01.jpg02.jpg03.jpg04.jpg05.jpg06.jpg07.jpg08.jpg09.jpg10.jpg11.jpg12.jpg13.jpg14.jpg15.jpg16.jpg17.jpg18.jpg19.jpg20.jpg21.jpg22.jpg23.jpg24.jpg25.jpg26.jpg27.jpg28.jpg29.jpg

Zbliżamy się do końca roku szkolnego i najczęściej zadawanym pytaniem w szkole będzie „czy to jest sprawiedliwe?” Sprawiedliwość jest pojęciem często bardzo względnym, dotyczy bowiem oceny zachowania, postępowania innych ludzi. Niekiedy ocena jest oparta na mylących kryteriach i jest bardzo subiektywna. Jeśli kogoś lubimy jesteśmy skłonni oceniać go korzystniej niż na to zasługuje, odpuszczać brak starania się itp. Tak jest w szkole, ale i w domu. Kryteria, normy, zasady i prawa pozwalają nam odczuwać, że postępujemy sprawiedliwie. Jednak bycie nadmiernie skrupulatnym w stosowaniu zasad, nie uwzględnianie specyficznych warunków, w jakich znajduje się dana osoba, powoduje, że stajemy się bezduszni i co gorsza, tego samego uczymy innych. Zasady, normy, kryteria i prawa są tworzone po to, aby postępować sprawiedliwie. Są wtedy odpowiednie, jeśli oparte są na Prawie Boskim. Bóg dając je kierował się niezgłębioną miłością i miłosierdziem wobec człowieka. Pokazał nam, jak należy postępować, aby życie było radosne i dawało wewnętrzny spokój.
Szkoła i dom są miejscem, gdzie szczególnie dotyka nas niesprawiedliwość. Każdy taki fakt bardziej rani nas niż w innych środowiskach. Rodzi się wtedy gniew, złość, bunt, żal i rozgoryczenie. Aby temu zapobiec, określane są prawa i obowiązki ucznia, kryteria oceniania. Dobrze jest jeśli i w domu wszyscy są świadomi swoich praw i obowiązków a podział ich jest sprawiedliwy.
Tematy poruszane w maju:

  1. Sprawiedliwość w domu.
    Zadanie dla rodziców: zastanowię się nad przywilejami i obowiązkami swoich dzieci w domu, czy są adekwatne do ich możliwości. Może należy je zmienić, by były bardziej sprawiedliwe?
  2. Sprawiedliwość w szkole.
    Zadanie dla rodziców: przeprowadzę rozmowę ze swoimi dziećmi na ten temat. Jeśli to konieczne zwrócę się o pomoc do wychowawcy klasy.

Alicja Dzwonkowska

W maju skupimy się nad następną wartością – prawdą. Prawda jest niezbędna dla godnego życia. Mamy w sobie głęboką potrzebę kierowania się Prawdą każdego dnia. Obserwując naturę, odkrywamy reguły i prawa, które są przestrzegane w całym wszechświecie. To jest Prawda wszechświata, dana przez Tego, który go stworzył. Nikt i nic poza człowiekiem nie stara się jej ominąć czy oszukać. Człowiek otrzymując dar rozumu nie tylko może odkrywać i poznawać zasady, ale często próbuje zmieniać je z różnym skutkiem. Dlatego tym bardziej jesteśmy zobligowani do poznawania Prawdy Boskiej i życia wg Niej.
Jako rodzice i nauczyciele naszym naczelnym zadaniem jest nauczyć dzieci odkrywać prawdę o sobie i innych, rozróżniać, co jest prawdziwe a co fałszywe, a także rozbudzić i wzmacniać umiłowanie prawdy, pomóc w kroczeniu drogą prawdy.
Jak wielokrotnie wcześniej pisałam najlepszym nauczycielem jest przykład rodziców. Jeśli mówimy prawdę, myślimy kierując się prawdą (przy czym najwyższym standardem jest myślenie, które nacechowane jest dobrą intencją, niekrzywdzeniem i miłością szeroko rozumianą), jeśli postępujemy kierując się prawdą, to zaszczepimy w dziecku to czym żyjemy, a w efekcie otrzymamy ich szacunek.
Co to jest prawda? Są prawdy dotyczące otaczającego nas świata. Jednak my zmieniamy się i świat zmienia się, więc te prawdy (opinie, osądy, przekonania) nie mają cechy niezmienności. Aby bezpiecznie funkcjonować potrzebne są nam prawdy, które nie zmieniają się. Na nich możemy budować swoje życie. Takie prawdy muszą mieć źródło w tym, co wieczne, czyli muszą pochodzić od Boga, który był, jest i będzie miał cechy wszechobecności, wszechmocy oraz wszechwiedzy. Szczęśliwe są dzieci, których rodzice są świadomi prawd absolutnych i uczą je jak ich doświadczać w życiu codziennym. Jest to największy skarb, jaki możemy dać dzieciom.
Oczywiście ucząc prawd musimy dostosować komunikację do wieku dziecka. Aby ułatwić zamieszczamy niżej niektóre propozycje.

A oto tematy, które chcemy poruszać:

  1. Poznaję prawdę o sobie - uczę się odróżniać prawdę od nieprawdy; jestem uczciwy wobec siebie - wykonuję swoje obowiązki; uczę się być prawdomówny: prawdę nieprzyjemną dla kogoś mówię ze szczerym zrozumieniem, współczuciem, miłością, nie mówię w gniewie, nienawiści, pysze; dotrzymuję obietnic i przyrzeczeń; unikam fałszu: nie mówię nieprawdy w celu przypodobania się komuś lub otrzymania korzyści, w takich przypadkach lepiej milczeć niż skłamać; potrafię przyznać się do błędu i ponieść konsekwencje; spokój sumienia uzyskuję kierując się prawdą - moje myśli, słowa i czyny są spójne ze sobą.
    Propozycje dla rodziców: porozmawiam ze swoim dzieckiem na temat jego mocnych i słabych stron oraz sposobów i możliwości zmiany.

  2. Dokonuję wyboru prawdziwych sądów i postaw w swoim otoczeniu - poznaję i oceniam w sumieniu różne postawy, przekonania w swoim otoczeniu, dokonuję wyboru tych prawdziwych; umiem powiedzieć „nie” w przypadku działań niezgodnych z prawdą, nie tracę czasu na zbędne dyskusje - nie daję się wciągnąć;szukam prawdy w sytuacjach konfliktowych czy kontrowersyjnych; unikam pochopnego oceniania innych, zwłaszcza pod wpływem emocji, zanim poznam ich postawy i przyczyny postępowania; unikam kłótni wynikających z różnicy zdań; szukam towarzystwa osób, co, do których jestem przekonany, że nie kłamią, nie oszukują, są szczere; nie oceniam drugiego człowieka przez pryzmat tego, co inni o nim mówią.
    Propozycje dla rodziców: stworzę warunki dla dziecka, aby pomyślało o osobie, której nie lubi np. o kimś ze szkoły lub z rodziny czy znajomych i porozmawiam o tym, co jest tego przyczyną, a następnie wspólnie wyszukam takie cechy tej osoby, które może zaakceptować i polubić.

  3. Poznaję prawdy absolutne - poznaję Prawdy niezmienne zawarte w Piśmie Św.; doświadczam Prawd zawartych w Dekalogu; pamiętam i kieruję się Prawdami.
    Propozycje dla rodziców: porozmawiam z dzieckiem o tym, jakie przykazanie z Dekalogu sprawia mu najwięcej trudności w kierowaniu się nim oraz jak mogę je przezwyciężyć.

Alicja Dzwonkowska

Pokój w kraju i na świecie jest niezbędnym warunkiem rozwoju i wzrastania narodu i każdego z nas oddzielnie. Obecnie jest to w dalszym ciągu wartość deficytowa. Nie ma pokoju na świecie, są tylko jego części. Nie ma pokoju w nas, jesteśmy szarpani przez wykorzystywanie jednych przez drugich, bogatsi chcą być bardziej zamożni, chciwi są ciągle nienasyceni. Nie potrafimy opanowywać swoich emocji, często działamy pod ich wpływem komplikując relacje z innymi. Jesteśmy w niewoli złych nawyków, z których nie wiemy jak zrezygnować lub brakuje nam determinacji. To wszystko powoduje, że marzenie o życiu w spokoju oddala się. Niemniej warto, choć na trochę zatrzymać się nad tą wartością.

A oto tematy do refleksji:

  • Pokój w nas samych. Emocje.
    Z doświadczenia wiemy, że to właśnie silne emocje powodują, iż nie możemy utrzymać długo pokojowego nastawienia. Denerwuje nas otoczenie, warunki, w jakich jesteśmy, to, że dzieci nie słuchają nas, nie spełniają naszych oczekiwań itp. Jest tysiące powodów, by być niespokojnym. I chociaż wiemy, że swoimi postawami, uczuciami wpływamy na najbliższe otoczenie, a zwłaszcza na dzieci, to zapominamy o tym, na co dzień.
    Dlatego zadaniem dla rodziców niech będzie wybranie takiej sytuacji denerwującej, pomyślenie o niej, zaplanowanie spokojnej reakcji i zastosowanie jej przy najbliższej okazji.  Można powiedzieć o tym swojemu dziecku, jak można się zmienić. To będzie najlepszy i najbardziej wiarygodny dla niego przykład.(Więcej informacji o emocjach było zawartych w moim wcześniejszym artykule „Emocje”)

  • Pokój wokół nas. Relacje i konflikty oraz sposoby ich rozwiązywania.
    Pokoju nie możemy nikomu podarować w prezencie, ale wzajemnie wpływamy na jego doświadczanie. Inaczej czujemy się przebywając z osobą wzburzoną, a inaczej z osobą o pokojowym nastawieniu. Wówczas wszystko staje się prostsze, jaśniejsze i łatwiejsze do pokonania. Ważne jest być uważnym i nie prowokować wyzwalania się trudnych relacji, rozwiązywać konflikty tak, by obie strony były, chociaż w części usatysfakcjonowane. Oczywiście granicą jest niekrzywdzenie i poczucie sprawiedliwości.
    Zadaniem dla rodziców jest pomóc dziecku rozwiązać, chociaż jeden wybrany konflikt i porozmawiać o tym.

Alicja Dzwonkowska

W marcu zatrzymamy się na temacie wiary. Czym jest wiara, czy można żyć bez wiary, jaka jest moja wiara? Na te pytania każdy musi odpowiedzieć sobie sam. Ogólnie można rzec, że wiara jest uznaniem czegoś za pewne i oczywiste, chociaż do końca nie można tego udowodnić. Nasz rozum nie potrafi tego pojąć.

Tematy szczegółowe:

  1. Wiara w Boga
    Wiara jest dziełem łaski, a jednocześnie świadomą i dobrowolną odpowiedzią człowieka na samoobjawienie się Boga” - Jan Paweł II
    Przez wiarę Chrystus zamieszkuje w sercu wierzącego, dzięki czemu uczeń upodobnia się do samego Pana i przyjmuje Jego postać” - Jan Paweł II
    Człowiek nie może wytłumaczyć sobie sensu wszystkiego, co dzieje się w jego życiu – a więc musi przyznać, że nie jest panem własnego losu… Jest jednak przekonany o swoim przeznaczeniu i stara się odkryć, w jaki sposób je otrzymał, w jaki sposób jest ono wpisane w jego istnienie” - Jan Paweł II
    Nauka nie jest w stanie zweryfikować pytania o istnienie Boga” - Jan Paweł II
    Celowość obecna we wszechświecie każe domyślać się istnienia Stwórcy” - Jan Paweł II

    Łatwiej jest nam wierzyć w Boga, gdy widzimy niewytłumaczalne zdarzenia nazwane cudami, jeszcze głębiej wierzylibyśmy, gdyby Bóg w fizycznej formie osobowej pojawił się przed nami. Wiemy, że niektórzy mieli takie szczęście. Wszystkim innym pozostaje uwierzyć, mimo braku takich doświadczeń. Bóg istnieje. To motto jest podstawą do prowadzenia życia moralnego, do wdrażania Jego nauk codziennie. Ci, którzy tak postępują osiągają radość wewnętrzną i spokój sumienia.
    Propozycje dla rodziców: Pomyślę, w jaki sposób wdrażam nauki pochodzące od Boga? Czy moje dziecko może dostrzec moją wiarę? Z dzieckiem porozmawiam o Bogu i w jaki sposób On przejawia się w świecie.

  2. Wiara i zaufanie do siebie.
    Znamy przykłady różnych, wielkich postaci, które poprzez wielką wiarę w siebie, w swoje możliwości osiągnęły sukcesy. Wiara w siebie, zaufanie do siebie jest potrzebne na każdym kroku, aby zrealizować wszelkie zamierzenia i cele. Jak ona powstaje? Poprzez wysiłek i wytrwałość oraz akceptację osób z zewnątrz. Rola rodziców jest w tym procesie niezastąpiona, przynajmniej na etapie początkowym.
    Propozycje dla rodziców: Odpowiem sobie na pytanie: czy potrafię pogłębiać wiarę w siebie u mojego dziecka? Czy nie jestem zbyt wymagający, krytyczny, czy dostrzegam wysiłek i starania mojego dziecka? Czy jestem zbyt pobłażliwy, za często chwalę, co może deprymować wagę pochwały. Porozmawiam z dzieckiem , poproszę go, aby powiedziało mi coś o sobie, jakie jego zdaniem ono jest, z czym sobie dobrze radzi, a co sprawia mu kłopoty. Zaobserwuję, jak zachowuje się w nowych, trudniejszych sytuacjach i wyzwaniach.

  3. Wiara w świat
    Niewidzialny Bóg staje się widzialny poprzez swoje dzieła” - Jan Paweł II
    Stwarzając świat ze swej nieskończonej dobroci, Bóg stworzył go dobrym” - Jan Paweł II
    Piękno tego świata każe nam podnosić wzrok ku górze, ku Bogu” - Jan Paweł II

    Dostrzeganie Boga w Jego dziełach, to niezbędna umiejętność, by odczuwać zachwyt za akt stworzenia, by pamiętać o Bogu, Jego mocy, mądrości, tajemniczości. Ale jednocześnie obserwujemy, że ludzie często postępują źle i są niegodni nazwania ich dziećmi Boga. Zawsze niewłaściwe postępowanie człowieka nakazuje nam zachować ostrożność w relacjach. Nie każdy, kto nazywa się twoim przyjacielem jest nim prawdziwie. Współcześni ludzie są zbyt chwiejni emocjonalnie, mentalnie, nieugruntowani we właściwych wartościach. Stąd doznajemy wiele bólu i rozczarowań. Można zatrzymać ten trend poprzez nie pozwolenie na krzywdzenie siebie i wiarę w takie wartości, które ukażą nam miłość Boga, Jego opiekę nad nami.
    Propozycje dla rodziców: Porozmawiam z dzieckiem o tym, jak piękny jest świat (przyroda, zjawiska…), ile mądrości kryje w sobie, co jest dziełem Boga i o tym, że jednocześnie żyją osoby, wobec których musimy zachować ostrożność, nie naśladować ich i nie wierzyć im.

Alicja Dzwonkowska

Wiara i rozum są jak dwa skrzydła, na których duch ludzki unosi się ku kontemplacji prawdy” - Jan Paweł II

Celem tego tematu jest zwrócenie uwagi na to, w jaki sposób zdobywamy mądrość i czym tak naprawdę ona jest. Wydawałoby się, że mądrość to inteligencja, to nieprzeciętne zdolności, umiejętności czy wiedza. Te wymienione atrybuty mogą stać się niezbędne do mądrego działania, ale tylko wtedy, gdy prowadzą do dobra wspólnego. Mądrość jest, bowiem taką wartością, która może rozkwitnąć nawet w osobie niewykształconej. Mądrość zdobywamy poprzez refleksję, naśladowanie i doświadczenie osobiste. Jest ona rezultatem wdrażania dobrze rozumianych wartości w codzienne życie.

  1. Szukam mądrości w sobie.
    Każdy z nas ma predyspozycje do mądrego, czyli dobrego życia. Nasze ciało, nasz umysł, nasze sumienie sygnalizuje nam o tym, jeśli coś źle robimy. Wystarczy tylko słuchać i usłyszeć.
    Propozycje dla rodziców: swoim przykładem pokazuję, jak należy dbać o siebie, jak postępować, czym się kierować, dokonując wyborów. Pamiętam, że najszybciej dzieci uczą się, naśladując.

  2. Szukam mądrości w Bogu.
    Jeśli nie możemy odpowiedzieć na różne dylematy, mamy kogoś, kto zawsze nam odpowie. Bóg, który jest wszechwiedzący, może tego dokonać. Oczywiście, najtrudniejsze jest to, w jaki sposób usłyszeć odpowiedź. Czasem przeczytanie Pisma Św., religijnej literatury czy szczera modlitwa mogą nam przynieść upragnioną wskazówkę czy odpowiedź.
    Propozycje dla rodziców: uczę swoje dziecko zwracania się do Boga i odnajdywania odpowiedzi na pytania.

Alicja Dzwonkowska

Nie ma rzeczy, której nie można zdobyć wytrwałą pracą i pilnym staraniem” - Seneka
Talent jest kawałek szlachetnego, ale surowego metalu, dopiero pilna praca go obrobi i wartość mu wielką nadaje” - Ks. Stanisław Staszic
Nigdy, nigdy, nigdy nie poddawaj się” - Winston Churchil

W styczniu zastanawiamy się nad wytrwałością. Wytrwałość jest wartością przejawiającą się w cierpliwości, konsekwencji, determinacji, pracowitości, systematyczności, stanowczości, silnej woli, wierze i zaufaniu do siebie. Jest przeciwieństwem lenistwa, słomianego zapału i chaotyczności.
Wszyscy rodzice, którzy chcą dobrze wychować swoje dzieci wiedzą z własnego doświadczenia jak wiele muszą mieć wytrwałości w swoich dążeniach i jak bardzo ważny jest wybór właściwego celu.

Proponujemy następujące tematy:

  1. Wybieram cele możliwe do zrealizowania w krótkim czasie.
    Mały cel tj. taki, który można osiągnąć szybko jest nam potrzebny po to, aby móc doświadczać radości z jego spełnienia, poczuć własną siłę sprawczą i zadowolenie. To wzmacnia wiarę i zaufanie do siebie, a tym samym chęć do wysiłku. Niezmiernie ważne dla dziecka jest dostrzeganie i docenianie jego wysiłku przez rodziców. Pamiętajmy również o zachęcaniu do pokonywania lub omijania pojawiających się przeszkód.
    Propozycje dla rodziców: Razem ze swoim dzieckiem wybiorę cel do zrealizowania w ciągu 1 tygodnia. Obserwuję, w jaki sposób moje dziecko realizuje, wspieram je i pomagam osiągnąć z sukcesem.

  2. Cele długoterminowe
    Nasze małe działania powinny mieć sens czyli dawać coś dobrego lub być częścią większego celu. Perspektywa działania w długim czasie dla dziecka jest często mało motywująca i atrakcyjna. Aby jego wysiłki nie szły na marne rodzice mogą ukierunkowywać jego uwagę i rozbudzać ambicje. Pozwalając wybierać cele powinniśmy ocenić właściwie możliwości dziecka oraz sposoby jego uzyskania jak również możliwości motywowania.
    Propozycje dla rodziców: wspólnie z dzieckiem ustalę jeden cel długofalowy, określę czas i warunki jego realizacji oraz etapy dochodzenia do niego, (jeśli zachodzi taka konieczność)

  3. Ustalam sposoby motywowania siebie
    Aby osiągnąć cel musimy mieć motywację. Im bardziej atrakcyjny jest cel tym więcej mamy zapału. Przy celu zbyt odległym po pierwszym okresie wzmożonego zapału następuje jego osłabienie.  Ważne jest, by w początkowym etapie wykonać jak najwięcej, gdyż to będzie nas mobilizowało w okresie osłabienia. Pomocą niezbędną jest system nagród. Dzieci cieszą się nawet małymi nagrodami. Wymaga to od rodziców czujności i życzliwej uwagi, by wspierać dziecko wtedy, gdy tego potrzebuje oraz uczyć pokonywać lub omijać przeszkody.
    Propozycje dla rodziców: ustalę sposoby nagradzania dziecka po każdym etapie i po osiągnięciu celu i powiem mu o tym.

  4. Jestem wytrwały w stawaniu się lepszym człowiekiem
    Oznacza to, że poprzez realizowanie celów powinniśmy nie tylko stawać się pewniejsi siebie czy też zadowoleni z siebie, lecz również to, że możemy popracować nad tymi naszymi cechami osobowości, które nie są dobre np. reagowanie złością, lenistwo…
    Podobnie jak w zadaniach szkolnych możemy sobie wyznaczyć cel krótki i dłuższy oraz sposób motywowania siebie np. przez 1 miesiąc będę pracowity. Dzieci chętnie podejmują wyzwania, jeśli dorośli tego od nich oczekują i nagrodzą ich nie tylko materialnie, lecz także uwagą, wspólnie spędzonym czasem itd.
    Propozycje dla rodziców: razem z dzieckiem wybiorę cel, który zmienia nas na lepsze. Zredagujemy umowę określającą czas, warunki i nagrodę np. będziemy dla siebie mili – nie podnosimy głosu, rozmawiamy bez pretensji, żalu…, nagrodą będzie wspólne wyjście do kina.

Alicja Dzwonkowska

Nadzieja jest związana z oczekiwaniem na lepsze. Wzbudza w nas optymizm i pozytywne myślenie. Dzięki temu mamy ochotę do podejmowania działań, realizacji planów i marzeń. Nadzieja jest szczególnie związana z wiarą.

Musicie być mocni mocą nadziei, która przynosi pełną radość życia i nie pozwala zasmucać - Jan Paweł II

Tematy szczegółowe:

  1. Nadzieja i ja. Każdy z nas ma określone wyobrażenie o sobie i swoich możliwościach. Jeśli jest ono pozytywne, osiąganie sukcesów jest łatwiejsze.
    Propozycje dla rodziców: pamiętając o tym, że nasze dzieci są często kopiami nas samych, starajmy się nie załamywać w trudnych chwilach oraz być dla nich tymi osobami, które umacniają je w wierze w siebie i w nadziei na spełnione marzenia.

  2. Nadzieja związana z rodziną i szkołą. Te dwa środowiska budzą najwięcej emocji, oczekiwań i pragnień. W nich spędzamy najwięcej czasu i mają na nas kluczowy wpływ w kształtowaniu osobowości. Nasze oczekiwania warto weryfikować, co jakiś czas, aby nie czuć rozczarowań.
    Propozycje dla rodziców: kontroluję swoje wypowiedzi. Krytyką nie odbieram innym nadziei.

  3. Bóg jest obecny w nadziei. Nadzieja daje nam siłę do zrealizowania czy zaspokojenia potrzeb. Wiara w Boga powoduje, iż nasza nadzieja, jeśli jest oparta na niej, posiada moc potrzebną do działania.
    Propozycje dla rodziców: Porozmawiajmy o nadziei, jako o wyjątkowej wartości, bez której nie potrafimy żyć.

Alicja Dzwonkowska

Temat ten realizowany jest w naszej szkole ze szczególnym zaangażowaniem uczniów, nauczycieli i Dyrekcji, dlatego przytoczę tylko niektóre inspirujące wypowiedzi znanych osób.

Patriotyzm oznacza umiłowanie tego, co ojczyste: umiłowanie historii, tradycji, języka czy samego krajobrazu ojczystego. Jest to miłość, która obejmuje również dzieła rodaków i owoce ich geniuszu. Próbą dla tego umiłowania staje się zagrożenie tego dobra, jakim jest ojczyzna. Nasze dzieje uczą, że Polacy byli zawsze zdolni do wielkich ofiar dla zachowania tego dobra albo też dla jego odzyskania” - Jan Paweł II ("Pamięć i tożsamość”)

Sztuką jest umierać dla ojczyzny, ale największą sztuką jest dobrze żyć dla niej” - St. Wyszyński

Starajmy się tak postępować i tak żyć, by nikomu w naszej Ojczyźnie nie brakło dachu nad głową i chleba na stole, by nikt nie czuł się samotny, pozostawiony bez opieki” - Jan Paweł II

Potrzeba nieustannej odnowy umysłów i serc, aby przepełniała je miłość i sprawiedliwość, uczciwość i ofiarność, szacunek dla innych i troska o dobro, jakim jest wolna Ojczyzna” - Jan Paweł II

Ojczyzna to wielki zbiorowy obowiązek” - C.K. Norwid

Naród, który nie szanuje swej przeszłości nie zasługuje na szacunek teraźniejszości i nie ma prawa do przyszłości” - J. Piłsudski

Nie pytajmy, co może zrobić dla nas ojczyzna. Pytajmy, co my możemy dla niej uczynić” - J.F. Kennedy

Jesteśmy różni, pochodzimy z różnych stron Polski, mamy różne zainteresowania, ale łączy nas jeden cel. Cel ten to Ojczyzna, dla której chcemy żyć i pracować

Alicja Dzwonkowska

Człowiek prawy to taki, który w swoim myśleniu, mówieniu  i działaniu kieruje się przyjętymi standardami etycznymi, który nie kłamie, postępuje sprawiedliwie, kieruje się zasadami przyzwoitości, dobrego zachowania, a przede wszystkim kieruje się własnym sumieniem. Aby tak żyć potrzebna jest nam odwaga, motywacja do dociekania prawdy oraz wycofywania się ze złego działania.

Tematy szczegółowe:

  1. Właściwe postępowanie względem własnej osoby.
    Odpowiednie postępowanie względem siebie łączy się  z szacunkiem do siebie i odpowiedzialnością za to, w jaki sposób dbam o swoje ciało, umysł, jak je używam i w jakich zamiarach. Zasady, regulaminy, przykazania powstały z mądrości i w trosce o człowieka. Jako rodzice powinniśmy zapoznać swoje dzieci z ich treścią i sposobem rozumienia, a także pokazywać zastosowanie w codziennym życiu.
    Propozycje dla rodziców: ograniczę spożywanie niezdrowej żywności oraz oglądanie agresywnych czy nieodpowiednich filmów.

  2. Prawość w relacjach z innymi.
    Bycie w odpowiednich relacjach z otoczeniem oznacza, że nie wywyższamy się, ani też nie obniżamy swojego znaczenia. Efektem jest właściwa komunikacja z osobami oraz lepsze samopoczucie. Gdyby wszyscy postępowali zgodnie z ustalonymi regułami, nie miałaby miejsce przemoc, walka, kłamstwo i manipulacja.
    Propozycje dla rodziców: przedstawiam jasno swoje stanowisko i oczekiwania w sytuacjach konfliktowych. Spokojnie wysłuchuję argumentów czy usprawiedliwień dziecka. W przypadkach uzasadnionych dopilnuję, by dziecko poniosło konsekwencje.

  3. Powinność wobec sumienia.
    Sumienie jest głosem Boga w nas. Każdy je posiada, chociaż nie każdy dobrze je słyszy. Jest oczywiste, że jeśli coś używamy, to musimy o to dbać (np. samochód). Dotyczy to również sumienia.
    W jaki sposób? Przede wszystkim powinno być ono czyste. Nie pozwólmy, aby emocje, czy złe działania wobec innych zanieczyściły go. Konsekwencje zaniedbania czy błędne formowanie sumienia dotknie nas boleśnie w przyszłości.
    Propozycje dla rodziców: zaobserwuję, czy moje dziecko nie usprawiedliwia swojego zachowania posługując się kłamstwem, niedopowiedzeniami czy niewłaściwym rozumieniem obowiązków.

Alicja Dzwonkowska

Od ubiegłego roku szkolnego wiedza o wartościach została oficjalnie zakwalifikowana przez MEN do programów wychowawczo - profilaktycznych szkoły. My wprowadziliśmy ją w 2010 r. wiedząc jaka jest potrzeba, aby skutecznie formować charaktery dzieci. Najpierw zostało to wprowadzono pilotażowo, potem było stałą częścią naszych programów. W każdym miesiącu jest wybrana wartość, na której chcemy skupić się szczególnie. Niektóre powtarzają się ze względu na ich znaczenie w życiu szkolnym i rodzinnym, a więc zasługują na pogłębianie ich rozumienia.

Szacunek jest podstawą w formowaniu dobrych relacji, aspektem kulturalnego zachowania. Jest to akceptowanie drugiej osoby. Wyraża się w życzliwym, wyrozumiałym postępowaniu, w chęci udzielania pomocy, unikaniu robienia przykrości, w kulturalnym zachowaniu.
Tematy szczegółowe:

  1. Szanuję siebie.
    Szacunek względem siebie wyraża się poprzez dbanie o swoje ciało, o higienę osobistą, odpowiednie odżywianie się, poznawanie własnych możliwości i pracę ze słabymi stronami, czytanie dobrej literatury, właściwe korzystanie z mediów.
    Propozycje dla rodziców: zorientuję się, czy moje dziecko właściwie korzysta z telefonu, internetu, telewizji, odpowiednio odżywia się, prowadzi zdrowy tryb życia.

  2. Szanuję rodziców i nauczycieli.
    Szacunek dla rodziców i nauczycieli. Jest to postawa, która wymaga uważnego słuchania, mówienia prawdy, wyrażania wdzięczności, doceniania za trud i wysiłek wkładany w wychowanie i uczenie. Szacunek względem nauczycieli wymaga kulturalnego i opanowanego sposobu zachowania, zwracania się.
    Propozycje dla rodziców: porozmawiam z dzieckiem na temat jego relacji z nauczycielami, w trudnych sytuacjach zastanowimy się jak je zmienić.

  3. Szanuję koleżanki i kolegów.
    Szacunek względem koleżanek i kolegów. Jeśli zaczniemy skupiać cała swoją uwagę na negatywnych i słabych stronach innych, nie będziemy mogli ich szczerze szanować.
    Propozycje dla rodziców: znajdę czas na rozmowę z dzieckiem na temat relacji w klasie, porozmawiam jak się czuje, jak chciałoby się czuć, co można zmienić.

  4. Szanuję otaczający mnie świat.
    Szacunek wobec otaczającego mnie świata. Jeśli nauczymy dziecko doceniać to, co posiadają, dbać o przyrodę, o zwierzęta, o wartości, które mamy, wówczas instalujemy w nich właściwy program zachowań na przyszłość.
    Propozycje dla rodziców: zwrócę uwagę na to, czy moje dziecko dba o książki, utrzymuje swoje miejsce nauki w czystości i ładzie.

Alicja Dzwonkowska

Początek strony