01.jpg02.jpg03.jpg04.jpg05.jpg06.jpg07.jpg08.jpg09.jpg10.jpg11.jpg12.jpg13.jpg14.jpg15.jpg16.jpg17.jpg18.jpg19.jpg20.jpg21.jpg22.jpg23.jpg24.jpg25.jpg26.jpg27.jpg28.jpg29.jpg

Za każdy dar łaski bądź wdzięczny, a większego staniesz się godny, bo wdzięczność za otrzymane łaski jest modlitwą o nowe - Św. S. Pelczar

Doświadczenie pokazuje, że wdzięczność w dzieciach jest zapowiedzią szczęśliwej przyszłości - Św. Jan Bosko

Wdzięczność jest wartością, która daje radość obu stronom tj. osobie wyrażającej wdzięczność i przyjmującej. Osoba , która przyjmuje podziękowanie dostaje potwierdzenie swojego działania i jednocześnie zachętę do dalszego starania się. Osoba zaś dziękująca spłaca niejako pierwszą ratę długu wobec tego, co otrzymała.
Nie każdy dziękuje, nie każdy umie dziękować. Niektórzy uważają, że nie muszą, bo to im się należy np. dzieci nieraz tak twierdza zwracając się do rodziców, inni nie potrafią dziękować..
Wdzięczności uczymy się, jest niezbędna, aby wprowadzić ciepło i radość w relacje między ludźmi.

  1. Jestem wdzięczny wobec rodziców, rodziny.
    „Jaką wdzięczność okażesz swoim rodzicom, takiej spodziewaj się od swoich dzieci” Tales z Miletu.
    Z rodziną przeżywamy różne chwile i te dobre i te złe. Czasem mamy jej dość. Ale nie sposób nie zauważać starań rodziców w wychowanie, zapewnienie warunków swoim dzieciom.
    Propozycje dla rodziców: Uczmy dzieci dziękowania. Niech ojciec zainspiruje dziecko, aby dziękowało mamie, a mama, aby dziecko dziękowało tacie.

  2. Jestem wdzięczny wobec szkoły, klasy.
    Nawet, jeśli szkoła, koleżanki, koledzy czy nauczyciele  nie spełniają naszych oczekiwań, starajmy się dostrzec dobre strony naszej społeczności. Wyobraźmy sobie, co by było, gdybyśmy nie mogli uczyć się, nie mieli takich warunków, jakie mamy. Wielu dzieciom nie jest to dane.
    Propozycje dla rodziców: zawsze, gdy jest koniec roku jest w zwyczaju, że dzieci i rodzice dziękują nauczycielom, Dyrekcji. Ważne jest, aby podziękowania płynęły z serca, wówczas atmosfera wspólnej pracy staje się błogosławiona.
    Umiejcie być wdzięczni każdemu, kto wyświadcza wam dobrodziejstwo. Umiejcie wytężoną pracą, dobrym zachowaniem, być pociechą waszych przełożonych - Św. Jan Bosko

  3. Jestem wdzięczny Bogu.
    To wdzięczność za wszystko, za to, że istniejemy, za wszelkie dobra, ale też i za nieoczekiwane trudności, które posłużyły do mojego rozwoju.
    Pierwszym i najważniejszym zadaniem człowieka wobec talentów, jakie otrzymuje, jest otworzyć na nie swe ręce i przyjąć je dobrym sercem, a więc z radością i wdzięcznością wobec Dawcy - Abp. S. Nowak
    Propozycje dla rodziców: pamiętajmy, że "najlepiej człowiek prosi, gdy dziękuje” - St. Wyszyński.
    Okazując wdzięczność człowiek ofiaruje Bogu to, czym został przezeń obdarowany i czyniąc tak dostępuje chwały - Św. Ireneusz

Alicja Dzwonkowska

Zbliżamy się do końca roku szkolnego i najczęściej zadawanym pytaniem w szkole będzie „czy to jest sprawiedliwe?” Sprawiedliwość jest pojęciem często bardzo względnym, dotyczy bowiem oceny zachowania, postępowania innych ludzi. Niekiedy ocena jest oparta na mylących kryteriach i jest bardzo subiektywna. Jeśli kogoś lubimy jesteśmy skłonni oceniać go korzystniej niż na to zasługuje, odpuszczać brak starania się itp. Tak jest w szkole, ale i w domu. Kryteria, normy, zasady i prawa pozwalają nam odczuwać, że postępujemy sprawiedliwie. Jednak bycie nadmiernie skrupulatnym w stosowaniu zasad, nie uwzględnianie specyficznych warunków, w jakich znajduje się dana osoba, powoduje, że stajemy się bezduszni i co gorsza, tego samego uczymy innych. Zasady, normy, kryteria i prawa są tworzone po to, aby postępować sprawiedliwie. Są wtedy odpowiednie, jeśli oparte są na Prawie Boskim. Bóg dając je kierował się niezgłębioną miłością i miłosierdziem wobec człowieka. Pokazał nam, jak należy postępować, aby życie było radosne i dawało wewnętrzny spokój.
Szkoła i dom są miejscem, gdzie szczególnie dotyka nas niesprawiedliwość. Każdy taki fakt bardziej rani nas niż w innych środowiskach. Rodzi się wtedy gniew, złość, bunt, żal i rozgoryczenie. Aby temu zapobiec, określane są prawa i obowiązki ucznia, kryteria oceniania. Dobrze jest jeśli i w domu wszyscy są świadomi swoich praw i obowiązków a podział ich jest sprawiedliwy.

Tematy poruszane w maju:

  1. Sprawiedliwość w domu.
    Zadanie dla rodziców: zastanowię się nad przywilejami i obowiązkami swoich dzieci w domu, czy są adekwatne do ich możliwości. Może należy je zmienić, by były bardziej sprawiedliwe?

  2. Sprawiedliwość w szkole.
    Zadanie dla rodziców: przeprowadzę rozmowę ze swoimi dziećmi na ten temat. Jeśli to konieczne zwrócę się o pomoc do wychowawcy klasy.

Alicja Dzwonkowska

W kwietniu zastanowimy się nad miłością jako podstawową wartością. Miłość najczęściej dostrzegana jest w kontekście relacji rodzinnych, ponieważ w domu jest najwięcej okazji, by ją okazywać i doświadczać. Ale miłość ma szersze znaczenie. Wyraża się w pomaganiu innym, obronie słabszych, dobroczynności, opiece, trosce o innych, zrozumieniu ich, przebaczeniu, życzliwości, dobrych życzeniach dla innym, miłosierdziu, wspieraniu…
Każda myśl i działanie wypływające z miłości jest w istocie dobre, lecz niekiedy emocje towarzyszące miłości, powodują, że nie widzimy konsekwencji swoich czynów.

Proponuję następujące tematy:

  1. Miłość do siebie. Samopoznanie warunkiem transformacji.
    Jesteśmy mieszanką różnych cech i tych dobrych i złych. Ważne jest poznanie swoich ciemnych i jasnych stron osobowości, a następnie zaakceptowanie tego. Akceptacja jest punktem wyjścia do podjęcia prób doskonalenia tego, co w nas nie jest najlepsze. Miłość do siebie to dbanie o ciało i umysł oraz duszę, a także odkrywanie w sobie talentów, rozwijanie ich i wykorzystywanie dla dobra innych.
    Propozycje dla rodziców: porozmawiam ze swoim dzieckiem o jego zdolnościach i w jaki sposób może je pokazywać. Porozmawiam również niedobrym nawyku i wspólnie ustalimy w jaki sposób można go zmienić.
  2. Miłość do innych.
    „Człowieka drugiego można kochać miłością ludzką, ale tylko wroga można kochać miłością boską” - Lew Tołstoj
    „Ci, których najtrudniej kochać, najbardziej potrzebują naszej miłości” - D. Millman
    „Będziesz miłował bliźniego swego jak siebie samego” - Mt 22,36

    Aby realizować to zadanie należy najpierw pokochać siebie. W przeciwnym razie nasze serca mogą nie móc, nie być zdolnymi obdarować innych miłością, będzie ciągle nam czegoś brakowało. Możemy stać nieczułymi albo ofiarami. Nie jest też łatwo obdarowywać miłością osoby, które nie lubią nas. Trzeba dokonać ogromnego wysiłku, aby w nich móc dostrzec ukryte dobro. Nie zawsze udaje się. Jeśli są duże przeszkody, to warto popracować nad tym, aby oddalić się mentalnie i fizycznie od tej osoby (zwłaszcza, gdy jest agresorem). Może z czasem, gdy będziemy mieć inną perspektywę, potrafimy spojrzeć na to inaczej.
    Propozycje dla rodziców: zastanowię się z dziećmi komu i w jaki sposób możemy okazać miłość np. pomagając, odwiedzając go, wysłuchując go.

  3. Miłość do Boga.
    „Będziesz miłował Pana Boga swego z całego serca i z całej duszy swojej i z całej myśli swojej i z całej siły swojej. To jest największe i pierwsze przykazanie” - Mt 22,36
    „Miłość do Boga jest czysta wtedy, gdy radość i cierpienie wzbudzają w nas taką samą wdzięczność” - Simone Weil
    „We wszystkim tym, co zdarza się w życiu człowieka, trzeba odczytać ślady miłości Boga. Wtedy do serca wkroczy radość”  - St. Wyszyński

    Kochać Boga jest najpiękniejszym zobowiązaniem, ale i prawem, przywilejem  człowieka. Kochać oznacza słuchać Jego i pozwolić prowadzić się Jemu. Bóg upodobał sobie czyste i pełne miłości serce. Człowiek nie zawsze odpowiada miłością na miłość, Bóg zawsze nam odwzajemnia miłość i nigdy nie jest ona nadaremną.
    Propozycje dla rodziców: porozmawiam z dzieckiem o tym, w jaki sposób możemy okazywać Bogu miłość, kim chciałoby być dla Boga, jak może postępować, aby to spodobało się Bogu.

Alicja Dzwonkowska

W marcu zatrzymamy się nad tematem przebaczania. Przebaczenie i zapomnienie dzieciom przychodzi bardzo łatwo. Są one bardzo otwarte na to co dzieje się i naturalnie chcą zgody i akceptacji. Jeśli dziecko nie przebacza najczęściej oznacza to, iż to dorośli czują się skrzywdzeni. Ucząc dzieci reakcji winniśmy obserwować relacje w jakie dziecko wchodzi. Nie należy wzmacniać ani roli agresora, ani ofiary. Obie role nie pozwolą w przyszłości na pełny, satysfakcjonujący rozwój. Szczególną umiejętnością jest przebaczenie. Prawdziwe przebaczenie zawsze wypływa z serca i prowadzi do pojednania .

Nigdy nie jest za późno, aby się pojednać, nigdy nie jest za późno, na to, aby pokochać, nigdy nie jest za późno, aby być szczęśliwym” - Phil Bosmans

Tematy szczegółowe:

  1. Potrafię przebaczać innym
    „Sztuką nie jest zapomnieć i odejść. Sztuką jest przebaczyć i żyć obok tego, który potrafił  cię zranić” - Jan Paweł II
    „Przebaczenie jest cnotą silnych” - M. Gandhi
    Propozycje dla rodziców: zastanówmy się, co najczęściej przeszkadza nam w wybaczeniu innym. Czy nasze przekonania nie indukujemy swoim dzieciom? Zaobserwujmy, jak reagują dzieci. Czy łatwo zapominają o tym, że ktoś ich skrzywdził? Uczmy ich przebaczania innym osobom.

  2. Przebaczam sobie.
    Chociaż jesteśmy stworzeni na obraz i podobieństwo Boga, nie jesteśmy z różnych przyczyn wiernym Jego odbiciem. Często obciążamy się winą za coś, co musiało się wydarzyć. Świadomość własnej winy i brak akceptacji takiego zdarzenia powodują, że potępiamy siebie, nie wierzymy w swoje możliwości, wypala się w nas motywacja do działania. Aby sobie z tym poradzić, należy uznać swój błąd, określić go, naprawić to co można naprawić i zapamiętać na przyszłość naukę płynącą z niego.
    Propozycje dla rodziców: opowiedzmy swojemu dziecku o jakimś zdarzeniu z naszego życia, jak było dla nas bolesne i nieodwracalne i co postanowiliśmy czynić w przyszłości.

  3. Bóg zawsze przebacza nam.
    Jest to wielka tajemnica miłości Boga. Zawsze ilekroć zwrócimy się do Niego z prośbą płynącą z serca o wybaczenie, ono dokona się. Konsekwencje naszego postępowania jednak musimy ponosić, ale z Bogiem, który jest wszechmogący damy radę.
    Niech słońce nie zachodzi nad gniewem waszym”. „Bądźcie dla siebie nawzajem dobrzy i miłosierni! Przebaczajcie sobie, tak jak i Bóg nam przebaczył w Chrystusie” - List św. Pawła do Efezjan.
    Propozycje dla rodziców: uczmy dzieci wiary w miłującą  dobroć Boga, ale i sprawiedliwość. Nawet najtrudniejsze konsekwencje, jeśli zaufamy Bogu, uczynią nas zdolnymi do ich poniesienia. Zapoznajmy dzieci z fragmentami Pisma Św., w których są wskazówki dotyczące sztuki przebaczania.

Alicja Dzwonkowska

Wiara i rozum są jak dwa skrzydła, na których duch ludzki unosi się ku kontemplacji prawdy” - Jan Paweł II

Celem tego tematu jest zwrócenie uwagi na to, w jaki sposób zdobywamy mądrość i czym tak naprawdę ona jest. Wydawałoby się, że mądrość to inteligencja, to nieprzeciętne zdolności, umiejętności czy wiedza. Te wymienione atrybuty mogą stać się niezbędne do mądrego działania, ale tylko wtedy, gdy prowadzą do dobra wspólnego. Mądrość jest bowiem taką wartością, która może rozkwitnąć nawet w osobie niewykształconej. Mądrość zdobywamy poprzez refleksję, naśladowanie i doświadczenie osobiste. Jest ona rezultatem wdrażania dobrze rozumianych wartości w codzienne życie.

  1. Szukam mądrości w sobie
    Każdy z nas ma predyspozycje do mądrego czyli dobrego życia. Nasze ciało, nasz umysł, nasze sumienie sygnalizuje nam o tym, jeśli coś źle robimy. Wystarczy tylko słuchać i usłyszeć.
    Propozycje dla rodziców: swoim przykładem pokazuję, jak należy dbać o siebie, jak postępować, czym się kierować, dokonując wyborów. Pamiętam, że najszybciej dzieci uczą się, naśladując.

  2. Szukam mądrości w Bogu.
    Jeśli nie możemy odpowiedzieć na różne dylematy, mamy kogoś, kto zawsze nam odpowie. Bóg, który jest wszechwiedzący, może tego dokonać. Oczywiście, najtrudniejsze jest to, w jaki sposób usłyszeć odpowiedź. Czasem przeczytanie Pisma Św., religijnej literatury czy szczera modlitwa mogą nam przynieść upragnioną wskazówkę czy odpowiedź.
    Propozycje dla rodziców: uczę swoje dziecko zwracania się do Boga i odnajdywania odpowiedzi na pytania.

Alicja Dzwonkowska

Tolerancja jest postawą akceptacji dla innych, szacunku dla różnic, które występują między nami. Postawa tolerancyjna potrzebna jest również dla siebie samego, ponieważ my również popełniamy błędy. Błędy powinny stawać się informacją potrzebną do tego, co należy zmienić. Wydaje się, że nie tylko szkoła jest miejscem, gdzie dostrzegane są nasze błędy, ale cały świat jest szkołą. Umiejętność spostrzegania błędów i ich korygowania pod wpływem świadomej refleksji(dorośli) czy też posłuszeństwa (dzieci) powoduje, że wzrastamy.
Tolerancja jest otwartością na innych, oznacza gotowość uczenia się od nich. Aby być tolerancyjnym należy wznieść się ponad różnice, ponad odmienność, ponad to, co nam się nie podoba, co nas drażni. To tolerancja sprawia, że możemy dostrzec dobro w innych. Tolerancja jest wzniesieniem się ponad własne ego.
Tolerancja jest zaporą przed takim niebezpiecznym myśleniem jak wywyższanie się i pogardzanie innymi. Brak tolerancji wynika często z niewiedzy, uprzedzeń, stereotypowego myślenia czy lęku. Eskaluje on napięcia i konflikty, a jeśli któraś ze stron konfliktu czuje się silniejsza doprowadza do konfrontacji o różnych wymiarach, nawet wojennych.

W styczniu będziemy poruszać tematy związane z tolerancją niżej przedstawione.

  1. Tolerancja wobec koleżanek i kolegów. Granice tolerancji.
    Oczywiste jest, że wszyscy musimy umieć stawiać granice innym jak i szanować cudze granice. Dotyczy to zarówno granic fizycznych, emocjonalnych, intelektualnych i duchowych. Właściwy system granic gwarantuje nam bezpieczeństwo w kontaktach z innymi ludźmi, wzmacnia postawę szacunku dla cudzych granic, daje nam możliwość wyrażenia niezgody na nieodpowiednie działania.
    Propozycje dla rodziców: przeprowadzę rozmowę z dzieckiem na temat granic w domu i w szkole oraz konsekwencji ich przekraczania. Pomogę je stawiać.

  2. Tolerancja wobec starszych.
    Ten temat jest związany z szacunkiem oraz dostrzeganiem roli osób starszych i ich potrzeb. Zdarza się, że osoby starsze są zniecierpliwione czy zachowują się nieprzyjemnie. Jeśli poznamy przyczyny takiego zachowania i zaprezentujemy postawę zrozumienia z pewnością relacje ocieplą się. Oczywiście wiele starszych osób jest dla dzieci wspaniałymi opiekunami i wręcz rozpieszczają nasze dzieci, mają więcej zrozumienia niż niejeden rodzic. Za to im jesteśmy wdzięczni.
    Propozycje dla rodziców: porozmawiam z dzieckiem o osobach starszych. Wspólnie z dzieckiem pomodlę się o pomyślność dla nich.

  3. Akceptacja i pomoc osobom niepełnosprawnym oraz osobom z innych kultur i narodowości.
    Obecnie, gdy istnieje możliwość dla nas i dla innych przenoszenia się poza granice własnego kraju zdarza się, że w jakimś środowisku jesteśmy obcy. Zadaniem obecnego wieku jest otwieranie się i poznawanie innych zwyczajów, dostrzeganie uwarunkowań różnych zachowań, a nie posługiwanie się stereotypowym myśleniem czy uprzedzeniami. Aby kogoś ocenić należy bliżej poznać jego historię. Dotyczy to również osób niepełnosprawnych. Często nie pomagamy, bo nie znamy ich i zwyczajnie boimy się ich.
    Propozycje dla rodziców: razem z dzieckiem pomogę przynajmniej jednej osobie.

Alicja Dzwonkowska

Grudzień jest szczególnym miesiącem, w którym koncentrujemy się na osobach bliskich, rodzinie oraz aspektach religijnych. Przygotowujemy się do świąt Bożego Narodzenia w wymiarze materialnym, chcemy by były one dostatnie, miłe. Często nie mamy czasu na zastanowienie się nad głębszym znaczeniem tych świąt. Bóg narodził się w ludzkiej postaci, aby pokochać go, dać przykład jak mamy przeżywać swoje życie, co jest ważniejsze. Pokazał nam wartości, którymi należy się kierować. Do nich należy współczucie. Jest to coś, co pozwala nam bardziej kochać i czuć, lepiej rozumieć. Współczucie nadaje godność istocie ludzkiej, nie jesteśmy bezdusznymi robotami. Otwiera serca i mobilizuje do dobrego postępowania.
Współczucie wyraża się jako dobre myśli, dobre życzenia, dobre słowa skierowane do drugiej osoby. Wypływa z serca i dotyka serca. Budzi wdzięczność, nadzieję, radość i daje siłę. Współczucie zawsze niesie dobro.

  1. Współczucie w rodzinie.
    Dom jest poligonem, na którym rozgrywają się różne zdarzenia. Odkrywamy swoje oblicza. Swoją prawdę. Często najbliżsi wykorzystują nasze słabości i dokuczają nam.
    Propozycje dla rodziców: znajdę czas na wysłuchanie z życzliwością swojego dziecka. Postaram się zrozumieć jego potrzeby i pragnienia. Zaoferuję mu coś miłego.

  2. Współczucie wobec znajomych i nieznajomych.
    Święta są okazją, by rozejrzeć się i rozpoznać potrzeby innych osób.
    Propozycje dla rodziców: wspólnie z dzieckiem pomogę chociaż jednej osobie nieznajomej oraz jednej znajomej. Może chodzi tylko o wysłuchanie tej osoby, może o pomoc rzeczową, materialną, może o wsparcie w rozwiązaniu jakiegoś problemu, a może tylko o pamiętanie o niej i życzliwość.

  3. Współczucie Boga wobec nas i świata.
    Każdy, kto wychował się w religii, doznawał niejeden raz miłującej opieki Boga. Bóg jest źródłem wszystkiego, co dobre. Wystarczy otworzyć się na to, czego od nas oczekuje i co chce nam dać.
    Propozycje dla rodziców: przypomnę swojemu dziecku takie działania Jezusa i Boga, które świadczą o Jego bezgranicznym współczuciu i pomocy człowiekowi.

Alicja Dzwonkowska

Męstwo kojarzy nam się z odwagą ludzi zwłaszcza żołnierzy walczących o wolność kraju. Ale ta cecha jest niezbędna również w czasach pokoju. Nasze serca bowiem są jak pola bitwy, na których niemal codziennie toczy się walka między dobrem a złem, między miłością a nienawiścią, odwagą a tchórzostwem, radością a złością, pokorą a pychą, akceptacją a nietolerancją itd. W zależności co przeważy, jaka będzie intencja naszego działania takimi stajemy się. Każdego dnia możemy toczyć walkę ze złymi skłonnościami, nawykami, cechami czy zachowaniami, które pojawiają się w nas. Aby zwyciężać potrzebna jest świadomość tego co robimy oraz silna determinacja do zmiany. Aby dziecko chciało się zmienić, muszą chcieć tego dorośli. I to oni swoim życiem muszą stale pokazywać, że to co złe można zmienić.

Każdy znajduje w życiu jakieś swoje Westerplatte. Jakiś wymiar zadań, które musi podjąć i wypełnić. Jakąś słuszną sprawę, o którą nie można nie walczyć. Jakiś obowiązek, powinność, od której nie można uchylić się. Nie można zdezerterować. Wreszcie jakiś porządek prawd i wartości, które trzeba utrzymać i obronić w sobie i wokół siebie. Tak, obronić - dla siebie i dla innych” - Jan Paweł II

Tematy szczegółowe:

  1. Odważnie podejmuję decyzje i działania dotyczące mojej osoby.
    Oczywiste jest, że za decyzje dzieci odpowiadają w większości dorośli, ponieważ odpowiedzialność dziecka jest ograniczona. Nie jest więc możliwe, aby dziecko stanowiło o ważnych sprawach, gdyż mając za mało wiedzy i doświadczeń nie potrafi dokonywać właściwych wyborów. Ale dobrze jest, jeśli jesteśmy gotowi do wysłuchania jego zdania i rozmowy na ten temat i pozwalamy mu dokonywać wyborów w sprawach mniejszej wagi oraz ponosić konsekwencje.
    Propozycje dla rodziców: godzę się na dobre decyzje dziecka. Nie pozwalam na złe działania. Uświadamiam dziecku konsekwencje i wspólnie wybieramy inne zachowania.

  2. Potrafię wyrażać swoje zdanie i odmówić współpracy osobie lub grupie namawiającej do złych zachowań.
    Złe towarzystwo to bardzo szeroki temat. Często mamy dylematy, czy jeśli odsuniemy się od niewłaściwych ludzi, nie będziemy Odrzuceni, skrytykowani, uważani za zarozumiałych, snobów, odludków itp. „Powiedz mi w jakim przebywasz towarzystwie, a powiem ci kim jesteś” brzmi jedna z sentencji. Nasiąkamy otoczeniem. Dziecko nie potrafi się przeciwstawiać innym silniejszym, dlatego rodzice winni uważnie przyglądać się koleżankom i kolegom z którymi przebywają i reagować na złe zachowania.
    Propozycje dla rodziców: zastanowię się, czy wiem jak zachowuje się moje dziecko w różnych sytuacjach, z różnymi osobami, a zwłaszcza czy wiem z jakimi kolegami, koleżankami spędza czas i czym się zajmują. Może należy zasięgnąć opinii innych rodziców lub uczniów?

  3. Bóg wspiera odważnych i nieustraszonych.
    Gdyby nie było takich ludzi, nie dokonywałyby się żadne zmiany. Życie stawia wyzwania, z którymi musimy sobie poradzić. I nie chodzi tylko o zdobycie pozycji czy bogactwa, ale również o bycie wiernym zasadom i wartościom, które czynią człowieka pełnym godności. Niekiedy to, co wydaje się nielogiczne, czy też nie do osiągnięcia dokonuje się, gdyż nasza decyzja, nasza determinacja spodobała się Bogu.
    Propozycje dla rodziców: przypomnijmy dzieciom wydarzenia świadczące o męstwie. Zaakcentujmy, jak bardzo potrzebne jest stawianie czoła niesprawiedliwości i nieprawdzie.

Alicja Dzwonkowska

Jest to temat wciąż aktualny. Każdy z nas miał w swoim życiu trudne chwile, w których oczekiwał wsparcia czy zrozumienia. Potrzebujemy takiej pomocy i inni też jej potrzebują. Gdzie szukać niewyczerpanego źródła miłosierdzia, kogo naśladować w działaniach miłosiernych? Posłużę się wspaniałymi wypowiedziami, niech nas inspirują do działania i zachęcają do refleksji.

Miłosierdzie jest podstawowym prawem, które mieszka w sercu każdego człowieka, gdy patrzy on szczerymi oczami na swojego brata, którego spotyka na drodze życia. Miłosierdzie to droga, która łączy Boga z człowiekiem, ponieważ otwiera serce na nadzieją bycia kochanym na zawsze, pomimo ograniczeń naszego grzechu” - papież Franciszek

Odkryjmy na nowo uczynki miłosierdzia względem ciała: głodnych nakarmić, spragnionych napoić, nagich przyodziać, przybyszów w dom przyjąć, więźniów pocieszać, chorych nawiedzać, umarłych pogrzebać. I nie zapomnijmy o uczynkach miłosierdzia względem ducha: wątpiącym dobrze radzić, nieumiejętnych pouczać, grzeszących upominać, strapionych pocieszać, krzywdy cierpliwie znosić, urazy chętnie darować, modlić się za żywych i umarłych” - papież Franciszek

Jezus swoimi słowami, gestami i całą swoją osobą objawia miłosierdzie Boga” - papież Franciszek.

Podaję ci trzy sposoby czynienia miłosierdzia bliźnim: pierwszy – czyn, drugi – słowo, trzeci – modlitwa; w tych trzech stopniach zawiera się pełnia miłosierdzia i jest niezbitym dowodem  Mnie. W ten sposób dusza wysławia i oddaje cześć miłosierdziu Mojemu” - s. Faustyna

Miłosierdzie jest podstawowym prawem, które mieszka w sercu każdego człowieka, gdy patrzy on szczerymi oczami na swojego brata, którego spotyka na drodze życia. Miłosierdzie to droga, która łączy Boga z człowiekiem, ponieważ otwiera serce na nadzieją bycia kochanym na zawsze, pomimo ograniczeń naszego grzechu” - papież Franciszek

  1. Świat potrzebuje miłosierdzia
    Jesteśmy wezwani do życia miłosierdziem… Przebaczenie zniewag staje się ewidentnym wyrazem miłości miłosiernej, abyśmy byli w stanie osiągnąć spokój serca. Porzucić żal, złość, przemoc i zemstę – to warunki do tego, by żyć szczęśliwie…. Przebaczenie to siła, która przywraca do nowego życia i dodaje odwagi, aby patrzeć w przyszłość z nadzieją” - papież Franciszek
    Nie żyjemy w idealnym świecie. Zdarza się, że inni nas krzywdzą, a czasem to my krzywdzimy innych. Potrzebne jest przebaczenie, miłosierne przebaczenie, a nie postępowanie wg. zasady: oko za oko, ząb za ząb.
    Bóg, ukazując nam miłosierdzie, oczekuje, że będziemy świadkami miłosierdzia w dzisiejszym świecie” - Jan Paweł II
    Propozycje dla rodziców: przeczytam wspólnie z dzieckiem przypowieści ilustrujące współczucie i miłosierdzie np. o zaginionej owcy, o zagubionej monecie, o synu marnotrawnym czy też o przebaczaniu jako czynie niezbędnym, aby zrozumieć innych, jako czynie miłosiernym np. przypowieść o nielitościwym dłużniku.

  2. Bóg jest miłosierny.
    Chrystus nas kocha i kocha na zawsze! Kocha nas wtedy, gdy Go zawodzimy, kiedy nie spełniamy Jego oczekiwań. Nigdy nie zamyka przed nami ramion swojego miłosierdzia” - Jan Paweł II

    Miłosierdzie samo w sobie, jako doskonałość nieskończonego Boga jest również nieskończone. Nieskończona więc i niewyczerpana jest też gotowość Ojca w przyjmowaniu synów marnotrawnych wracających do Jego domu. Nieskończona jest gotowość i moc przebaczania, mając swe stałe pokrycie w niewysłowionej wartości ofiary Syna. Żaden grzech ludzki nie przewyższa tej mocy ani jej nie ogranicza. Ograniczyć ją może tylko od strony człowieka brak dobrej woli, brak gotowości nawrócenia, trwanie w oporze i sprzeciwie wobec łaski i prawdy” - Jan Paweł II

    Miłosierdzie objawia się jako dowartościowanie, jako podnoszenie w górę, jako wydobywanie dobra spod nawarstwień zła, które jest w świecie i w człowieku” - Jan Paweł II
    Propozycje dla rodziców: rozmawiajmy z dziećmi o miłości Boga do ludzi. Niech zapamiętają, że zawsze mogą z tej miłości miłosiernej korzystać.

    Pomóżcie współczesnemu człowiekowi zaznawać miłosiernej miłości Boga. Niech w jej blasku i cieple ocala swoje człowieczeństwo” - Jan Paweł II

    Potrzeba wyobraźni miłosierdzia, aby przyjść z pomocą dziecku zaniedbanemu duchowo i materialnie, aby nie odwracać się od chłopca czy dziewczyny, którzy zagubili się w świecie różnorakich uzależnień lub przestępstwa, aby nieść radę, pocieszenie, duchowe i moralne wsparcie tym, którzy podejmują wewnętrzną walkę ze złem” - Jan Paweł II

    Gdybyśmy pamiętali o Bożym miłosierdziu, to nie ustawalibyśmy w czynieniu dobra” - Św. Jan Boży

    Miłosierdzie względem bliźnich to dobroć i gotowość służenia im” - Św. Urszula Ledóchowska

    Wszyscy jesteśmy aniołami z jednym skrzydłem, możemy latać tylko wtedy, gdy obejmiemy drugiego człowieka” - Bruno Ferrero

    Jeśli zdarzyło ci się nieszczęście i upadłeś, nie rozpaczaj lecz z ufnością i pokorą uciekaj się do Miłosierdzia Bożego, które cierpliwie wszystko znosi” - Św. Józef Sebastian Pelczar

Alicja Dzwonkowska

Ten rok szkolny rozpoczniemy od wartości odpowiedzialność. Wartość ta najbardziej związana jest z prawym i właściwym postępowaniem. Stopień odpowiedzialności  zależy od wieku, roli jaką pełnimy. My skupimy się na czterech  aspektach : odpowiedzialności za siebie, odpowiedzialności wobec szkoły, wobec rodziny i wobec Boga.

  1. Odpowiedzialność za siebie: rodzice muszą pozwolić, aby dziecko ponosiło konsekwencje swojego zachowania. Wyręczając dziecko w jego obowiązkach szkolnych uczymy go nieuczciwości, oczekiwania na pomoc, w rezultacie jego poczucie wartości maleje, gdyż ciągle jest niesamodzielne.
    Propozycje dla rodziców: porozmawiajmy z dzieckiem za co może być odpowiedzialny.

  2. Odpowiedzialność wobec szkoły: każdy uczeń ma nie tylko prawa, ale i obowiązki. Można się z nimi zapoznać w statucie szkoły, regulaminie, w zasadach oceniania ucznia, w procedurach postępowania w sytuacjach krytycznych. Nie wykonywanie obowiązków wiąże się z ponoszeniem konsekwencji. Uczeń odpowiedzialny jest nie tylko za swój rozwój, swoje umiejętności, ale również za to, jak funkcjonuje w klasie, jaki wkład wnosi w to, aby relacje między uczniami były dobre, czy nie daje negatywnego przykładu dla innych.
    Propozycje dla rodziców: przypomnę o zasadach zachowania w szkole, zorientuję się, czy moje dziecko zna system oceniania, regulamin i akceptuje go, czy ma wszystkie potrzebne książki, pomoce.

  3. Odpowiedzialność wobec rodziny: dom jest miejscem, w którym powinniśmy czuć się bezpiecznie. Tam jesteśmy najbardziej autentyczni i tam przeżywamy najgłębiej swoje doświadczenia. Dlatego tak ważna jest wrażliwość na potrzeby i pragnienia członków rodziny, okazywanie szacunku i zrozumienia, nie prowokowanie konfliktów, wybaczanie i nie wykorzystywanie innych. Odpowiedzialności uczymy się od najmłodszych lat.
    Propozycje dla rodziców: rozdzielę sprawiedliwie obowiązki domowe między swoje dzieci wg ich możliwości. Doceniam za odpowiedzialne zaangażowanie się w zajęcia domowe. Zapraszam swoje dzieci do wspólnych działań na rzecz domu.

  4. Odpowiedzialność wobec Boga: jest ona najwyższej wagi. Jednocześnie uzależniona od naszego funkcjonowania na co dzień. Jeśli odpowiedzialnie postępujemy wobec nauczycieli, szkoły, rodziców i innych osób, to jesteśmy odpowiedzialni też wobec Boga. Oczywiście ważne jest, abyśmy nasze dziecko swoim przykładem i przykładami dobrych ludzi, literatury, Pisma św. uwrażliwiali i uczyli mądrego i rozważnego postępowania.
    Propozycje dla rodziców: przypomnę o tym, że rozmowa, modlitwa daje nam potrzebne siły, aby żyć odpowiedzialnie. Praktykuję codziennie.

Alicja Dzwonkowska

W kolejnym  roku kontynuujemy realizację programu „Wychowanie w wartościach”. Na stronie internetowej szkoły zamieszczamy propozycje korespondujące z programem, aby rodzice mieli możliwość aktywnego włączania się w wychowanie swoich dzieci. Program „Wychowanie w wartościach” jest podstawą całościowego  programu wychowawczego i profilaktycznego.
Koncentracja na wartościach, na zrozumieniu tych pojęć pomoże uczniom, rodzicom i nauczycielom kształtować osobowość taką, która będzie umożliwiała dobry rozwój. Przychodzimy na świat z różnymi tendencjami, które nabierają wyrazistości w miarę wzrastania, przychodzimy też z wewnętrznymi pragnieniami realizowania zadań. Nie wszystkie nasze skłonności, usposobienia pozwalają na ich wykonanie. Dlatego tak ważne jest świadome przetransformowanie niektórych naszych cech. Każda cecha ma swój negatywny rys. Może przejawiać się w swoim negatywnym aspekcie np. miłość może ukazywać się jako nadmierne skupienie na sobie bez  dostrzegania potrzeb  innych osób (egocentryzm), może przytłaczać innych swoją zaborczością, zazdrością, miłość do ojczyzny może nie tolerować  innych nacji itp. To w jaki sposób będziemy kształtować naszą osobowość i naszych dzieci zależy od naszej świadomości. Efekty wychowawcze pojawią się, jeśli zarówno szkoła jak i rodzice będą mieli podobne priorytety i wartości. Warto więc poszukać takich wartości, które są ponadczasowe i zawsze dają dobre rezultaty.
Prawdziwe wartości są trwałe i zakotwiczone w Bogu. Tam mają swe źródło, bo stamtąd pochodzi wszelkie dobro czyli miłość, życzliwość, prawda, odwaga, odpowiedzialność, tolerancja, wytrwałość, szacunek, przyjaźń, wiara, mądrość, roztropność itd.
Każdy z nas posiada w sercu iskrę Bożą, która czyni go dzieckiem Bożym i dzięki czemu może rozpoznawać dobro i  pomaga wzrastać wartościom. Mamy w sobie nasiona prawdziwych wartości, ale często są one przykryte naszą osobowością, naszymi nawykami, cechami niesprzyjającymi ukazywaniu się dobra w nas. Zadaniem wychowawców i rodziców jest dostrzeżenie tego, co dobre w uczniu i pomaganie w ukazywaniu tego wewnętrznego piękna.
Zależy nam na tym, by nasi wychowankowie byli odważni, ale nie butni, mądrzy lecz nie zarozumiali, kulturalni i pewni siebie, znali swoją wartość, ale nie samolubni, mieli określone kompetencje, ale nie poniżający innych, współczujący i życzliwi, mówili prawdę, ale tak, by nie krzywdzić innych, szanowali innych i byli szanowani, akceptowali to, co służy dobru, kochali i szanowali rodziców, starszych i Boga, aby zawsze słyszeli Jego głos i kierowali się nim.

Początek strony