fb

1.jpg2.jpg3.jpg4.jpg5.jpg6.jpg7.jpg8.jpg
Radość jest ostatnim tematem w bieżącym roku szkolnym. Perspektywa wakacji i końca roku szkolnego zarówno uczniom jak i rodzicom nasuwa swobodniejsze i milsze myśli. Radość łączy się nie tylko z różnego rodzaju sukcesami szkolnymi, ale i z zadowoleniem z bycia razem z rówieśnikami, atmosferą w klasie, w domu, zadowoleniem z samego siebie.
 
Tematy szczegółowe:
  1. Radość z siebie
    Co to oznacza? Na pewno akceptację tego, że istniejemy, że mamy określone zdolności, które możemy pokazać, że możemy coś pożytecznego zrobić dla innych osób, osiągnąć wymarzone cele.
    Zadanie dla rodziców: Okaż zadowolenie z jakiegoś osiągnięcia swojego dziecka, zwłaszcza, jeśli włożyło w to wiele trudu. Zwróć uwagę na to, z ilu jeszcze sytuacji można być zadowolonym.

  2. Relacje z innymi osobami i otoczeniem dają mi radość
    Zadanie dla rodziców: Ucz swoje dziecko omijać drażliwe sytuacje, unikać konfliktów lub konstruktywnie je rozwiązywać (obie strony powinny być choć częściowo być zadowolonymi). Pokaż co to jest kompromis.

  3. Radość w kontaktach z Bogiem
    Bóg jest ponad naszymi wyobrażeniami, ale też jeśli zawołamy do Niego z głębi naszego serca odpowiedź przyjdzie w zdarzeniach codziennych. Uczmy się komunikacji z serca, komunikacji z Nim.
    Zadanie dla rodziców: Jeśli masz trudną sytuację skup się na Bogu, pomyśl o Nim, porozmawiaj z Nim słowami modlitwy lub własnymi, posiedź w ciszy i czekaj na odpowiedź. Bądź cierpliwy. Odpowiedź nadejdzie. Naucz zwracania się do Boga o pomoc swoje dziecko. Jest najtrwalsze zabezpieczenie na przyszłość.

Alicja Dzwonkowska

Zbliża się koniec roku szkolnego, z utęsknieniem czekamy na wakacje. W tym miesiącu będziemy najwięcej potrzebowali cierpliwości, aby osiągnąć to, co wcześniej zaplanowaliśmy. Cierpliwość jest ogromną naszą zaletą. Jest ona potrzebna w motywowaniu siebie do wysiłku, w niwelowaniu złych przyzwyczajeń, a  także w relacjach z innymi. Brak tej cechy jest szczególnie widoczny w relacjach z innymi osobami. Wielokrotnie nasze stosunki układałyby się dobrze, gdyby nas „nie poniosło”, gdybyśmy zachowali zimną krew. Cierpliwość pozwala nam rozsądnie ocenić dane zdarzenie, wybrać optymalne rozwiązanie w trudnej sytuacji, zachować spokój nawet w ekstremalnych warunkach.  

Tematy szczegółowe:

  1. Cierpliwość wobec siebie samego.
    Szczególnie jest potrzebna, gdy chcemy zmienić swoje niedobre nawyki  lub chcemy osiągnąć wyznaczone cele. Jeśli nam się uda je osiągnąć budujemy własną pewność siebie, zaufanie do siebie i wzrasta poczucie wartości i zadowolenia z siebie.
    Zadania dla rodziców: zrealizuję jeden wybrany cel. Zaplanuję działania i wykonam krok po kroku. Po osiągnięciu go, podzielę się wrażeniami z dzieckiem.

  2. Cierpliwość do innych osób.
    Zadanie dla rodziców: zaobserwuję jak zachowuję się w relacjach z dzieckiem, w jakich sytuacjach brakuje mi cierpliwości. Jak znoszę jego protesty, niezadowolenie, niechęci, nieposłuszeństwo? Co mogę zrobić, by moja cierpliwość stała się większa? (pamiętajmy o konsekwentnym postępowaniu oraz o tym, że wkrótce nasze dzieci mogą stać się naszą kopią).

  3. Bóg jest wzorem cierpliwości.
    Oblicze Boga jest obliczem miłosiernego ojca, który zawsze jest cierpliwy…Bóg jest zawsze cierpliwy wobec nas, rozumie nas, czeka na nas, nigdy nie przestaje nam wybaczać, jeśli potrafimy powrócić do Niego ze skruszonym sercem…Bóg nigdy nie zmęczy się tym, by nam przebaczać!...Zaufajmy Jego cierpliwości, która zawsze daje nam szanse po to by odczuć jego miłość, która ma nas uczynić zdolnymi do miłości” - Papież Franciszek
    Zadanie dla rodziców: Wskażę i zapoznam moje dziecko ze zdarzeniami z Pisma św. świadczącymi o wielkiej cierpliwości Boga, o tym że Bóg traktuje wszystkich tak samo i cierpliwie czeka na znak od nas czy chcemy z Nim łączności.

Alicja Dzwonkowska

W kwietniu zatrzymamy się nad tematem przebaczania. Dzieciom przebaczenie i zapomnienie przychodzi bardzo łatwo. Są one bardzo otwarte na to co dzieje się i naturalnie dążą do zgody i akceptacji. Jeśli dziecko nie przebacza częściej jest to oznaką, iż to dorośli czują się  skrzywdzeni. Ucząc dzieci reakcji winniśmy obserwować w jakie relacje dziecko wchodzi. Nie należy wzmacniać ani roli agresora, ani ofiary. Obie role nie pozwolą w przyszłości na pełny, satysfakcjonujący rozwój. Szczególną umiejętnością jest przebaczenie. Prawdziwe przebaczenie zawsze wypływa z serca i prowadzi do pojednania .

Nie potrafi przebaczać ten, kto sam nie zaznał przebaczenia” - Jan Paweł II

Tematy szczegółowe:

  1. Potrafię przebaczać innym.
    Sztuką nie jest zapomnieć i odejść. Sztuką jest przebaczyć i żyć obok tego, który potrafił cię zranić” - Jan Paweł II
    Przebaczenie jest cnotą silnych”  - M. Gandhi
    Zadanie dla rodziców: zastanówmy się, co najczęściej przeszkadza nam w wybaczeniu innym. Czy nasze przekonania nie indukujemy swoim dzieciom? Zaobserwujmy, jak reagują dzieci. Czy łatwo zapominają o tym, że ktoś ich skrzywdził? Uczmy ich przebaczania innym osobom.

  2. Przebaczam sobie.
    Chociaż jesteśmy stworzeni na obraz i podobieństwo Boga, nie jesteśmy z różnych przyczyn wiernym Jego odbiciem. Często obciążamy się winą za coś, co musiało się wydarzyć. Świadomość własnej winy i brak akceptacji takiego zdarzenia powodują, że potępiamy siebie, nie wierzymy w swoje możliwości. Wypala się w nas motywacja do działania. Aby sobie z tym poradzić, należy uznać swój błąd, określić go, naprawić to, co można naprawić i zapamiętać na przyszłość naukę płynącą z niego.
    Zadanie dla rodziców: Opowiedzmy swojemu dziecku o jakimś zdarzeniu z naszego życia, które było dla nas bolesne i nieodwracalne. Czego nas ono nauczyło?

  3. Bóg zawsze przebacza nam.
    Jest to wielka tajemnica miłości Boga. Zawsze ilekroć zwrócimy się do Niego z prośbą o wybaczenie płynącą z serca, ono dokona się. Konsekwencje naszego postępowania jednak musimy ponosić.
    Zadanie dla rodziców: uczmy dzieci wiary w miłującą dobroć Boga, ale i sprawiedliwość. Nawet najtrudniejsze konsekwencje, jeśli zaufamy Bogu, uczynią nas zdolnymi do ich poniesienia. Zapoznajmy dzieci z fragmentami Pisma Św., w których są wskazówki dotyczące sztuki przebaczania.

Alicja Dzwonkowska

W marcu zatrzymamy się na temacie  wiary. Czym jest wiara, czy można żyć bez wiary, jaka jest moja wiara? Na te pytania każdy musi odpowiedzieć sobie sam. Ogólnie można rzec, że wiara jest uznaniem czegoś za pewne i oczywiste, chociaż do końca nie można tego udowodnić. Nasz rozum nie potrafi tego pojąć.

Tematy szczegółowe:

  1. Wiara w Boga

    Wiara jest dziełem łaski, a jednocześnie świadomą i dobrowolną odpowiedzią człowieka na samoobjawienie się Boga” - Jan Paweł II

    Przez wiarę Chrystus zamieszkuje w sercu wierzącego, dzięki czemu uczeń upodobnia się do samego Pana i przyjmuje Jego postać” - Jan Paweł II

    Człowiek nie może wytłumaczyć sobie sensu wszystkiego, co dzieje się w jego życiu – a więc musi przyznać, ze nie jest panem własnego losu… Jest jednak przekonany o swoim przeznaczeniu i stara się odkryć, w jaki sposób je otrzymał, w jaki sposób jest ono wpisane w jego istnienie” - Jan Paweł II

    Nauka nie jest w stanie zweryfikować pytania o istnienie Boga” - Jan Paweł II

    Celowość obecna we wszechświecie każe domyślać się istnienie Stwórcy” - Jan Paweł II

    Łatwiej jest nam wierzyć w Boga, gdy widzimy niewytłumaczalne zdarzenia nazwane cudami, jeszcze głębiej wierzylibyśmy, gdyby Bóg w fizycznej formie osobowej pojawił się przed nami. Wiemy, że niektórzy mieli takie szczęście. Wszystkim innym pozostaje uwierzyć, mimo braku takich doświadczeń. Bóg istnieje. To motto jest podstawą do prowadzenia życia moralnego, do wdrażania Jego nauk codziennie. Ci, którzy tak postępują osiągają radość wewnętrzną i spokój sumienia.
    Zadanie dla rodziców: Pomyślę, w jaki sposób wdrażam nauki pochodzące od Boga? Czy moje dziecko może dostrzec moją wiarę? Z dzieckiem porozmawiam o Bogu i w jaki sposób On przejawia się w świecie.

  2. Wiara i zaufanie do siebie
    Znamy przykłady różnych, wielkich postaci, które poprzez wielką wiarę w siebie, w swoje możliwości osiągnęły sukcesy. Wiara w siebie, zaufanie do siebie jest potrzebne na każdym kroku, aby zrealizować wszelkie zamierzenia i cele. Jak ona powstaje? Poprzez wysiłek i wytrwałość oraz akceptację osób z zewnątrz. Rola rodziców jest w tym procesie niezastąpiona, przynajmniej na etapie początkowym.
    Zadanie dla rodziców: Odpowiem sobie na pytanie: czy potrafię pogłębiać wiarę w siebie u mojego dziecka? Czy nie jestem zbyt wymagający, krytyczny, czy dostrzegam wysiłek i starania mojego dziecka? Czy jestem zbyt pobłażliwy, za często chwalę, co deprywuje wagę pochwały. Porozmawiam z dzieckiem, poproszę go, aby powiedziało mi coś o sobie, jakie jego zdaniem ono jest, z czym sobie dobrze radzi, a co sprawia mu kłopoty. Zaobserwuję, jak zachowuje się w nowych, trudniejszych sytuacjach i wyzwaniach.

  3. Wiara w świat

    Niewidzialny Bóg staje się widzialny poprzez swoje dzieła” - Jan Paweł II

    Stwarzając świat ze swej nieskończonej dobroci, Bóg stworzył go dobrym”  - Jan Paweł II

    Piękno tego świata każe nam podnosić wzrok ku górze, ku Bogu” - Jan Paweł II

    Dostrzeganie Boga w Jego dziełach, to niezbędna umiejętność, by odczuwać zachwyt za akt stworzenia, by pamiętać o Bogu, Jego mocy, mądrości, tajemniczości. Ale jednocześnie obserwujemy, że ludzie  często postępują źle i są niegodni nazwania ich dziećmi Boga. Zawsze niewłaściwe postępowanie człowieka nakazuje nam zachować ostrożność w relacjach. Nie każdy, kto nazywa się twoim przyjacielem jest nim prawdziwie. Współcześni ludzie są zbyt chwiejni emocjonalnie, mentalnie, neugruntowani we właściwych wartościach. Stąd doznajemy wiele bólu i rozczarowań. Można zatrzymać ten trend poprzez nie pozwolenie na krzywdzenie siebie i wiarę w takie wartości, które ukażą nam miłość Boga, Jego opiekę nad nami.
    Zadanie dla rodziców: Porozmawiam z dzieckiem o tym, jak piękny jest świat (przyroda, zjawiska…), ile mądrości kryje w sobie, co jest dziełem Boga i o tym, że jednocześnie żyją osoby wobec których musimy zachować ostrożność, nie naśladować ich i nie wierzyć im.

Alicja Dzwonkowska

Szczerość można określić jako prawdomówność. Jest to jednak zawężone rozumienie szczerości. Prawdomówność to aspekt jej przejawiania się. Jakie niezmierzone piękno wewnętrzne posiada człowiek, który potrafi być szczery wobec samego siebie, wobec innych oraz w obliczu Boga. Szczerość obdarza nas spokojem i siłą, umożliwia wznoszenie się w rozwoju. Jest to uczciwość i życie w Prawdzie.
Wzorem poprzednich miesięcy zaczynamy od tematu dotyczącego naszej osobowości, uczuć, postaw poprzez analizę relacji z innymi ludźmi przechodzimy do Tego, który jest motorem i celem naszego istnienia czyli Boga.

Tematy związane ze szczerością:
  1. Szczerość wobec samego siebie – to odkrywanie prawdy o sobie czyli o tym co jest we mnie dobre, a co złe. Szukanie wewnątrz odpowiedzi na pytania: jaki jestem i kim jestem. Dla dzieci będzie to prosta odpowiedź np. jestem uczniem, synem, córką…., trudności mogą nastąpić w odpowiedzi na pytanie „jaki jestem”. Z pewnością będą to wypowiedzi oparte na informacjach od rodziców, nauczycieli, kolegów, koleżanek Warto wsłuchać się w nie, gdyż mogą nam pomóc w zmianie naszych zachowań.
    Zadania dla rodziców: Zaobserwuj co mówi dziecko, czy jest to prawdą (czyją). Zastanów się dlaczego tak mówi. Może należy coś wyjaśnić? Wskaż mu jak wiele dobra jest w nim oraz to co mógłby zmienić.

  2. Szczerość w relacjach z innymi
    Im młodsze dziecko tym bardziej jest szczere i prawdziwe. Z czasem uczy się, że nie zawsze jest to mile widziane, a często karane. Uczy się zachowywać tak , by mu to się opłacało. Szczere postępowanie nie jest łatwe i dla dorosłych. Istnieje wiele dylematów np. czy powiedzieć komuś przykrą prawdę i w jaki sposób. Jako dorośli możemy logicznie przewidywać skutki swojego zachowania, ale musimy być świadomi tego, że istnieje wyższa płaszczyzna na której wybieramy sercem. Przypomnę rozmowę Sokratesa z uczniem, którego spotkał na ulicy i który chciał koniecznie mu przekazać nową informację. Sokrates zapytał:
    - czy to co chcesz powiedzieć jest prawdą?
    - czy to co chcesz powiedzieć jest koniecznością?
    - czy to co chcesz powiedzieć nie skrzywdzi nikogo?
    Gdybyśmy sami pamiętali o tych pytaniach, uniknęlibyśmy wielu zranień.
    Zadanie dla rodziców: Porozmawiaj z dzieckiem o jego koleżankach i kolegach, których lubi i o tych, których nie lubi. Masz szansę podpowiedzieć dziecku jak postępować zwłaszcza z tymi, z którymi nie układa się najlepiej. Wybierzcie razem jakąś strategię postępowania.

  3. Szczerość wobec Boga
    Możemy oszukać innych (mogą myśleć o nas lepiej niż zasłużyliśmy), możemy znaleźć wiele argumentów by usprawiedliwić, wybielić swoje zachowanie, ale nie uda nam się oszukać Boga. Bóg rezyduje w sercu każdego człowieka, Jego głos to nasze sumienie. Nawet jeśli zagłuszymy w danym okresie poprzez styl życia, przyjęcie innych priorytetów, argumentów przychodzi taki czas, gdy musimy spojrzeć na siebie, na to co zrobiliśmy, zastanowić się kim jest dla mnie Bóg i czego ode mnie oczekuje.
    Zadanie dla rodziców: Rozmawiajmy z dzieckiem o Bogu, o Jego mocy, sile, opiece i prowadzeniu. Czytajmy o życiu Jezusa. Formułujmy w dziecku potrzebę rozmowy z Bogiem. Uczmy go słuchania i odpowiadania na pytanie: czego Bóg ode mnie oczekuje.

Alicja Dzwonkowska

Pierwszy miesiąc w nowym roku kalendarzowym upłynie nam pod hasłem: prawość. Człowiek prawy to taki, który w swoim myśleniu, mówieniu i działaniu kieruje się przyjętymi standardami etycznymi, który nie kłamie, postępuje sprawiedliwie, kieruje się zasadami przyzwoitości, dobrego zachowania, a przede wszystkim kieruje się własnym sumieniem. Aby tak żyć potrzebna jest nam odwaga, motywacja do dociekania prawdy oraz wycofywania się ze złego działania.

Tematy szczegółowe:

  1. Właściwe postępowanie względem własnej osoby
    Odpowiednie postępowanie względem siebie łączy się z szacunkiem do siebie i odpowiedzialnością za to w jaki sposób dbam o swoje ciało, umysł, jak je używam i w jakich zamiarach. Zasady, regulaminy, przykazania powstały z mądrości i w trosce o człowieka. Jako rodzice powinniśmy zapoznać swoje dzieci z ich treścią i sposobem rozumienia, a także pokazać zastosowanie w codziennym życiu.
    Zadanie dla rodziców: ograniczę spożywanie niezdrowej żywności oraz oglądanie agresywnych czy nieodpowiednich filmów.

  2. Prawość w relacjach z innymi
    Bycie w odpowiednich relacjach z otoczeniem oznacza że nie wywyższamy się ani też nie obniżamy swojego znaczenia. Efektem jest właściwa komunikacja z osobami oraz lepsze samopoczucie. Gdyby wszyscy postępowali zgodnie z ustalonymi regułami, nie miałaby miejsce przemoc i walka, kłamstwo i manipulacja.
    Zadanie dla rodziców: przedstawiam jasno swoje stanowisko, oczekiwania w sytuacjach konfliktowych. Spokojnie wysłuchuję argumentów czy usprawiedliwienia dziecka. W przypadkach uzasadnionych dopilnuję, by dziecko poniosło konsekwencje.

  3. Prawość jako powinność wobec sumienia
    Sumienie jest głosem Boga w nas. Każdy je posiada, chociaż nie każdy dobrze je słyszy. Jest oczywiste, że jeśli coś używamy, to musimy o to dbać (np. samochód). Dotyczy to również sumienia.
    W jaki sposób? Przede wszystkim powinno być czyste, nie pozwólmy, aby emocje czy złe działania wobec innych zanieczyściły go. Zaniedbania czy błędne formowanie sumienia dotknie nas boleśnie w przyszłości.
    Zadania dla rodziców: zaobserwuję, czy moje dziecko nie usprawiedliwia swojego zachowania posługując się kłamstwem, niedopowiedzeniami czy niewłaściwym rozumieniem obowiązków.

Alicja Dzwonkowska

Grudzień jest miesiącem przygotowującym nas do przeżycia świąt, przeznaczymy go też na pogłębienie rozumienia miłości, zastanowienia się nad okazywaniem jej słowami i czynami. Miłość  najczęściej dostrzegana jest w kontekście relacji małżeńskich, rodzinnych, ponieważ w domu mamy najwięcej okazji, by jej okazywać i doświadczać. Ale miłość ma szersze znaczenie. Jest to pomaganie innym, obrona słabszych, dobroczynność, opieka, troska o innych, zrozumienie ich, przebaczenie, życzliwość, dobre życzenia innym, miłosierdzie, wspieranie…
Każda myśl i działanie wypływające z miłości jest w istocie dobre, ale jako osoby posiadające dar rozróżniania i oceniania musimy pamiętać o konsekwencjach czynów.
Miłość ma swoje źródło w Bogu, nigdy ono się nie wyczerpie, możemy z niego korzystać bez granic.

Proponuję następujące tematy:

  1. Miłość do siebie. Samopoznanie warunkiem transformacji.
    Jesteśmy mieszanką różnych cech i tych dobrych  i złych. Ważne jest, aby zaakceptować taki stan. Akceptacja jest punktem wyjścia do podjęcia prób doskonalenia tego co w nas nie jest najlepsze. Miłość do siebie to dbanie o ciało i umysł oraz duszę, a także odkrywanie w sobie talentów, rozwijanie ich i wykorzystywanie dla dobra innych.
    Zadanie dla rodziców: porozmawiam ze swoim dzieckiem o jego zdolnościach i w jaki sposób może je pokazać. Porozmawiam również o niedobrym przyzwyczajeniu i  możliwościach jego zmiany.

  2. Miłość do innych.
    Będziesz miłował bliźniego swego jak siebie samego” Mt 22,36

    Okres świąteczny to czas w którym relacje nabierają bardziej wyrazistego znaczenia. Jest więcej okazji do działania zmyślą o innych. Ważne jest, aby zarówno myśli jak i działania wypływały ze szczerej życzliwości do drugiej osoby. Nie zawsze jest to łatwe. Może pomóc nam zapomnienie komuś chociaż na jakiś czas  tego co nas dotyka, a dostrzeżenie czegoś dobrego. Wówczas nie będzie sytuacji takiej, że nasze życzenia są nieprawdziwe. W każdym z nas jest iskra Boga, w niektórych jest przykryta trudną osobowością i być może szczera życzliwość pozwoli jej przebić się i zajaśnieć.
    Zadanie dla rodziców: zastanowię się z dziećmi komu i w jaki sposób możemy okazać miłość np. pomagając. Pomyślę jakie życzenia złożę osobom, z którymi przebywam.

  3. Miłość do Boga.
    Będziesz miłował Pana Boga swego z całego serca i z całej duszy swojej i z całej myśli swojej i z całej siły swojej. To jest największe i pierwsze przykazanie” Mt 22,36

    Kochać Boga jest najpiękniejszym zobowiązaniem człowieka. Kochać oznacza słuchać Jego i pozwolić prowadzić się Jemu. Bóg upodobał sobie czyste i pełne miłości serce. Człowiek nie zawsze odpowiada miłością na miłość, Bóg zawsze nam  odwzajemnia miłość i nigdy nie jest ona nadaremną.
    Zadanie dla rodziców: porozmawiam z dzieckiem o tym w jaki sposób możemy okazywać Bogu miłość, kim chciałoby być dla Boga.

Alicja Dzwonkowska

Listopad to miesiąc zadumy, refleksji nad przemijaniem, wspomnień oraz oddawania czci tym, którzy tak umiłowali pokój, a w efekcie wolność, że bez wahania poświęcili swoje życie. Pokój w kraju i na świecie jest niezbędnym warunkiem rozwoju i wzrastania narodu i każdego z nas oddzielnie. Obecnie jest to w dalszym ciągu wartość deficytowa. Nie ma pokoju na świecie, są tylko jego części. Nie ma pokoju w nas, jesteśmy szarpani przez wykorzystywanie jednych przez drugich, bogatsi chcą być bardziej zamożni, chciwi są ciągle nienasyceni. Nie potrafimy opanowywać swoich emocji, często działamy pod ich wpływem komplikując relacje z innymi. Jesteśmy w niewoli złych nawyków, z których nie wiemy jak zrezygnować lub brakuje nam determinacji. To wszystko powoduje, że marzenie o życiu w spokoju oddala się. Niemniej warto choć na trochę zatrzymać się nad tą wartością.
 
A oto tematy do refleksji:
  1. Pokój w nas samych. Emocje.
    Z doświadczenia wiemy, że to właśnie silne emocje powodują, iż nie możemy utrzymać długo pokojowego nastawienia. Denerwuje nas otoczenie, warunki w jakich jesteśmy, to, że dzieci nie słuchają nas, nie spełniają naszych oczekiwań itp. Jest tysiące powodów, by być niespokojnym. I chociaż wiemy, że swoimi postawami, uczuciami wpływamy na najbliższe otoczenie, a zwłaszcza na dzieci, to zapominamy o tym na co dzień.
    Dlatego zadaniem dla rodziców niech będzie wybranie takiej sytuacji denerwującej, pomyślenie o niej, zaplanowanie spokojnej reakcji i zastosowanie jej przy najbliższej okazji. Potem można powiedzieć o tym swojemu dziecku, jak można się zmienić. To będzie najlepszy i najbardziej wiarygodny dla niego przykład. (więcej informacji o emocjach było zawartych w moim wcześniejszym artykule „Emocje”)

  2. Pokój wokół nas. Relacje i konflikty oraz sposoby ich rozwiązywania.
    Pokoju nie możemy nikomu podarować w prezencie, ale wzajemnie wpływamy na jego doświadczanie. Inaczej czujemy się przebywając z osobą wzburzoną a inaczej z osobą o pokojowym nastawieniu. Wówczas wszystko staje się prostsze, jaśniejsze i łatwiejsze do pokonania. Ważne jest być uważnym i nie prowokować wyzwalania się trudnych relacji, rozwiązywać konflikty tak, by obie strony były chociaż w części usatysfakcjonowane. Oczywiście granicą jest niekrzywdzenie i poczucie sprawiedliwości.
    Zadaniem dla rodziców jest pomóc dziecku rozwiązać chociaż jeden wybrany konflikt i porozmawiać o tym.

  3. Pokój w kraju i na świecie.
    Pokój w kraju jest najbardziej drogocenną wartością  dla nas jako narodu. Wychowanie w miłości do ojczyzny, w gotowości do brania odpowiedzialności, do stawania się uczciwym obywatelem gwarantuje w przyszłości dobrobyt kraju. Dlatego tak ważne jest, aby od najmłodszych lat zapoznawać z historią kraju i jego kulturą oraz tym co jest najlepsze dla narodu polskiego, jaki powinien być obywatel tego kraju.
    Zadanie dla rodziców: zapoznam swoje dziecko z wybranymi, patriotycznymi postawami bohaterów narodowych.

Alicja Dzwonkowska

Przyjaźń jest głównym tematem programu wychowawczego w październiku. Przyjaźń to taka relacja, którą możemy rozwijać w każdym momencie swojego życia. Z prawdziwej przyjaźni emanuje sympatia i otwartość na drugą osobę. Opiera się na wzajemnym zaufaniu, solidarności i gotowości do bezwarunkowej pomocy. Jeśli chcemy być przyjacielem musimy być gotowi do usunięcia uprzedzeń, nienawiści, nieczułości, zazdrości i działań egoistycznych. Musimy wykazać się postawa pełną empatii i zrozumienia.
Przyjaciel to ktoś, kto nadal wierzy w ciebie, choć nikt inny nie wierzy, łącznie z tobą samym; słucha, chociaż słuchał tego już wiele razy; jest przy tobie, gdy ci się nie układa i nigdy nie mówi: a nie mówiłem? ;pomaga ci pozbierać i skleić to, co stłukłeś” - Albert Camus
 
W tym miesiącu skupimy się na następujących tematach szczegółowych:
  1. Jestem w przyjaźni z samym sobą
    Nie można być przyjacielem dla kogokolwiek, nie będąc przyjacielem dla siebie” - Eleonora Roosevelt

    Zaprzyjaźnienie się z sobą wymaga akceptacji siebie samego. Każdy z nas ma różne tendencje, cechy, nawyki, które nie zawsze są dobre. Jednak świadomość ich posiadania jest punktem wyjścia do zmiany. Nasze ciało, umysł, zmysły możemy użyć w dobrym celu lub złym. Możliwość wyboru, to jest przywilej człowieka. Pokazujmy dzieciom, jak dokonywać dobrych wyborów, poprzez ukazywanie ich konsekwencji.
    Zadanie dla rodziców: wspólnie z dzieckiem zastanówmy się nad działaniami, które będą świadczyły o tym, że jestem przyjacielem dla siebie samego. Jeśli przygotowuję się do lekcji, to jestem przyjacielem; jeśli oglądam niewłaściwe filmy, to wpuszczam niedobre sceny, słowa do własnego umysłu i w rezultacie jestem dla siebie nieprzyjacielem.

  2. Otwieram się na przyjaźń z innymi
    Najlepszym przyjacielem jest ten, kto nie pytając o powód smutku, potrafi sprawić, że znów wraca radość”  - Autor nieznany
    Prawdziwym przyjacielem jest ten, dzięki któremu staję się lepszy” - Jan Paweł II

    Dobrze jest mieć takie osoby, z którymi możemy rozwijać relacje przyjacielskie. Jeśli dzieci widzą, że ich rodzice mają przyjaciół, w naturalny sposób uczą się przyjaznych postaw wobec innych ludzi.
    Zadanie dla rodziców: podzielę się własnymi doświadczeniami dotyczącymi przyjaźni. Porozmawiam o tym, co wzmacnia przyjaźń, a co osłabia.

  3. Przyjaźń  Bogiem
    Z doświadczenia wiemy, że przyjaźnie pomiędzy ludźmi różnie kończą się, ale przyjaźń z Bogiem jest zawsze niezawodna. Niezależnie na jakim poziomie jesteśmy, w jakim miejscu Bóg zawsze jest gotowy do przyjaźni z nami. Często człowiek nie jest chętny do tego typu relacji, przeszkadza mu własne ego.
    Zadanie dla rodziców: porozmawiam z dzieckiem w jaki sposób możemy utrzymywać przyjaźń z Bogiem, co oznacza „czyste serce” i co nam pomaga uczynić je czystym.

Alicja Dzwonkowska

We wrześniu powrócimy do tematu wolności i odpowiedzialności. Każdy rok szkolny powinien zaczynać się od zapoznania lub przypomnienia praw i obowiązków ucznia, zapoznania się z regulaminem szkoły, z WSO i PSO, aby uniknąć trudnych sytuacji. Nie sposób nie pamiętać, że wolność indywidualna kończy się tam gdzie zaczyna się krzywda innego człowieka, jak również o tym, że im więcej mamy wolności, tym więcej odpowiedzialności. O tym szczególnie muszą pamiętać rodzice, obdarzając swoje dzieci nieskrępowaną swobodą lub też ograniczając ich samodzielność.

Tematy realizowane we wrześniu:
  1. Moja wolność i odpowiedzialność jako ucznia
    Jako uczeń mam swoje prawa i obowiązki. Podstawą do funkcjonowania w szkole jest znajomość regulaminu szkoły, przedmiotowego oceniania i świadomość tego, iż jestem w określonej społeczności szkolnej i wymagane są ode mnie odpowiednie postawy. Od tej chwili jestem reprezentantem szkoły nie tylko na jej terenie, ale również na zewnątrz. Ten fakt mnie obliguje do kontroli tego, co mówię, jakich słów używam, do pozytywnych zachowań. Jestem odpowiedzialny za tworzenie atmosfery w klasie, a więc nie zmyślam problemów, nie zaczepiam innych dla własnej satysfakcji, sprawy trudne zgłaszam nauczycielom i mam dobrą wolę, by je rozwiązać, a zwłaszcza nie kłamię.
    Zadanie dla rodziców: przeprowadzę z dzieckiem rozmowę na temat regulaminu szkolnego, wewnętrznego systemu oceniania, przedmiotowego systemu oceniania, wyjaśnię wątpliwości, jeśli takie wystąpią.

  2. Jestem dzieckiem swoich rodziców. Moje obowiązki i granice wolności.
    "Człowiek jest odpowiedzialny nie tylko za uczucia, które ma dla innych, ale i za te, które w innych budzi” - Kard. Stefan Wyszyński

    Do pewnego okresu życia dzieci nie maja odpowiedzialności prawnej, konsekwencje ich zachowań przyjmują ich rodzice. Oczywiście są różne formy pomocowe dla rodziców jak i restrykcyjne, łącznie z odebraniem praw rodzicielskich. Wiemy, że wychowanie z zasadami jest dobre, musimy pamiętać, żeby również obdarzać miłością. Ważne jest również konsekwentne, jasne stawianie granic swoim dzieciom. Jeśli to konieczne ustalanie kodeksu postępowania, systemu nagród i kar, zawieranie umów, ale przede wszystkich jednakowa linia wychowawcza rodziców i zainteresowanie oraz życzliwe przebywanie ze swoim dzieckiem.
    Zadanie dla rodziców: porozmawiam ze swoim dzieckiem o tym jakie są granice dopuszczalnego zachowania dziecka w domu, co mnie denerwuje, co przeszkadza, co można zmienić. Ustalę zasady odpowiedzialności. Chwalę i nagradzam za dobre zachowanie.
     
  3. Jestem dzieckiem Boga. Jestem odpowiedzialny za swoje zachowanie:
    "Być wolnym to żyć w zgodzie ze swoim sumienie” - Ks. Jerzy Popiełuszko

    Być dzieckiem oznacza związek nienaruszony, ponadczasowy. Możemy nie chcieć tego, ale on jest. Dzieci muszą żyć w świadomości, że oprócz rodziców biologicznych jest ktoś, kto czuwa nad nimi i kto kocha ich i pomaga w najtrudniejszych sytuacjach. Ale to zobowiązuje do odpowiedniego myślenia i zachowania. Dlatego tak ważne jest, by przypominać o tym, jakie działania są miłe Bogu – Ojcu.
    Zadanie dla rodziców: porozmawiam ze swoim dzieckiem, co jest miłe Bogu, a co nie i dlaczego.

Alicja Dzwonkowska

W nadchodzącym roku szkolnym 2012/2013 będziemy kontynuowali realizację programu wychowawczego opartego na wartościach. Tak jak w poprzednim roku będzie zaanonsowany temat miesięczny na stronie internetowej szkoły. Mając świadomość, że są tematy, nad którymi należy pochylić się bardziej niż dotychczas będziemy chcieli realizować je ponownie wzbogaconymi formami i metodami, zwracając uwagę na aspekty pominięte wcześniej. Zaproponuję również nowe tematy, które umożliwią zdobycie nowych umiejętności oraz głębsze rozumienie wartości. Wartości przenikają nasze myślenie, odczuwanie i działanie. Są filarami na których opierają się wszystkie sfery naszego życia począwszy od biologicznej, materialnej, emocjonalnej, poznawczej, intelektualnej do duchowej. Na nich budujemy naszą osobowość, relacje z otoczeniem i z Bogiem. To dzięki kierowaniu się właściwymi wartościami możemy wykształcić prawego człowieka z dobrym charakterem. I na tym nam najbardziej zależy, ponieważ współczesny świat takich ludzi najbardziej potrzebuje. Dobro, prawda, miłość, współczucie, pokój zostały zepchnięte na margines życia społecznego, nie są celem człowieka. Chcemy to zmienić, po to by życie stało się spokojniejsze, radośniejsze, godne. W tym też celu zapraszamy do realizowania wprowadzania wartości w codzienne życie i uczynienia ich podstawą wyborów dla swoich dzieci.

Początek strony