01.jpg02.jpg03.jpg04.jpg05.jpg06.jpg07.jpg08.jpg09.jpg10.jpg11.jpg12.jpg13.jpg14.jpg15.jpg16.jpg17.jpg18.jpg19.jpg20.jpg21.jpg22.jpg23.jpg24.jpg25.jpg26.jpg27.jpg28.jpg29.jpg
  1. Szanuje dzieci. W dzieciach należy uznać ich własną osobowość. Będą nas bardziej szanowały, gdy okażemy, że umiemy zaakceptować także te z ich sposobów bycia, które nam się nie podobają.
  2. Szanuje samego siebie. Rodzic, który nie słucha własnych pragnień, przyzwyczaja dzieci do tego, by nie miały ograniczeń, przyczynia się do wychowywania egocentryków.
  3. Okazuje uczucia. Przejawy uczucia ( śmiech, uścisk, pieszczoty) służą  do zapewnienia dziecka o jego miejscu w rodzinie i w świecie.
  4. Ustanawia reguły. Dzieci i młodzież potrzebują ograniczeń, reguł, które są punktem wyjścia do nadania sensu otaczającemu  je środowisku.
  5. Buduje dialog. Dobrze jest porozumiewać się z dziećmi, zwracając uwagę na  swoją  umiejętność  słuchania i stawiania czoła konfliktom.
  6. Docenia dzieci. Wzmacnia poczucie własnej wartości dzieci i dodaje im wewnętrznej siły do stawienia czoła życiu.
  7. Nie jest autorytarny. W przeciwnym razie nie sprzyja  realizowaniu siebie; powstaje jedynie resentyment.
  8. Nie jest zbyt pobłażliwy. Trzeba pozwolić dzieciom wyrażać się swobodnie, ale w obrębie granic i przejrzystych reguł.
  9. Nie posługuje się przemocą fizyczną i werbalną. Wszelkie gwałtowne – nawet tylko słownie – czyny gaszą możliwość nawiązania prawdziwej relacji afektywnej. Tworzą osobowości agresywne albo zalęknione i niezdolne do wyrażenia siebie.
  10. Prowadzi dzieci ku wzrastaniu. Ochrona, ukierunkowanie i wiele radości we wczesnym dzieciństwie oraz coraz większa samodzielność i nauka odpowiedzialności, gdy dzieci dorastają.
Początek strony