fb

1.jpg2.jpg3.jpg4.jpg5.jpg6.jpg7.jpg8.jpg

Człowiek prawy to taki, który w swoim myśleniu, mówieniu i działaniu kieruje się przyjętymi standardami etycznymi, który nie kłamie, postępuje sprawiedliwie, kieruje się zasadami przyzwoitości, dobrego zachowania, a przede wszystkim kieruje się własnym sumieniem. Aby tak żyć potrzebna jest nam odwaga, motywacja do dociekania prawdy oraz wycofywania się ze złego działania.

Tematy szczegółowe:

  1. Właściwe postępowanie względem własnej osoby

    Odpowiednie postępowanie względem siebie łączy się z szacunkiem do siebie i odpowiedzialnością za to w jaki sposób dbam o swoje ciało, umysł, jak je używam i w jakich zamiarach. Zasady, regulaminy, przykazania powstały z mądrości i w trosce o człowieka. Jako rodzice powinniśmy zapoznać swoje dzieci z ich treścią i sposobem rozumienia, a także pokazać zastosowanie w codziennym życiu.
    Propozycje dla rodziców: ograniczę spożywanie niezdrowej żywności oraz oglądanie agresywnych czy nieodpowiednich filmów.

    Zadaniem rodziców jest wychowywanie samych siebie oraz swoich dzieci do zrozumienia informacji i umiejętności wyboru przekazu, jakie one zawierają, bez poddawania się im, lecz w sposób niezależny i odpowiedzialny. Tam, gdzie zadanie to jest wykonane właściwie, środki informacji społecznej przestają być w życiu rodziny niebezpiecznym rywalem, który zastawia sidła na podstawowe zadania rodziny, a stanowią cenne okazje do rozsądnej konfrontacji z rzeczywistością i staja się pożytecznymi składnikami w procesie stopniowego dojrzewania ludzkiego, które jest niezbędne we wprowadzeniu młodzieży w życie społeczne” Jan Paweł II (Rola komunikacji społecznej wobec zadań rodziny, „L`Obsservatore Romano” 1980, nr 1 (5), s.5)

    Wiadomo, że środki przekazu społecznego oddziałują na psychikę odbiorców tak pod względem uczuciowym i intelektualnym, jak moralnym, a nawet religijnym, zwłaszcza młodych. Mogą zatem mieć dobroczynny wpływ na życie i zwyczaje rodzin oraz na wychowanie dzieci, lecz jednocześnie kryją zasadzki i niebezpieczeństwa, których nie należy lekceważyć i mogą stać się nosicielami – czasem, zręcznie i systematycznie wmanewrowanymi, co niestety zdarza się w różnych krajach świata – ideologii rozkładających i zniekształcających poglądy na życie, rodzinę, religię, moralność, nieszanujących prawdziwej godności i przeznaczenia człowieka” Jan Paweł II (Adhortacje, t.1, Kraków 2006, s.194)Prawość w relacjach z innymi

  2. Prawość jako powinność wobec sumienia.
    Bycie w odpowiednich relacjach z otoczeniem oznacza, że nie wywyższamy się ani też nie obniżamy swojego znaczenia. Efektem jest właściwa komunikacja z osobami oraz lepsze samopoczucie. Gdyby wszyscy postępowali zgodnie z ustalonymi regułami, nie miałaby miejsce przemoc i walka, kłamstwo i manipulacja.
    Propozycje dla rodziców: przedstawiam jasno swoje stanowisko i oczekiwania w sytuacjach konfliktowych. Spokojnie wysłuchuję argumentów czy usprawiedliwień dziecka. W przypadkach uzasadnionych dopilnuję, by dziecko poniosło konsekwencje.

  3. Powinność wobec sumienia.
    Sumienie jest głosem Boga w nas. Każdy je posiada, chociaż nie każdy dobrze je słyszy. Jest oczywiste, że jeśli coś używamy, to musimy o to dbać   (np. samochód). Dotyczy to również sumienia.
    W jaki sposób? Przede wszystkim powinno być czyste. Nie pozwólmy, aby emocje czy złe działania wobec innych zanieczyściły go. Zaniedbania czy błędne formowanie sumienia dotknie nas boleśnie w przyszłości.

    Całe prawo Boże – wypisane niegdyś na kamiennych tablicach, a równocześnie wpisane odwiecznie w sercach ludzkich. Tak, że i ci, co nie znają Dekalogu, znają jego istotną treść. Bóg głosi prawo moralne nie tylko słowami Przymierza – Starego Przymierza z góry Synaj i Chrystusowej Ewangelii – głosi je samą wewnętrzną prawdą tego rozumnego stworzenia, jakim jest człowiek. To Boże prawo moralne jest dane człowiekowi i równocześnie dla człowieka: dla jego dobra… Jeśli człowiek burzy ten fundament, szkodzi sobie: burzy ład życia i współżycia ludzkiego w każdym wymiarze…” Jan Paweł II (Pielgrzymki do ojczyzny, Przemówienia, homilie, Kraków 2006, s.564-565)

    Propozycje dla rodziców: zaobserwuję , czy moje dziecko nie usprawiedliwia swojego zachowania posługując się kłamstwem, niedopowiedzeniami czy niewłaściwym rozumieniem obowiązków.
    „Wychowanie sumienia jest zadaniem całego życia .Od najmłodszych lat wprowadza ono dziecko w poznawanie i praktykowanie wewnętrznego prawa, rozpoznawanego przez sumienie. Roztropne wychowanie kształtuje cnoty; chroni lub uwalnia od strachu, egoizmu i pychy, fałszywego poczucia winy i dążeń do upodobania w sobie, zrodzonego z ludzkich słabości i win. Wychowanie sumienia zapewnia wolność i rodzi pokój serca” KKK (1731-34, 1749-54, 1762-65)

Alicja Dzwonkowska

Początek strony