłamią, nie oszukują, są szczere; nie oceniam drugiego człowieka przez pryzmat tego, co inni o nim mówią, sprawdzam czy to co mówią jest prawdziwe, dobre i pożyteczne – nie powtarzam plotek)
    Propozycje dla rodziców: stworzę warunki dla dziecka, aby pomyślało o osobie, której nie lubi np. o kimś ze szkoły lub z rodziny czy znajomych i porozmawiam o tym, co jest tego przyczyną, a następnie wspólnie wyszukam takie cechy tej osoby, które może zaakceptować i polubić.

  3. Poznaję prawdy absolutne (poznaję Prawdy niezmienne zawarte w Piśmie Św; doświadczam Prawd zawartych w Dekalogu; pamiętam i kieruję się Prawdami)
    Propozycje dla rodziców: porozmawiam z dzieckiem o tym jakie przykazanie z Dekalogu sprawia mu najwięcej trudności w kierowaniu się nim oraz jak mogę je przezwyciężyć.

Alicja Dzwonkowska

Wartość ta niesie umiejętność współodczuwania z inną osobą. Zawiera w sobie jednocześnie element empatii, miłosierdzia, miłości, dawania dobra. Obecnie umiejętność współodczuwania staje się deficytowa. Chociaż zazwyczaj rodzimy się z nią. Każdy może zaobserwować jak niemowlę reaguje na nasze uczucia, jak się czuje wtedy, gdy jesteśmy zdenerwowani, a jak, gdy szczerze uśmiechamy się. Z czasem ta umiejętność może być zapomniana. Zanika wtedy, gdy mały człowiek jest raniony, gdy otoczenie zachowuje się wrogo wobec siebie. Dziecko uczy się, że nie wolno mu pokazywać względem innych emocji, że musi być twardy, jego serce zamyka się, uczucia i ich wyrażanie staje się nieistotne. Jeśli wzrasta w dobrych emocjonalnie warunkach, sam doznaje wsparcia w trudnych momentach, obserwuje działania rodziców nakierowane na pomoc innym sam mimowolnie takiej gotowości nauczy się.

Zarówno nasze ciało jak i umysł są narzędziami w stawaniu się doskonalszymi w człowieczeństwie. Uczenie się wzajemne potrzebuje komunikacji z serca do serca. To ten rodzaj porozumiewania się ma największą moc. Współczując używamy naszego umysłu i ciała, by trafnie odczytać to, co druga osoba myśli i czuje. Czując jej cierpienie, smutek, zagubienie zapominamy o sobie, powstaje w nas gotowość do udzielenia pomocy. Często to odczuwanie zalewa nas, wyzwala silne uczucia. Nawet wtedy, gdy stajemy bezradni wobec jakiejś sytuacji w której znalazł się ktoś, to musimy być świadomi, że sama nasza obecność i wysłuchanie niosą pomoc. I to jest właśnie ta nagroda jaką otrzymujemy otwierając serce na drugiego człowieka. To jest ten owoc pomagania – to jest działanie Boskie w naszych sercach. Do nas jedynie należy decyzja, czy chcemy współczuć.

Proponowane tematy:

  1. Traktuję siebie jak przyjaciela.
    Dlaczego tak postawiony temat jest ważny? Na świat patrzymy przez pryzmat własnych doświadczeń. Zazwyczaj nie do końca jesteśmy zadowoleni z siebie. Mamy w sobie cienie, których nie akceptujemy, a one stale pojawiają się w naszym życiu. Czekają na akceptację, na uznanie ich istnienia. Mając taką świadomość często zamykamy się na inne osoby. Czasem porównujemy się, pojawiają się negatywne emocje np. zazdrość, zawiść itp. W momencie, gdy zaakceptujemy nasze cienie, przeszkody w nas minimalizują się. Taka postawa nie oznacza tego, że czujemy się z siebie dumni, ale to, że łatwiej nam będzie otwierać się na drugich, dostrzegać ich potrzeby bez oceniania i negatywnych postaw.
    Propozycje dla rodziców: Poprzez pracę z własnymi odczuciami, myślami, przekonaniami lepiej zrozumiem moje dziecko. Dlatego:
    1. zastanowię się, czego nie lubię w sobie, czy jest możliwe, aby to zmienić? Pomyślę co może mi dać to czego nie lubię. Jak mogę wykorzystać daną cechę, czy kłopotliwe sytuacje.
    2. każdy z nas ma wiele zalet, atutów, zdolności, które bagatelizuje, nie docenia. Jak możemy je używać, by nie ranić siebie.
    3. wybaczenie sobie często jest trudne. Zabiera to nam energię, wpędza w stany depresyjne. Pamiętajmy o tym, że sami dla siebie musimy być najlepszymi przyjaciółmi. Pomyśl o sobie jako o przyjacielu, który potrzebuje zrozumienia, bo ma jakiś problem. Co byś mu powiedział, jak byś go potraktował, jakich słów byś użył, aby go pocieszyć, uspokoić? Bądź dla niego empatyczny, wyrozumiały. Napisz na kartce. Pomyśl jak byś ty się poczuł, gdybyś tak samo potraktował siebie.
    4. Podobny etap rozmowy, rozumowania przeprowadzę ze swoim dzieckiem. Wzmocnię jego zalety, umiejętności czy zdolności.
  2. Umiem obdarzać innych sympatyczną uważnością.
    O wiele częściej zauważamy u innych to co złe, ich błędy, potknięcia niż ich zalety czy osiągnięcia. Wielką sztuką jest zwracanie uwagi na dobre działania czy dokonania innych osób. Ale robiąc to, uczymy się koncentrować na tym co dobre. Większość z nas ma potrzebę otrzymywania przyjemnych komunikatów, słów budujących. Mamy trudności z powiedzeniem słów podnoszących na duchu. Często mówimy tzw. prawdę w sposób raniący. Jest to oznaka braku współodczuwania. Takie bowiem słowa pozostawiają blizny na długie lata.
    Propozycje dla rodziców: Porozmawiam w wolnym czasie z dzieckiem na przedstawione tematy:
    1. Czy łatwo jest mu powiedzieć coś miłego (ale prawdziwego) innym? Czy potrafi dostrzec dobre intencje w działaniach drugich osób? Czy może wszystko krytykuje i negatywnie ocenia?
    2. Jak zachowuje się wobec przyjaciela, jak wobec kogoś, kto jest mu obojętny, a jak traktuje wroga? Komu jest łatwiej współczuć i dlaczego?
    3. Czy osobie, której nie lubi potrafi szczerze powiedzieć miłe słowa, gdy na to zasługuje, czy potrafi jej współczuć i pomóc?
      Czasem są osoby postępujące bardzo nagannie, wciągające innych w zachowania nieodpowiednie, wtedy nie zawsze nasze współczucie będzie odbierane przez nie jako prawdziwe.
  3. Bóg jest źródłem niewyczerpanego współczucia.

    To Bóg jest świadkiem naszych zmagań, potknięć, upadków. Jest naszym wiernym towarzyszem podróży, którą jest życie. Zawsze ilekroć zwracamy się do Niego jest gotów wysłuchiwać nas. Jeżeli poddamy mu się, pokieruje naszą drogą. Nie zawsze rozpoznajemy jego wskazówki, czasem możemy czuć się samotnie. Wybacza nam nasze błędy i obdarza różnymi małymi i większymi radościami.
    Propozycje dla rodziców: Przypomnę mojemu dziecku takie sytuacje, takie działania Boga, które świadczą o jego bezgranicznym współczuciu i pomocy człowiekowi. Uczę dziecko zwracania się do Boga codzienne, a zwłaszcza w trudnych sytuacjach.

    Alicja Dzwonkowska

Dobroć jest wartością wypływającą z naszego serca, jest jego prawdziwym obliczem. Nad nią będziemy zastanawiali się w styczniu. Dobroć uszlachetnia nasze charaktery i czyni je godnymi naśladowania. Żyjemy po to, by za pomocą naszych rąk i naszego ciała czynić dobro oraz żeby móc doświadczyć dobra płynącego od innych osób. Dlaczego więc postępujemy inaczej? Złe myśli, negatywne uczucia, jeśli je mamy będą zawsze chciały zamanifestować się w niewłaściwym działaniu. Często tracimy kontakt z naszym dobrym sercem dlatego, gdy boimy się stać ofiarami innych, oraz wtedy, gdy damy ponieść się chwilowym emocjom. Oczywiście na nasz system wartości największy wpływ do 12 - go roku życia mają rodzice, nauczyciele, a w okresie dorastania grupa rówieśnicza. W późniejszych latach winniśmy już postępować w zgodzie ze swoim sumieniem. Niektórzy jednak zatrzymują się w rozwoju moralnym na wcześniejszych etapach i nie potrafią usłyszeć własnego sumienia.
Z dobrocią związane jest rozróżnianie, mądrość, miłość, przebaczanie, współczucie itd. Jeżeli będziemy rozwijać w sobie dobroć automatycznie inne wartości też wzrosną.
Tematy na styczeń to:
Celem tych tematów jest zrozumienie przez uczniów, że każdy z nas może być dobrym i może je przekazywać innym, otrzymując w zamian radość, zadowolenie ze swojego życia.

  1. Dobro jest w nas.
    Propozycje dla rodziców: z większą uważnością dostrzegam i nagradzam dobre zachowania swoich dzieci. Jeśli mam wątpliwości, rozmawiam o tym ze swoim dzieckiem.

  2. Być dobrym dla innych.
    Propozycje dla rodziców: wspólnie z dzieckiem zastanowię się, co może zrobić dla osób z którymi spotyka się np. dla kolegi czy kogoś z rodziny, a także dla nieznajomego. Omówię cytat „zło dobrem zwyciężaj” – podzielę się doświadczeniami i swoimi obserwacjami.

Alicja Dzwonkowska

Grudzień jest miesiącem przygotowującym nas do przeżycia świąt, przeznaczymy go też na pogłębienie rozumienia miłości, zastanowienia się nad okazywaniem jej słowami i czynami. Miłość najczęściej dostrzegana jest w kontekście relacji małżeńskich, rodzinnych, ponieważ w domu mamy najwięcej okazji, by ją okazywać i jej doświadczać. Jednak miłość ma szersze znaczenie. Jest ona pomaganiem innym, obroną słabszych, dobroczynnością, opieką, troską o innych, zrozumieniem ich, przebaczeniem, życzliwością, dobrym życzeniem, miłosierdziem, wspieraniem i wszystkim co jest dobrem.

Każda myśl i działanie wypływające z miłości jest w istocie dobre, ale jako osoby posiadające dar rozróżniania i oceniania musimy pamiętać o konsekwencjach czynów.
Miłość ma swoje źródło w Bogu, które nigdy się nie wyczerpie, możemy z niego korzystać bez granic.
Proponuję następujące tematy:

  1. Miłość do siebie. Poznawanie siebie warunkiem dokonania zmiany na lepsze.

    Jesteśmy mieszanką różnych cech i tych dobrych i tych złych. Ważne jest, aby zaakceptować taki stan. Akceptacja siebie jest punktem wyjścia do podjęcia prób doskonalenia tego, co w nas nie jest najlepsze. Miłość do siebie to dbanie o ciało i umysł oraz duszę, a także odkrywanie w sobie talentów, rozwijanie ich i wykorzystywanie dla dobra innych.
    Propozycje dla rodziców: porozmawiam ze swoim dzieckiem o jego zdolnościach i w jaki sposób może je pokazać. Porozmawiam również o niedobrym przyzwyczajeniu i możliwościach jego zmiany.

  2. Miłość do innych. Jak ją okazujemy?

    Będziesz miłował bliźniego swego jak siebie samego” - Mt 22,36

    Okres świąteczny to czas, w którym relacje nabierają bardziej wyrazistego znaczenia. Jest więcej okazji do działania z myślą o innych. Ważne jest, aby zarówno myśli jak i działania wypływały ze szczerej życzliwości do drugiej osoby. Nie zawsze jest to łatwe. Może pomóc nam zapomnienie komuś chociaż na jakiś czas tego, co nas dotyka, a dostrzeżenie czegoś dobrego. Wówczas nie będzie takiej sytuacji , że nasze życzenia są nieprawdziwe. W każdym z nas jest iskra Boga, w niektórych jest przykryta trudną osobowością, nawykami, negatywnymi emocjami i może się zdarzyć, że szczera życzliwość pozwoli jej przebić się i zajaśnieć.
    Propozycje dla rodziców: zastanowię się z dziećmi komu i w jaki sposób możemy okazać miłość np. pomagając. Pomyślę, jakie życzenia złożę osobom, z którymi przebywam.

  3. Miłość do Boga.

    Będziesz miłował Pana Boga swego z całego serca i z całej duszy swojej i z całej myśli swojej i z całej siły swojej. To jest największe i pierwsze przykazanie” - Mt 22,36

    Kochać Boga jest najpiękniejszym zobowiązaniem człowieka. Kochać oznacza słuchać Jego i pozwolić prowadzić się Jemu. Bóg upodobał sobie czyste i pełne miłości serce. Człowiek nie zawsze odpowiada miłością na miłość, Bóg zawsze nam odwzajemnia miłość i nigdy nie jest ona nadaremną.
    Propozycje dla rodziców: porozmawiam z dzieckiem o tym w jaki sposób możemy okazywać Bogu miłość, kim chciałoby być dla Boga.


Alicja Dzwonkowska

Tematem wiodącym w listopadzie będzie odwaga. Odwaga jest związana z cnotą męstwa. Również inne wartości takie cechy jak otwartość, szczerość, roztropność, mądrość, wytrwałość idą w parze z odwagą. Niekiedy zastanawiamy się dlaczego jedni są odważni, a inni nie. Niektórzy nie postępują odważnie z wygodnictwa, lenistwa, leku przed krytyką, odrzuceniem, wolą działać stereotypowo, nie chcą wyróżniać się. Jednak jaki byłby świat bez ludzi odważnych, bez śmiałych pomysłów, bez ryzykownych działań? Nie byłoby żadnego postępu. Nie bylibyśmy wolnym krajem. Miesiąc listopad jest szczególnym dla kraju.
Tematy szczegółowe:

  1. Odwaga wobec samego siebie. Jest spojrzenie na siebie i dostrzeżenie nie tylko dobrych, ale i tych gorszych naszych cech, zachowań, przyzwyczajeń. Odwaga polega na przyznaniu się do ich posiadania i chęci dokonania zmiany na lepsze.
    Propozycje dla rodziców: przygotuję swoje dziecko do zmiany, niech wykona takie coś, czego się obawia, że nie da sobie rady. Nagrodzę za dobre wykonanie, a nawet za próbę wykonania.

  2. Odwaga wobec innych. Żyjemy w rodzinie, w społeczeństwie, które to wpływa na nasze zachowania. Bardzo często działamy wbrew własnym odczuciom i sądom, pod wpływem innych osób, np. kłamiemy, zgadzamy się na złe zachowanie, aby komuś przypodobać się.
    Propozycje dla rodziców: jeśli zaobserwowałem, że moje dziecko ulega złym wpływom innych, porozmawiam z nim o tym i wspólnie ustalimy strategię postępowania na przyszłość. Jeśli dziecko zrobiło coś złego zachęcę go do przeproszenia i wynagrodzenia. Pochwalę za dobrą postawę i odwagę.

  3. Odwaga bycia wiernym Bogu. Jest to temat raczej dla starszych dzieci. Niemniej umiłowanie, zaufanie, wielbienie Boga należy wpajać od najmłodszych lat. Dziecko winno wiedzieć, że zawsze może polegać na Bogu, zawsze i wszędzie może zwrócić się do Niego i prosić Go o wszystko. Kontakt z Nim uzyskujemy poprzez wielbienie Go, czytanie o Nim, myślenie o Nim, rozmowę z Nim, modlitwę.
    Propozycje dla rodziców: wspólnie z dzieckiem ułożymy modlitwę, prośbę o odwagę, wiarę.

Opr. Alicja Dzwonkowska

Koncentracja jest umiejętnością skupienia uwagi na określonym temacie, jest też uważnością w życiu codziennym Jest tym głębsza, im większe jest zainteresowanie daną sprawą lub czynnością. Koncentracja zapewnia sukcesy w uczeniu się i zrozumieniu niełatwych zagadnień. Wiąże się z szacunkiem i poważaniem i jest oznaką człowieka rozwijającego się. Dzięki uważności możemy odkrywać to, czego na pozór nie widać, możemy bardziej docenić to, co mamy, to co zostało stworzone przez Boga. Umiejętność skupiania się nie jest nam podarowana. Należy ją ćwiczyć codziennie.

Brak kierunku, a nie brak czasu, to jest problem. Wszyscy mamy po dwadzieścia cztery godziny na dobę” - Zig Ziglar
Skupienie jest kluczem do manifestowania swoich pragnień” - Stephen Richards
Koncentracja jest sekretem siły” - R.W. Emerson
Chodzi na skupieniu się na walce, a nie na strachu” - Robin Roberts
Pasja jest energią. Poczuj moc, która pochodzi ze skoncentrowania się na tym, co nas ekscytuje” - Oprah Winfrey
Nie możesz polegać na swoich oczach, kiedy twoja wyobraźnia jest nieostra” - Mark Twain

Często zdarza się, że chcemy skupić się na czymś lecz mamy z tym kłopoty. Zaczynamy bujać w obłokach, myśli uciekają. Aby pomoc sobie w koncentracji na zadaniu należy:

  • zaplanować to, co będziemy robić,
  • wypocząć przed działaniem, (zmęczenie jest największym wrogiem koncentracji),
  • zrobić kilka ćwiczeń fizycznych, po to, by dotlenić mózg,
  • uporządkować otoczenie, wyłączyć to, czego w tym momencie nie potrzebujemy np. komputer, muzykę, telefon, skupić się na jednej czynności,
  • odrzucić krytykę siebie i swoich umiejętności,
  • pracować w małych blokach, robić sobie przerwy na rozluźnienie.

Uwaga jest nam potrzebna nie tylko do nauki, ale również do codziennego życia. Taka uważność nie tylko wzbogaca nasze życie, ale uczy metod i dostarcza narzędzi do skutecznego radzenia sobie ze stresem, obniża napięcie, daje dużo pozytywnych emocji, neutralizuje obawy i lęki.

Korzyści z koncentracji:

  • nabycie umiejętności aktywnego skupiania uwagi,
  • poczucie własnej skuteczności i kreatywności,
  • przyjmowanie postawy aktywnej w trudnych sytuacjach,
  • radzenie sobie z trudnymi emocjami, ze stresem,
  • wzmacnianie siły koncentracji,
  • większy spokój wewnętrzny, większy dystans do problemów,
  • zwiększona jasność umysłu,
  • pewność siebie i odwaga,
  • elastyczność
  • spostrzegawczość,
  • postawa akceptacji i nieosądzania,
  • otwarcie na innych, optymizm.

Koncentrację mogą utrudniać:

  • czynniki zakłócające i zbyt silne bodźce z otoczenia,
  • słaba kondycja fizyczna wywołana niewystarczającą ilością snu, niewłaściwym odżywianiem, itp.
  • nadmierne lub niedostateczne obciążenie zadaniami,
  • osobiste nastawienie do sytuacji, lenistwo,
  • brak samodyscypliny i zła samoorganizacja,
  • presja otoczenia,
  • stres
  • brak motywacji spowodowanej negatywnymi oczekiwaniami, nie dostrzegania pozytywnego celu, wyolbrzymiania problemów, nie rozwiązywanie na bieżąco trudnych sytuacji, nieczystym sumieniem.

Co wzmacnia koncentrację?

  • sporządzanie planu dziennego z uwzględnieniem ram czasowych na poszczególne czynności oraz własnej kondycji i wydajności w ciągu dnia, wyszczególnienie zadań priorytetowych,
  • przygotowanie warunków ( wyłączenie telefonów, określenie godzin w których możesz kontaktować się, czy też rozmawiać, uporządkowanie otoczenia)
  • wiara w siebie, w swoje zdolności i możliwości, pamiętanie o swoich mocnych stronach, w przypadku trudności umiejętność szukania informacji. Myślenie pozytywne potęguje zdolność koncentracji,
  • uwolnienie głowy od trudnych problemów, odsunięcie problemów osobistych na bok,
  • zajmowanie się jedną sprawą,
  • dostrzeganie atrakcyjności zadania,
  • dostrzeganie wysiłku już włożonego, dodawanie sobie otuchy, nagradzanie siebie, robienie krótkich przerw,
  • odpowiednie odżywianie, dobra kondycja fizyczna,
  • świadome pozbywanie się napięć, relaks, dbanie o nasze zmysły,
  • wytrwałość w zmierzaniu do osiągnięcia wyznaczonego celu, nie poddawanie się,
  • ćwiczenia usprawniające funkcjonowanie mózgu, ćwiczenia pamięci,

Propozycje dla rodziców: eliminuję to, co może rozpraszać uwagę mojego dziecka podczas uczenia się. Porozumiewam się jasnymi komunikatami. Pokazuję, że można skupiać się tylko na jednym zadaniu w określonym czasie. Nauczę dziecko chociaż jednego sposobu eliminowania nadmiernego pobudzenia.

Alicja Dzwonkowska

W tym roku kontynuujemy realizację programu „Wychowanie w wartościach”. Na stronie internetowej szkoły zamieszczamy propozycje korespondujące z programem, aby rodzice mieli możliwość aktywnego włączania się w wychowanie swoich dzieci. Program „Wychowanie w wartościach” jest podstawą całościowego programu wychowawczego i profilaktycznego.

Mamy nadzieję, że skupianie się na wartościach, na zrozumieniu tych pojęć pomoże uczniom, rodzicom i nauczycielom kształtować osobowość taką, która będzie umożliwiała dobry rozwój. Przychodzimy na świat z różnymi tendencjami, które nabierają wyrazistości w miarę wzrastania, przychodzimy też z wewnętrznymi pragnieniami realizowania zadań. Nie wszystkie nasze skłonności, usposobienia pozwalają na ich wykonanie. Dlatego tak ważne jest świadome przetransformowanie niektórych naszych cech. Każda cecha ma swój negatywny rys. Może przejawiać się w swoim negatywnym aspekcie np. miłość może ukazywać się jako nadmierne skupienie na sobie bez dostrzegania potrzeb innych osób (egocentryzm), może przytłaczać innych swoją zaborczością, zazdrością, miłość do ojczyzny może nie tolerować innych nacji itp. To w jaki sposób będziemy kształtować naszą osobowość i naszych dzieci zależy od naszej świadomości. Efekty wychowawcze pojawią się, jeśli zarówno szkoła jak i rodzice będą mieli podobne priorytety i wartości. Warto więc poszukać takich wartości, które są ponadczasowe i zawsze dają dobre rezultaty.
Prawdziwe wartości są trwałe i zakotwiczone w Bogu. Tam mają swe źródło, bo stamtąd pochodzi wszelkie dobro, miłość, życzliwość, prawda, odwaga, odpowiedzialność, tolerancja, wytrwałość, szacunek, przyjaźń, wiara, mądrość, roztropność, piękno, radość, nadzieja, itd.
Każdy z nas posiada w sercu iskrę Bożą, która czyni go dzieckiem Bożym i dzięki czemu może rozpoznawać dobro i pomaga wzrastać wartościom. Mamy w sobie nasiona prawdziwych wartości, ale często są one przykryte naszą osobowością, naszymi nawykami, cechami niesprzyjającymi ukazywaniu się dobra w nas. Zadaniem wychowawców i rodziców jest dostrzeżenie tego, co dobre w uczniu i pomaganie w ukazywaniu tego wewnętrznego piękna.
Zależy nam na tym, by nasi wychowankowie byli odważni, ale nie butni, mądrzy lecz nie zarozumiali, kulturalni i pewni siebie, znali swoją wartość, ale nie samolubni, mieli określone kompetencje, ale nie poniżający innych, współczujący i życzliwi, mówili prawdę, ale tak, by nie krzywdzić innych, szanowali innych i byli szanowani, akceptowali to, co służy dobru, kochali i szanowali rodziców, starszych i Boga, aby zawsze słyszeli Jego głos i kierowali się nim.

Ten rok szkolny rozpoczniemy od wartości odpowiedzialność. Wartość ta najbardziej związana jest z prawym i właściwym postępowaniem. Stopień odpowiedzialności zależy od wieku, roli jaką pełnimy. My skupimy się na czterech aspektach : odpowiedzialności za siebie, odpowiedzialności wobec szkoły, wobec rodziny i wobec Boga.

  1. Odpowiedzialność za siebie: rodzice muszą pozwolić, aby dziecko ponosiło konsekwencje swojego zachowania. Wyręczając dziecko w jego obowiązkach szkolnych uczymy go nieuczciwości, oczekiwania na pomoc, w rezultacie jego poczucie wartości maleje, gdyż ciągle jest niesamodzielne. Poprzez doświadczenie skutków własnego działania dziecko najszybciej nauczy się unikania niewłaściwego zachowania.
    Propozycje dla rodziców: porozmawiajmy z dzieckiem za co jest odpowiedzialny.

  2. Odpowiedzialność wobec szkoły: każdy uczeń ma nie tylko prawa , ale i obowiązki. Można się z nimi zapoznać w statucie szkoły, regulaminie, w zasadach oceniania ucznia, w procedurach postępowania w sytuacjach krytycznych. Nie wykonywanie obowiązków wiąże się z ponoszeniem konsekwencji. Uczeń odpowiedzialny jest nie tylko za swój rozwój, swoje umiejętności, ale również za to, jak funkcjonuje w klasie, jaki wkład wnosi w to, aby relacje między uczniami były dobre, czy nie daje negatywnego przykładu dla innych.
    Propozycje dla rodziców: przypominam o zasadach zachowania w szkole, o zasadach oceniania, regulaminie. Zadbam o potrzebne przybory, pomoce, ćwiczenia i książki.

  3. Odpowiedzialność wobec rodziny: dom jest miejscem, w którym powinniśmy czuć się bezpiecznie. Tam jesteśmy najbardziej autentyczni i tam przeżywamy najgłębiej swoje doświadczenia. Dlatego tak ważna jest wrażliwość na potrzeby i pragnienia członków rodziny, okazywanie szacunku i zrozumienia, nie prowokowanie konfliktów, wybaczanie i nie wykorzystywanie innych. Odpowiedzialności uczymy się od najmłodszych lat.
    Propozycje dla rodziców: zastanowię się czy sprawiedliwie zostały podzielone obowiązki domowe między dziećmi. Pamiętam, aby zauważać i doceniać za odpowiedzialne zaangażowanie się w zajęcia domowe. Zapraszam swoje dzieci do wspólnych działań na rzecz domu.

  4. Odpowiedzialność wobec Boga: jest ona najwyższej wagi. Jednocześnie uzależniona od naszego funkcjonowania na co dzień. Jeśli odpowiedzialnie postępujemy wobec nauczycieli, szkoły, rodziców i innych osób, to jesteśmy odpowiedzialni też wobec Boga. Oczywiście ważne jest, abyśmy nasze dziecko swoim przykładem i przykładami dobrych ludzi, literatury, Pisma św. uwrażliwiali i uczyli mądrego i rozważnego postępowania.
    Propozycje dla rodziców: przypomnę o tym, że rozmowa, modlitwa daje nam potrzebne siły, aby żyć odpowiedzialnie. W przypadkach zwątpienia prosimy Boga o pomoc i kierowanie nami.

Alicja Dzwonkowska

 

Kontynuujemy naszą naukę z wartościami w nadchodzącym roku szkolnym. I chociaż wydawałoby się, że skupianie się na wartościach jest zbyteczne, bo jest wiele spraw w edukacji, którymi należy zająć, wiele zmian, to jednak musimy być świadomi tego, że przyszłość zależy od poziomu moralności w społeczeństwie. Nie osiągniemy oczekiwanych rezultatów bez skupiania się na tym co jest ważne, jakie działania są prawe, jakie postępowania są korzystne dla całościowego rozwoju osoby i kraju.
Podejmujemy taką pracę mimo, że nie mamy gwarancji uzyskania oczekiwanych efektów. Wierzymy jednak i mamy nadzieję, że dajemy naszym uczniom to, czego nie otrzymaliby w innych szkołach. Oprócz wiedzy o świecie fizycznym, potrzebnej do życia, dostarczamy im wiedzę o świecie ukrytym, duchowym, która to jest niezbędna do dokonywania trafnych i dobrych wyborów.
Stąd wartości, które w praktyce przejawią się jako cnoty czyli takie cechy charakteru, osobowości, które warunkują szacunek dla siebie samego i szacunek innych ludzi dla nas. Cnota to wartość przejawiająca się w praktyce, to zaleta. Każdy rodzic chciałby, by jego dziecko miało dużo zalet, bo one determinują jaki mamy charakter. Nasza szkoła od wielu lat weszła w nurt kształtowania dobrego charakteru. I chociaż dostrzegamy, że ludzie dobrzy w obecnej rzeczywistości częściej napotykają na trudności, muszą iść „pod prąd”, to jednak świadomość opieki Boskiej i postępowanie zgodne z sumieniem dodaje odwagi i siły, a w rezultacie pozwala nie tylko zachować godność, ale też uzyskać szacunek innych osób. Pokazuje drogę do zadowolenia i szczęścia.
W tym roku będziemy ze szczególną uwagą skupiać się na: odpowiedzialności, koncentracji, odwadze i patriotyzmie, zaufaniu, dobroci, współczuciu, empatii, prawdzie, nadziei, pięknie i radości. Pragniemy, aby te wartości zostały zasiane w sercach i umysłach uczniów. Mamy nadzieję, że będą wzrastały także w sercach rodziców.

Alicja Dzwonkowska

Początek strony